Προφανώς και κάθε μεταγραφή μια και μόνο αλήθεια έχει: Αυτή του γηπέδου. Εκεί κρίνονται όλα, εκεί δεν κρύβεται τίποτα. Προφανώς επίσης, κάποια deal «ψήνουν» περισσότερο από άλλα με το που μαθαίνεις πως υλοποιούνται. Το Αχμέντ Τουμπά – Παναθηναϊκός δεν ανήκει στην κατηγορία αυτών (των μεταγραφών) που θέλγουν τα πλήθη, κακά τα ψέματα.
Δεν είναι πως ο 27χρονος Αλγερινός έχει κακό βιογραφικό ή ότι δεν έχει ικανότητες. Το έχει δείξει στην πράξη, ξεπερνώντας στην πορεία πολλές δυσκολίες, καταφέρνοντας να «επιστρέψει» από σημεία και καταστάσεις που άλλοι θα είχαν λυγίσει. Προέρχεται επίσης από την πιο γεμάτη και πειστική σεζόν της καριέρας του, ήταν ο ηγέτης της άμυνας της Μέχελεν στην βελγική Jupiler Pro League. Μόνο που όσα θετικά και να βρούμε να πούμε, η ουσία δεν αλλάζει και αυτή είναι πως ο Παναθηναϊκός έκανε μια κίνηση που έχει και αρκετό «τζόγο» μέσα της.
Η λογική λέει πως ο Αχμέντ Τουμπά δεν ήρθε για παγκίτης στην Ελλάδα. Θα είναι 11αδάτος, βασικός στο αριστερό άκρο του κέντρου της άμυνας, δίπλα στον Ίνγκασον. Αυτό σημαίνει πως η 4άδα των «πράσινων» στόπερ θα κλείσει με τους Γεντβάι και Πάλμερ Μπράουν. Κάτι που νέτα σκέτα συνιστά μέγα ρίσκο. Πέραν του ότι ο Πάλμερ Μπράουν έδειξε πέρυσι, προς το τέλος της σεζόν, ότι δεν είναι για να βασιστείς πάνω του τόσο εύθραυστος που είναι, προορίζεται για βασικός ο Αχμέντ Τουμπά, ένας παίκτης δηλαδή ο οποίος διακρίνεται όχι για τις αμυντικές του αρετές αλλά για την ικανότητά του με την μπάλα στα πόδια και για το γεγονός ότι μπορεί να φτιάχνει παιχνίδι από πίσω. Κι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα, γιατί ο Παναθηναϊκός ξαφνικά βρίσκεται να είναι γεμάτος από αμυντικούς που ξέρουν μπάλα, αλλά δεν κάνουν το βασικό που επιτάσσει η θέση τους: Να παίζουν άμυνα δηλαδή!
Εάν συνυπολογίσουμε μάλιστα το γεγονός ότι ο Ίνγκασον δεν έφτασε ποτέ στα επίπεδα της θητείας του στον ΠΑΟΚ, καταλαβαίνουμε ότι το ρίσκο γίνεται ακόμα πιο μεγάλο. Και το πιο ανησυχητικό απ’ όλα, ο 2ος τουτέστιν σημαντικός προβληματισμός που προκύπτει για τους «Πράσινους» μετά την απόκτηση του Τουμπά, είναι ότι πολλοί βλέπουν τη μεταγραφή αυτή ως σημάδι από πλευράς του Ρουί Βιτόρια ότι θα παίξει φέτος με 3 στην άμυνα. Ένα σύστημα που στους ευρωπαϊκούς αγώνες και στα ντέρμπι μπορεί να φανεί χρήσιμο, αλλά στα εύκολα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος που το «Τριφύλλι» θα κληθεί να ανοίξει άμυνες θα είναι ως και καταστροφικό. Στο 3-5-2 ή σε κάποια άλλη παραλλαγή του, τα άκρα σου είναι αποδυναμωμένα, άρα και πιο δύκολο να ανοίξεις την αντίπαλη άμυνα με πλαγιοκοπήσεις. Και μην ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό στην όλη συζήτηση: Καμία ομάδα στην Ελλάδα τα τελευταία 20-30 χρόνια δεν έχει πάρει πρωτάθλημα με τριάδα στην άμυνα…
Ξαναλέμε, μόνο η πράξη θα δείξει αν η μεταγραφή Αχμέντ Τουμπά θα είναι ή όχι πετυχημένη για τον Παναθηναϊκό. Αλλά με τα δεδομένα που έχουμε στα χέρια μας στην παρούσα φάση, με τις προϋποθέσεις και τους συσχετισμούς που διαμορφώνονται, είναι λογικό να γίνεται κανείς επιφυλακτικός, μαζεμένος.
