Για δεύτερο σερί καλοκαίρι η ΑΕΚ βιώνει μια κοσμογονική αλλαγή. Πέρυσι ήταν η πώληση της ΠΑΕ από τον Δημήτρη Μελισσανίδη στον Μάριο Ηλιόπουλο. Φέτος είναι σε αγωνιστικό επίπεδο, με την αποχώρηση του Ματίας Αλμέιδα και τη διαδοχή του από τον Μάρκο Νίκολιτς.
Είναι πολύ νωρίς ακόμη λοιπόν για να μπορέσει να βγει κάποιο συμπέρασμα: Ο προπονητής είναι νέος (και χωρίς πρότερο δείγμα στην Ελλάδα), οι τρεις από τις τέσσερις μεταγραφές που χαρακτήρισε απαραίτητες σε πρώτη φάση δεν έχουν γίνει ακόμα, το βασικό στάδιο της προετοιμασίες ξεκίνησε μόλις πριν λίγες μέρες.
Κατά συνέπεια δεν μπορείς ούτε κατά διάνοια να κάνεις εκτίμηση για το πώς θα παρουσιαστεί φέτος η «Ένωση». Μπορείς να διαπιστώσεις ότι κινείται πιο ορθολογικά και «ψαγμένα» στο κομμάτι της ενίσχυσης, αλλά τα πάντα αποδεικνύονται στο γήπεδο: Εκεί όπου δεν ξέρεις αν η νέα ΑΕΚ θα είναι καλή ή κακή, αλλά μπορείς ήδη να είσαι βέβαιος ότι θα είναι διαφορετική…
Από τις πρώτες του κιόλας δηλώσεις ο Νίκολιτς επιβεβαίωσε πως η προσέγγισή του θα είναι πιο ρεαλιστική από του προκατόχου του: Θέλει μια ομάδα πιο ισορροπημένη, πιο κυνική, που δεν θα πρεσάρει τόσο ψηλά (με τον κίνδυνο να είναι ευάλωτη στο τρανζίσιον) και δεν θα μοιάζει ενίοτε ποδοσφαιρικά αφελής.
Κάτι που σημαίνει πως ενδεχομένως να μην είναι τόσο θεαματική, όσο συνέβη ειδικά στον πρώτο χρόνο Αλμέιδα. Αυτό όμως είναι ένα «κόστος» αποδεκτό αν έρχονται τα αποτελέσματα (ειδικά στα πρώτα ματς της Ευρώπης όπου απαγορεύονται τα λάθη και χρειάζονται 3/3 προκρίσεις για τους ομίλους).
Όσο για το τακτικό κομμάτι, αυτό κι αν αναμένεται με ενδιαφέρον… Όπως έχει δείξει η πορεία του μέχρι τώρα, ο Νίκολιτς δεν είναι δογματικός με τις διατάξεις. Έχει χρησιμοποιήσει πολλές (ανάλογα και με το υλικό του), ενώ δεν διστάζει να τις τροποποιεί ακόμα και στη διάρκεια του αγώνα. Το ίδιο ευέλικτος, δε, είναι και στην αξιοποίηση των παικτών του: Δεν θα διστάσει να διαφοροποιήσει τον ρόλο τους, αν κρίνει ότι μπορούν να προσφέρουν περισσότερο έτσι.
Από τις πρώτες του προπονήσεις λοιπόν δείχνει διατεθειμένος να φέρει και στην ΑΕΚ το σύστημα που έπαιζε στην ΤΣΣΚΑ: Τον περιβόητο «περιστρεφόμενο ρόμβο» (ή «diamond») που αναλύθηκε φουλ στη Ρωσία, αντιμετωπίστηκε αρχικά με επιφύλαξη και εντέλει αναγνωρίστηκε μετά τη μεταμόρφωση της ομάδας της Μόσχας.
Διότι αν μη τι άλλο πρόκειται για μια σύνθετη και απαιτητική διάταξη, που βασίζεται σε όλα τα κομβικά στοιχεία του σύγχρονου ποδοσφαίρου: Πρέσινγκ, έλεγχο της μπάλας, σωστή τοποθέτηση, κίνηση. Παράλληλα όμως είναι και μια διάταξη που (δεδομένου του υπάρχοντος υλικού της ΑΕΚ) φαίνεται ήδη πώς θα φέρει αλλαγές θέσεων σε κάποιους ποδοσφαιριστές.
Πριν ενσωματωθούν λοιπόν οι Στρακόσα, Ρότα, Πινέδα, Κοϊτά, Ζίνι και Πιερό και εν αναμονή της απόκτησης βασικού αριστερού μπακ και επιθετικού, όπως και ενός ακόμη χαφ, μια πρώτη εκτίμηση για το πώς σκοπεύει να «κουμπώσει» τον ρόμβο στην ενδεκάδα έχει ως εξής:
Στο τέρμα το δίδυμο θα είναι Μπρινιόλι-Στρακόσα (με τον Ιταλό ενδεχομένως να έχει ένα προβάδισμα επειδή ήταν απ’ το ξεκίνημα στην προετοιμασία και είναι καλύτερος με τα πόδια). Στο δεξί άκρο της άμυνας υπάρχουν οι Ρότα-Οντουμπάτζο (με πιθανή την πώληση του πρώτου και την αντικατάστασή του με κάποιον που θα προσφέρει αναβάθμιση). Για το αριστερό άκρο της άμυνας θα γίνουν πιθανότατα δυο μεταγραφές (εκτός και αν κριθεί ότι ο Πήλιος μπορεί να διατηρηθεί ως εναλλακτική λύση).
Στα στόπερ ο Μουκουντί θα αγωνίζεται πλέον ως δεξιός στόπερ (αφού επί Αλμέιδα είχε καθιερωθεί στ’ αριστερά), με εναλλακτικές λύσεις τον Μήτογλου και τον Βίντα (ο οποίος αναμένεται να έχει πιο περιορισμένο ρόλο φέτος).
Αριστερός στόπερ θα ξεκινά ο νεοαποκτηθείς Ρέλβας (γι’ αυτό δαπανήθηκαν εξάλλου 3,5 εκατ. ευρώ για την απόκτησή του) με back up επίσης τον Μήτογλου (αφού έχει παίξει με επιτυχία και εκεί) και τον επίσης αριστεροπόδαρο Χρυσόπουλο (εφόσον κριθεί μετά την προετοιμασία ότι θα μείνει στο ρόστερ).
Για το «6» θα συναγωνίζονται οι Σιμάνσκι και Γιόνσον (με δυνατότητα τοποθέτησης εκεί και του all around Πινέδα σε αγώνες που χρειάζεται μεγαλύτερη επιθετικότητα). Όσο για το ζευγάρι των εσωτερικών μέσων του ρόμβου υπάρχουν αρκετές επιλογές:
Οι Πινέδα-Λιούμπιτσιτς σε πρώτο πλάνο και ένας ακόμα που θα αποκτηθεί και θα υπολογίζεται για βασικός. Από ‘κει και πέρα, υπάρχει πληθώρα λύσεων με διαφορετικά χαρακτηριστικά σε κάθε περίπτωση:
O Καλοσκάμης υπολογίζεται για αριστερός εσωτερικός μέσος, αφού έχει ένταση, τρεξίματα και κίνηση στον χώρο. Εκεί μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο Γκατσίνοβιτς (σε μια θέση που μοιάζει πιο ταιριαστή με τα στοιχεία του σε σχέση με αυτή του αριστερού εξτρέμ), ενώ υπάρχει και ο Περέιρα με τα γνωστά μειονεκτήματα στην ένταση, αλλά αναμφισβήτητη ικανότητα με την μπάλα στα πόδια.
Από την άλλη, ως δεξιός εξωτερικός μέσος μπορεί να αγωνιστεί και ο Μάνταλος, ενώ ενδιαφέρον έχει ότι σε αυτόν τον ρόλο δοκιμάζεται μέχρι τώρα στην προετοιμασία και ο Φερνάντες: Ως λύση προφανώς με άλλη λογική, που θα μπορεί να δώσει περισσότερο πλάτος στο γήπεδο, θα επιστρατεύεται σε πιο ειδικές συνθήκες και θα δίνει τη δυνατότητα να μετατρέπεται εύκολα το σύστημα σε 4-2-3-1 ή 4-3-3 χωρίς να χρειαστεί αλλαγή.
Το ίδιο θα μπορούσε να ισχύσει και για τον Κοϊτά, ο οποίος ωστόσο ενδέχεται να υπολογίζεται περισσότερο ως δεύτερος επιθετικός (για να αξιοποιηθεί παραπάνω το σουτ και η επαφή του με το τέρμα). Όσο για το «10», τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα: Βασική επιλογή θα είναι ο Κουτέσα (με παράσημο τα μεγάλα νούμερα σε γκολ και ασίστ πέρυσι στην Ελβετία), ο οποίος εύκολα πάντως αγωνίζεται, αν χρειαστεί και ως αριστερός εξτρέμ.
Κι από ‘κει και πέρα θα υπάρχει ο Λαμέλα (κοντά στην περιοχή για να αξιοποιηθεί η πάσα και η εκτελεστική του ικανότητα και όχι να βολοδέρνει στα άκρα), όπως φυσικά και ο Μάνταλος ή ο Λιούμπιτσιτς (οι οποίοι έχουν αγωνιστεί πολλές φορές σε αυτή τη θέση).
Τέλος στην επίθεση τα κουκιά μοιάζουν επίσης μετρημένα: Βασικός θα είναι ο Ντέσερς -αν τελικά έχει happy end το σίριαλ της απόκτησής του- ή όποιος γκολτζής αποκτηθεί σε διαφορετική περίπτωση. Εναλλακτική λύση θα είναι ο Πιερό (προσφέροντας άλλου τύπου χαρακτηριστικά μέσα στο κουτί). Όσο για τη θέση του περιφερειακού, υπάρχει μια πλειάδα λύσεων και μια επίσης ενδιαφέρουσα δοκιμή.
Διότι προβάδισμα για να είναι βασικός (όταν θα είναι καλά) θα έχει αναμφίβολα ο Μαρσιάλ. Εκεί θα υπολογίζεται πιθανότατα ο Κοϊτά, ενώ σε αυτόν τον ρόλο θα πάρει λογικά τις ευκαιρίες που κέρδισε με την εξαιρετική σεζόν στον Λεβαδειακό ο Ζίνι. Ακόμα και ο Λαμέλα μπορεί να αγωνιστεί εκεί (όπως συνέβη πέρυσι αρκετές φορές).
Η καινοτομία ωστόσο έχει να κάνει με τον Ελίασον: Κι αυτό αφού ο Νίκολιτς τον δοκιμάζει και ως δεύτερο επιθετικό μέχρι τώρα. Δείχνοντας ότι, παρόλο που ο ρόμβος δεν ευνοεί κλασικούς εξτρέμ όπως εκείνος, ο Σέρβος θέλει να χωρέσει με αυτόν τον τρόπο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του στην ενδεκάδα.