Αν σου πούμε το όνομα Μαριάνο Γκονθάλεθ Μαρότο, το πιθανότερο είναι να μας κοιτάξεις με γνήσια απορία. Αν σου πούμε το παρατσούκλι του, αυτό με το οποίο έκανε καριέρα, ήτοι το Νάνο, τότε η έκφραση του προσώπου σου, το πιθανότερο, είναι πως θα αλλάξει. Δεν πάει δα τόσος καιρός από την περίοδο 2013-16, τότε δηλαδή που ο Ισπανός και ο Παναθηναϊκός ένωσαν τις πορείες τους. Με συνολικό απολογισμό σε όλες τις διοργανώσεις για τον ποδοσφαιριστή, 107 εμφανίσεων, 5 γκολ και 20 ασίστ – μια χαρά!
Να λοιπόν μια πολύ ωραία ανάμνηση για τους φαν των «Πρασίνων». Ένας τιμιότατος παίκτης που παρότι μέχρι να έρθει στην Ελλάδα είχε παίξει κυρίως σε μικρές Κατηγορίες, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Ίδρωνε τη φανέλα σε κάθε του εμφάνιση, δίνοντας πάντα ό,τι είχε από πλευράς δυνάμεων, τρέχοντας ασταμάτητα. Με ένα… γλυκό αριστερό πόδι που έκανε συχνά πυκνά ωραία πράγματα. Σε αυτήν την επιμονή που τον χαρακτήριζε, σε αυτήν τη σωστή νοοτροπία, οι πιο παρατηρητικοί θα μπορούσαν να είχαν διαβλέψει το μέλλον.
Τι εννοούμε; Μα πως ενώ τον προσεχή Οκτώβριο γίνεται 41 ετών, συνεχίζει ακόμα να παίζει μπάλα σε επαγγελματικό επίπεδο, αναλογικά υψηλό. Αγωνίζεται στη Λίνκολντ Ρεντ Ιμπς από το Γιβραλτάρ (από τον Ιανουάριο του 2022), βασικός και αναντικατάστατος. Αυτές τις μέρες έπαιξε στον β’ προκριματικό γύρο του Champions League, στον προηγούμενο είχαν αποκλείσει τη Βικινγκούρ από τα Νησιά Φερόε. Αλλά το εμπόδιο του Ερυθρού Αστέρα παραήταν μεγάλο. Την εντός έδρας ήττα με 1-0 στο πρώτο ματς, ακολούθησε το βράδυ της Τρίτης (29/7) το βαρύ 5-1 στο Βελιγράδι. Με τον Νάνο να βγάζει την ασίστ για το μοναδικό γκολ της ομάδας του, αλλά να αστοχεί λίγο μετά σε πέναλτι. Δεν πειράζει, το σκορ ήταν ήδη 4-1, θα έπρεπε να συμβούν πράματα και θάματα για να αλλάξει κάτι ουσιαστικό στην έκβαση. Κι ύστερα η Λίνκολν θα έχει νέα ευκαιρία στο Europa League, παίζοντας στον γ’ προκριματικό γύρο κόντρα στην Νόα, από την Αρμενία. Κι αν δεν τα καταφέρει ούτε εκεί, υπάρχει και το παράθυρο του Conference League, ως τελευταία ευκαιρία.
Ο Νάνο, δεδομένα, θα κάνει το παν για να βοηθήσει την Λίνκολν να φτάνει στο μέγιστο δυνατό στο ευρωπαϊκό της ταξίδι. Με αξιοσημείωτο το γεγονός πως αν και αριστερό μπακ – χαφ μια ζωή, τώρα παίζει συχνά και από την αντίθετη πλευρά. Όπου τον χρειάζονται, στρατιώτης, η προσωποποίηση του ιδανικού team player. Να πούμε, τέλος, πως ο Ισπανός ποδοσφαιριστής δεν έβγαλε ποτέ από την καρδιά του τον Παναθηναϊκό, με τον οποίο κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας του 2014, και ακόμα μαθαίνει όσα περισσότερα μπορεί για το πώς πάει η άλλοτε ομάδα του.
Όπως είχε χαρακτηριστικά δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του στο ertsports.gr: «Θεωρώ την ομάδα δεύτερο σπίτι μου και μερικές φορές, όταν μπορώ, βλέπω κάποια παιχνίδια. Η παρουσία μου στην Ευρώπη με τον Παναθηναϊκό ήταν πραγματικά ένα όνειρο και για εμένα και για την οικογένειά μου».