Σε περιπτώσεις όπου κάποιος νέος παίκτης βάζει ένα κρίσιμο γκολ ξεστομίζεται με μεγάλη ευκολία: «Έβγαλε ήδη τα λεφτά του». Για παράδειγμα, ο Ντέρεκ Κουτέσα. Με δυο γκολ και μια ασίστ στα προκριματικά του Conference League μπορείς να πεις πώς έγινε κιόλας απόσβεση του συμβολαίου του. Κακά τα ψέματα όμως: «Όλα τα λεφτά» για τη ΑΕΚ και απόλυτος πρωταγωνιστής στην επιτυχία του ευρωπαϊκού come back είναι ο Μάρκο Νίκολιτς.
Όταν ανέλαβε την «Ένωση» τον περασμένο Ιούνιο ο Σέρβος ξεκίνησε με ένα σωρό ντεζαβαντάζ: Το όνομά του δεν ήταν τόσο λαμπερό όσο άλλων που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι. Είχε να διαδεχθεί έναν προπονητή που (ανεξαρτήτως του πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα) έγραψε ιστορία και ακόμα και σήμερα έχει μεγάλο έρεισμα στον κόσμο.
Παράλληλα, δε, με όλα αυτά ανέλαβε μια ομάδα προβληματική σε όλα τα επίπεδα: Με ρημαγμένη ψυχολογία από την καταστροφική σεζόν και ποδοσφαιρική κατάθλιψη έπειτα από το ντροπιαστικό 0/6 των playoffs. Και φυσικά με τεράστια κενά στο ρόστερ, κραυγαλέες ελλείψεις σε συγκεκριμένες θέσεις και υλικό φθαρμένο ή υποτιμημένο.
Αντί λοιπόν να τα επικαλεστεί όλα αυτά και να ζητήσει πίστωση χρόνου, μετέτρεψε τα μειονεκτήματα σε πλεονεκτήματα: Στηρίχθηκε στο υπάρχον ρόστερ και το αξιοποίησε μέχρι εκεί που δεν πάει. Πήρε πράγματα από παίκτες που είχαν απαξιωθεί (Περέιρα, Πήλιος, Στρακόσα, Κοϊτά). Παρόλο που… τρόμαζε η σκέψη να τον χρησιμοποιήσει ως «εξάρι», έκανε τον Μάνταλο ξανά αρχηγό και πολύτιμο.
Και φυσικά αξιοποίησε εντυπωσιακά άμεσα τους νέους παίκτες: Όχι απλά τους ενέταξε γρήγορα στην ομάδα, αλλά κατάφερε οι Ρέλβας, Μαρίν, Κουτέσα και Γιόβιτς να γίνουν κομβικοί σε χρόνο ρεκόρ. Τι κι αν καθυστέρησαν λοιπόν οι άλλες αναγκαίες μεταγραφές; Τι κι αν έπρεπε να τα καταφέρει χωρίς τον χαφ που χρειάζεται και με σέντερ φορ τον Πιερό, ο οποίος έχει να σκοράρει πάνω από μισό χρόνο; Αντί να ψάξει δικαιολογίες, έψαξε λύσεις:
Έφτιαξε διαφορετικό πλάνο για καθένα από τα έξι βράδια που θα έκριναν το ευρωπαϊκό μέλλον της ΑΕΚ. Απέδειξε ότι, παρά την πίστη του στον ρόμβο, δεν είναι δογματικός και τον άφησε στην άκρη όταν κατάλαβε πως δεν λειτουργεί. Επενέβη σε διαστήματα (ή ημίχρονα) όπου τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά και τα διόρθωσε δραστικά. Και τα συνδύασε όλα αυτά με μια ευθύτητα στις δηλώσεις του που κέρδισε αμέσως την εκτίμηση του κόσμου:
Ειλικρινής και χωρίς διάθεση για δημόσιες σχέσεις στις τοποθετήσεις του. Απόλυτα to the point στις απαντήσεις του. Πάντα έτοιμος ν’ αναδείξει τις ανάγκες ή αυτά που θεωρεί απαραίτητα, αλλά «χωρίς να κλαίμε γι’ αυτά», όπως χαρακτηριστικά λέει ο ίδιος. Ακόμα και το ιατρικό τιμ «τσίτωσε» σε συνέντευξη Τύπου για να έχει όσο το δυνατόν περισσότερους από τους τραυματίες στη ρεβάνς με την Άντερλεχτ.
Όχι ότι τους χρειάστηκε εντέλει και ιδιαίτερα! Γιατί στο κρισιμότερο ματς της σεζόν, έχοντας τρεις βασικούς νοκ-άουτ (Μάνταλος, Περέιρα, Γκατσίνοβιτς) και δυο ακόμα που μπορούσαν να παίξουν για λίγα λεπτά (Γιόβιτς και Ζίνι), ο Νίκολιτς παρουσίασε μια ομάδα που έτρωγε σίδερα. Και ακολουθώντας κατά γράμμα το τακτικό πλάνο, όχι απλά προκρίθηκε, αλλά το έκανε με απρόσμενη ευκολία.
Δεν είναι όμως οι 3/3 προκρίσεις (και μάλιστα επί αντιπάλων πολύ καλύτερων απ’ αυτούς που υποχρέωσαν σε ντροπιαστικούς αποκλεισμούς τα προηγούμενα χρόνια). Δεν είναι μονάχα ότι πέτυχε τον πρώτο μεγάλο στόχο της σεζόν που ήταν ζωτικής σημασίας για πολλούς λόγους (αγωνιστικούς, ψυχολογικούς, οικονομικούς, ευρωπαϊκό πρεστίζ και συντελεστής).
Είναι κυρίως ότι έδιωξε το μαύρο σύννεφο που φαινόταν να πλανιέται πάνω από τη Νέα Φιλαδέλφεια μετά την απώλεια του προπέρσινου πρωταθλήματος. Ότι έδωσε πίστη στον κόσμο πως κάτι πολύ καλό μπορεί να χτιστεί από την αρχή. Και ότι έγινε ο πιο… γρήγορα επιτυχημένος προπονητής της ΑΕΚ, ακούγοντας το όνομά του από την εξέδρα σε λιγότερο από 2,5 μήνες!
