Η αποχώρηση του Αντονί Μαρσιάλ από την ΑΕΚ θύμισε μια κλασική φράση που λέγεται για όσους αγοράζουν σκάφη: «Δυο είναι οι πιο ευτυχισμένες μέρες, εκείνη που το παίρνεις και εκείνη που… το πουλάς». Ακριβώς το ίδιο λοιπόν συνέβη και με τον Γάλλο. Όπως βούλιαξε το αεροδρόμιο στην άφιξή του, έτσι θα μπορούσε να μαζευτεί ξανά κόσμος στο «Ελ. Βενιζέλος» για να βεβαιωθεί ότι θα φύγει!
Εκεί που σχεδόν πανηγύριζαν όμως οι φίλοι της «Ένωσης» για την πώληση Μαρσιάλ στη Μοντερέι, τους δόθηκε ένας ακόμα λόγος να εκπλαγούν ευχάριστα. Μια μεταγραφή πού έσκασε από το πουθενά, αλλά έχει τέτοιες προδιαγραφές που όταν σου δίνεται η ευκαιρία να την κάνεις (έστω και με δανεισμό) δεν μπορείς να πεις όχι:
Η απόκτηση του Ζοάο Μάριο!
Μπορεί η αναζήτηση να είχε επικεντρωθεί θεωρητικά σε επιθετικό, μπορεί να υπάρχει η άποψη (λογική σε πολύ μεγάλο βαθμό) ότι είναι πιο αναγκαίος ένας στόπερ και ένα δεξί μπακ, ωστόσο η συγκυρία που έκανε διαθέσιμο τον Πορτογάλο ήταν πειρασμός. Όχι μόνο επειδή πρόκειται για έναν καταξιωμένο, «μπαρουτοκαπνισμένο» και εγνωσμένης αξίας παίκτη, μα κι επειδή απογειώνει την (ήδη πιο δυνατή) γραμμή των «κιτρινόμαυρων»: Αυτή από τη μέση και μπροστά.
Από όποια άποψη κι αν το πιάσεις, η απόκτηση του Ζοάο Μάριο (ειδικά χωρίς κόστος αγοράς) μοιάζει ιδανική. Έχει παραστάσεις στο υψηλότερο επίπεδο, φορώντας τις φανέλες Ίντερ, Γουέστ Χαμ, Μπενφίκα και Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Έχει κερδίσει πρωταθλήματα και Κύπελλα. Έχει σηκώσει Euro και Nations League με την εθνική Πορτογαλίας (όπου μετράει 53 συμμετοχές και 3 γκολ).
Παρόλο που βαδίζει στα 33 είναι βιονικός: Δεν χάνει παιχνίδι ποτέ και έχει να τραυματιστεί από το… 2021. Και εκτός αυτού, έρχεται έτοιμος να παίξει και αύριο αν χρειαστεί, αφού έχει ήδη 8 συμμετοχές (με 3 γκολ και 1 ασίστ) από την έναρξη της σεζόν στην Μπεσίκτας. Εκείνο που τον κάνει όμως ακόμα πιο πολύτιμο (και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο Μάρκο Νίκολιτς που πρόλαβε να συνεργαστεί μαζί του στη Λοκομοτίβ Μόσχας) είναι ότι παίζει κυριολεκτικά… παντού!
Την εποχή που αγωνιζόταν στο υψηλότερο επίπεδο (ακόμα και ως βασικός στον τελικό του Euro 2016) ο Ζοάο Μάριο αλώνιζε στα χαφ. Τα τελευταία χρόνια όμως τοποθετείται (με εξίσου παραγωγικά αποτελέσματα) και πιο μπροστά στο γήπεδο: Τόσο ως επιτελικός, όσο και ως εξτρέμ (κυρίως από την αριστερή πλευρά). Το γεγονός λοιπόν ότι αποτελεί έναν ποιοτικότατο «πασπαρτού» προσφέρει μια πολύτιμη ποικιλία λύσεων στον Νίκολιτς.
Κι αυτό διότι μπορεί να τον χρησιμοποιήσει σε όλες τις θέσεις πίσω από την επίθεση, είτε στο flat 4-4-2 που καθιέρωσε στα τελευταία ευρωπαϊκά ματς, είτε σε ένα 4-2-3-1. Μα κυρίως επειδή του δίνει τη δυνατότητα να συμπληρώσει ιδανικά τον αγαπημένο του ρόμβο (που τον έκανε στην άκρη, αλλά ποτέ δεν έχει φύγει από το μυαλό του).
Παρόλο που αυτό θα ισχύει μόνο στα ματς των εγχώριων διοργανώσεων (μιας και ο Ζοάο Μάριο δεν βρίσκεται στην ευρωπαϊκή λίστα) υπάρχει μια σούπερ τετράδα για να σχηματίσει τη συγκεκριμένη διάταξη. Ένα καρέ παικτών που συνδυάζουν ποιότητα, εμπειρία και διαφορετικά χαρακτηριστικά. Σε τέτοιο βαθμό που να μην είναι υπερβολική η εκτίμηση ότι συμπληρώνουν άψογα ο ένας τον άλλον.
Γιατί στις περιπτώσεις που η ΑΕΚ θα παραταχθεί ξανά με ρόμβο θα μπορεί να έχει στο «6» τον Γκρούγιτς: Έναν μπαλάτο deep lying playmaker, που προσφέρει προώθηση του παιχνιδιού, πολλές ανακτήσεις και δύναμη στον αέρα. Θα διαθέτει ως εσωτερικούς μέσους τους Πινέδα-Μαρίν (και εναλλακτικές λύσεις τους Περέιρα-Λιούμπιτσιτς): Με τα τρεξίματα και τα μέτρα με την μπάλα που έχει ο Μεξικανός να συνδέονται ήδη ιδανικά με την οξυδέρκεια και τις καλύψεις του Ρουμάνου.
Κι από ‘κει και μπροστά ο Ζοάο Μάριο θ’ αποτελεί μια λύση πολυτελείας για το «10» (μπροστά από Μάνταλο, Καλοσκάμη, Μαρίν, Γκατσίνοβιτς και Κοϊτά που επίσης υπολογίζονται για τη θέση): Με την ποιότητα, την εμπειρία και την άριστη φυσική του κατάσταση να εγγυώνται πως θα συνδέει άψογα τις γραμμές. Τη δυνατότητα να προσφέρει τόσο με γκολ, όσο και σε ασίστ να τον μετατρέπει σε ακόμα μεγαλύτερο πονοκέφαλο για τον αντίπαλο.
Και τον υποδειγματικό χειρισμό της μπάλας (στο 88% έφτανε η ακρίβεια στις πάσες του πέρυσι, σύμφωνα με το Wyscout) να δείχνει πως θα ταΐζει άψογα τον Γιόβιτς και όποιο παρτενέρ του στην επίθεση.
