Είναι πολύ νωρίς στη σεζόν για να βγουν συμπεράσματα. Τόσο σε ατομικό, όσο και συνολικό επίπεδο έχει ρίσκο η εκτίμηση για το αν μια ομάδα θα πάει καλά ή μια μεταγραφή «θα βγει». Αν μη τι άλλο όμως υπάρχει ήδη ένα αξιόπιστο δείγμα αγώνων για να διαμορφωθεί μια πρώτη άποψη:
Ότι απ’ όλες τις μεταγραφές της ΑΕΚ φέτος η καλύτερη (μιας και έχει και παράπλευρα οφέλη) είναι αυτή του Φιλίπε Ρέλβας.
Μοιάζει ειρωνικό να εξυμνηθεί ένας αμυντικός έπειτα από την τριάρα-προσγείωση στο Τσέλιε, ωστόσο η ανανέωση συμβολαίου του Αρόλντ Μουκουντί δυο μέρες νωρίτερα δίνει την αφορμή για να εκτιμηθεί ακόμα περισσότερο η προσφορά του φετινού παρτενέρ του στο κέντρο της άμυνας.
Γιατί ο Ρέλβας είχε ήδη καλές συστάσεις όταν αποκτήθηκε το καλοκαίρι από την «Ένωση»: Υψηλόσωμος (1,92 μ.), αλλά όχι αργός για τέτοιο σκαρί. Αριστεροπόδαρος (κάτι που αναζητείται όλο και περισσότερο σε στόπερ) και με καλή τεχνική. Aggressive στα μαρκαρίσματα (ψηλά και χαμηλά), αλλά και ικανός να προωθήσει το παιχνίδι από τα μετόπισθεν.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στα τέσσερα χρόνια που είχε αγωνιστεί στην πρώτη κατηγορία της Πορτογαλίας (κυρίως με την Πορτιμονένσε και στο τελευταίο μισό της περσινής σεζόν στην Γκιμαράες) είχε ποσοστό 67% στις κερδισμένες εναέριες μονομαχίες, αποτελώντας τον κορυφαίο παίκτη σε αυτόν τον τομέα. Κι όλα αυτά ενώ συνέβαλλε και στο build up, μετρώντας κατά μέσον όρο στην ίδια τετραετία τρεις progressive passes ανά 90λεπτο.
Έχοντας προλάβει λοιπόν να καταγράψει 131 συμμετοχές (με 3 γκολ και 7 ασίστ) και δεδομένου ότι βρίσκεται μόλις στα 26 του, έμοιαζε θέμα χρόνου να τον «τσιμπήσει» κάποια από τις μεγάλες πορτογαλικές ομάδες. Γι’ αυτόν τον λόγο εξάλλου η ΑΕΚ έσκασε σχεδόν 3,5 εκατ. ευρώ για να τον αποκτήσει (ενώ η Γκιμαράες τον είχε αγοράσει έξι μήνες νωρίτερα με 700.000 ευρώ).
Όχι μόνο δεν αγχώθηκε όμως, λόγω του step up από μια μικρομεσαία ομάδα της Πορτογαλίας σε μια ομάδα με τις απαιτήσεις της «Ένωσης», αλλά άρχισε άμεσα την… απόσβεση:
Έγινε από το πρώτο κιόλας φιλικό βασικός και αναντικατάστατος. Το δικό του γκολ με τη Χάποελ Μπερ Σεβά ήταν εκείνο που έδωσε την πρώτη από τις τρεις προκρίσεις για να φτάσουν οι «κιτρινόμαυροι» στη League Phase του Champions League. Σκόραρε και πάλι απέναντι στον Άρη Λεμεσού (δείχνοντας μάλιστα ότι μπορεί να το καταφέρει και με εκτέλεση σέντερ φορ εκτός από κεφαλιά).
Και γενικότερα είναι από τους βασικούς λόγους που η ΑΕΚ αναδόμησε την γκρεμισμένη περσινή της άμυνα, συμπληρώνοντας 8 clean sheets στα πρώτα 14 ματς της σεζόν. Πέραν όμως της δικής του απόδοσης, η προσφορά του Ρέλβας αποτυπώνεται και στη μεταμόρφωση του Αρόλντ Μουκουντί.
Παίρνοντας τη θέση του Βίντα ως παρτενέρ του Καμερουνέζου στο κέντρο της άμυνας, ο Ρέλβας του επέτρεψε ν’ αγωνιστεί ως δεξιός στόπερ (και όχι ως αριστερός, όπως συνέβαινε κατά συνθήκη τα προηγούμενα χρόνια). Διαβάζοντας το παιχνίδι και συμπληρώνοντας ιδανικά τον παρτενέρ του, τον έχει ωθήσει στο ν’ αναλάβει εμφανώς ηγετικό ρόλο.
Και συνυπολογίζοντας τη λειψανδρία της ΑΕΚ σε πρωτοκλασάτες εναλλακτικές λύσεις στο κέντρο της άμυνας, έχει κάνει αντικείμενο σοβαρού προβληματισμού το τι θα γίνει αν λείψει ένας από τους δυο σε αγώνα μεγάλων απαιτήσεων.
Εν κατακλείδι, η «Ένωση» βρήκε στον Ρέλβας μια λύση πρώτης γραμμής στην άμυνα. Μια μεταγραφή-αποτέλεσμα σκάουτινγκ, που μπορεί να της φέρει και μακροπρόθεσμα κέρδη: Ο Πορτογάλος βρίσκεται σε εξαιρετική ηλικία (ειδικά για στόπερ) και με χρηματιστηριακή αξία στην παρούσα φάση 3,5 εκατ. ευρώ προσφέρει, εκτός των άλλων, σοβαρή προοπτική μεταπώλησης.
Μα πάνω απ’ όλα διαθέτει ένα στοιχείο υπερ-πολύτιμο (ειδικά σε θέση που απαιτείται συνεργασία): Δεν κάνει μονάχα ο ίδιος τη διαφορά, αλλά κάνει και αυτόν που αγωνίζεται δίπλα του (στην προκειμένη περίπτωση τον Μουκουντί) να φαίνεται ακόμα καλύτερος.
