Τι ευλογία για ένα πρωτάθλημα να μην έχει καλές μόνο τις «μεγάλες» του ομάδες, αλλά να κρατάει (υψηλό) επίπεδο και στις λεγόμενες «μικρομεσαίες». Πόσο ισχύ, πρεστίζ και ενδιαφέρον του προσθέτει. Και να η ευχάριστη κατάσταση που βιώνουμε στη φετινή Super League. Κηφισιά, Βόλος είναι 2 από τις ομάδες δεύτερης ταχύτητας που μπαίνουν στο μάτι των παραδοσιακών δυνάμεων και κερδίζουν εντυπώσεις, χειροκρότημα. Αλλά ένα «τικ» περισσότερο, αρέσει σε όλους ο Λεβαδειακός. Ιδού ο «έρωτας» όλων των ουδέτερων φαν εκεί έξω που απλά γουστάρουν να βλέπουν μπάλα!
Βρίσκεται στην 4η θέση της βαθμολογίας (3-1-2 ο απολογισμός μετά από 6 αγωνιστικές) έχοντας ήδη αντιμετωπίσει Ολυμπιακό και ΑΕΚ (και στα 2 αυτά ματς έχασε στις λεπτομέρειες) ενώ πήρε ισοπαλία στην έδρα του Παναθηναϊκού. Εντυπωσιακό; Γίνεται περισσότερο όταν βλέπουμε ποιος είναι ο αριθμός των τερμάτων που έχουν σημειώσει οι Βοιωτοί: 16, με τελευταίο δείγμα το σαρωτικό 6-0 επί του Παναιτωλικού! Πρόκειται για την καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος, αλλά και για μία από τις κορυφαίες στην Ευρώπη στην παρούσα φάση.
Όλο αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο. Είναι το αποτέλεσμα της μακράς και σκληρής δουλειάς του Νίκου Παπαδόπουλου. Ένας κόουτς που έφτασε με το σπαθί του να θεωρείται από τους τοπ αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Με επιθετική φιλοσοφία, με τόλμη και πίστη. Ο Λεβαδειακός παίζει μπάλα. Δημιουργεί φάσεις, απειλεί διαρκώς τον αντίπαλο, ενώνει πλάνο, ιδέες και πάθος. Το βλέπουμε στο πρωτάθλημα, το είδαμε και στο Κύπελλο, με αυτό το αλησμόνητο όσο και εντυπωσιακό 4-1 επί του ΠΑΟΚ να προκαλεί ακόμα συζητήσεις.
Για να βλέπουμε όλο αυτό το υπέροχο «ντεκόρ» στο σήμερα χρειάστηκε να γίνει μια πολύ μεγάλη αλλαγή πορείας. Ένα χρόνο πριν, σχεδόν μέρα προς μέρα. Ο Λεβαδειακός είχε μόλις χάσει από τον ΠΑΟΚ (2-0). «Ίσως χρειάζεται μια αλλαγή και ίσως να είμαι εγώ αυτή», είχε πει τότε ο Νίκος Παπαδόπουλος. «Φεύγει κι αυτός;», σκέφτηκαν οι περισσότεροι γνωρίζοντας πως τέτοιες ατάκες στο ποδόσφαιρο συνήθως προηγούνται διαζυγίων. Κι όμως. Η διοίκηση των Βοιωτών δεν έκανε αποδεκτή την παραίτηση και τον στήριξε έμπρακτα, δίνοντάς του το χρόνο, το χώρο και το υλικό προκειμένου να βρει τις λύσεις στα προβλήματα που κρατούσαν την ομάδα πίσω.
Η βελτίωση σύντομα έγινε πράξη και έτσι από πέρυσι είχε φανεί πως «κάτι γίνεται εδώ». Η ομάδα έβγαζε φάσεις, αλλά ήταν άτυχη ή αναποτελεσματική (17 δοκάρια στην κανονική περίοδο!), έχασε έτσι την 8άδα – στα πλέι άουτ πάντως, τα πήγε αρκετά καλά. Και το καλοκαίρι, οι μεταγραφές ήταν ο ορισμός του to the point. Με πολλές ακριβές προσθήκες από το πάνω ράφι, με κινήσεις μελετημένες για να «κουμπώσουν» στο ρόστερ. Κι ας έφυγε ο Ζίνι, που επέστρεψε στην ΑΕΚ. Το μεγάλο κλου ήταν η μετάγγιση… Παναθηναϊκής εμπειρίας. Παλάσιος, Βέρμπιτς, Λοντίγκιν και Μάγκνουσον προστέθηκαν στο ρόστερ. Παίκτες εγνωσμένης ποιότητας και αξίας, με τα καλύτερα χρονιά τους μεν πίσω, αλλά όχι και ξοφλημένοι.
Εντυπωσιακές μεταγραφές, το δίχως άλλο. Από τις υπόλοιπες προσθήκες ξεχωρίζουν οι Λαγιούς, Τσιβελεκίδης, Μανθάτης, Τσιμπόλα που ένωσαν τις δυνάμεις τους με Έλληνες και ξένους παίκτες όπως οι Τσάπρας, Βήχος, Λιάγκας, Συμελίδης, Κωστή, Μπάλτζι, Πεντρόσο, Όζμπολτ. Άπαντες έκαναν step up στην απόδοσή τους, ωφελημένοι από τον καιρό που περνούν μαζί, μαθαίνοντας ο ένας το παιχνίδι του άλλου, αφομοιώνοντας τα διδάγματα και τις εντολές του προπονητή τους.
Ο Λεβαδειακός είναι, εμφανώς, μια ομάδα με ζηλευτή χημεία. Οι παίκτες ξέρουν τι να κάνουν και πότε στο γήπεδο σε μια διάταξη που ξεκινάει από το 4-2-3-1. Οι αυτοματισμοί δουλεύουν και όλα πάνε ρολόι ανεξαρτήτως αλλαγών στη ροή, αφού η γενική φιλοσοφία, μίξη επιθετικότητας και τόλμης, δεν αλλάζει και είναι υπεράνω προσώπων. Καμία καταστροφή παιχνιδιού, μόνο θετική διάθεση με πλουραλισμό στο σκοράρισμα. Όζμπολτ (3 γκολ/2 ασίστ), Παλάσιος (2 γκολ/ 2 ασίστ), Λαγιούς (3 γκολ), Πεντρόσο (3 γκολ) είναι αυτοί που τραβάνε το κάρο μπροστά, Τσάπρας και Βήχος είναι δύο επιθετικογενή μπακ που ανεβαίνουν συχνά και απειλούν συνεχώς τον αντίπαλο. Στο κέντρο πάλι, Κωστή και Τσόκαι παίζουν έξοχα το ρόλο των μετρονόμων, ενώ κάτω από τα γκολπόστ, ο Λοντίγκιν μεταδίδει σιγουριά στους υπόλοιπους. Και το πολύ θετικό είναι ότι η ομάδα διατηρεί επίπεδο και μετά από αλλαγές, δείγμα πως όλοι οι παίκτες είναι «100% εκεί», έτοιμοι να προσφέρουν όσο χρονικό διάστημα στους ζητηθεί.
Είναι απόλαυση να βλέπεις τους Βοιωτούς να κάνουν το switch από θέση άμυνας σε επίθεση, όπως επίσης και να πιέζουν ψηλά για να ανακτήσουν την κατοχή. Είναι επίσης απόλαυση να βλέπεις το build-up παιχνίδι τους, πόσο υπομονετικά, ψυχραιμα και με σχέδιο κυκλοφορούν την μπάλα. Είναι όλα αυτά που φανερώνουν πόσο καλή δουλειά έχει κάνει ο Νίκος Παπαδόπουλος, πόσο έχει δοθεί έμφαση στην κάθε λεπτομέρεια στις προπονήσεις.
Είναι επίσης μια ιστορία που μας υπενθυμίζει την αξία της υπομονής. Ο Νίκος Παπαδόπουλος, σε άλλη ομάδα, θα είχε φύγει (από) πέρυσι. Όμως ο Λεβαδειακός τον στήριξε. Η πορεία των πραγμάτων αποτελεί έτσι και μία προσωπική δικαίωση για τον ισχυρό άνδρα του συλλόγου, Γιάννη Κομπότη. «Αυτή η νίκη είναι και για τον πρόεδρο της ομάδας, που μας παρέχει τα πάντα και κάνει εύκολο το έργο μας», είπε χαρακτηριστικά ο Νίκος Παπαδόπουλος μετά την 6άρα κόντρα στον Παναιτωλικό. Σχέσεις εμπιστοσύνης, γνώση του αθλήματος και τα υπόλοιπα (καλύτερα) έρχονται.