Η πραγματική αξία των μεταγραφών αποδεικνύεται πάντοτε στο γήπεδο. Παιχταράδες για τους οποίους δόθηκαν εκατομμύρια και γκρεμίστηκαν αεροδρόμια πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Παγκοσμίως άγνωστοι, που η απόκτησή τους προκάλεσε γκρίνια του τύπου «πού πάμε μ’ αυτούς», έφτασαν να γίνουν πολύτιμοι και εμβληματικές μορφές.
Γενικά η αποτίμηση του τι μπορεί να κάνει ένας παίκτης ΠΡΙΝ φορέσει τη φανέλα της νέας του ομάδας, ακόμα και σε περιπτώσεις ποδοσφαιριστών εγνωσμένης αξίας, εμπεριέχει ρίσκο. Στην περίπτωση όμως του Ανδρέα Τετέι και του Παναθηναϊκού υπάρχει ένα δεδομένο.
Ανεξαρτήτως του αν και πόσο ο 24χρονος φορ θα δικαιώσει τον θόρυβο που έγινε για χάρη του και του αν θα συνεχίσει και σε υψηλότερο επίπεδο τα όργια που έκανε με την Κηφισιά, το «τριφύλλι» έκανε μια δήλωση με την απόκτησή του:
Ότι παραμένει ένα brand ικανό να προσελκύσει hot μεταγραφικά ονόματα. Ότι μπορεί να προσπεράσει τους ανταγωνιστές του (που όλοι τους ήθελαν επίσης τον παίκτη). Και ότι είναι διατεθειμένο να επανέλθει δυναμικά στη μάχη του τίτλου.
Γιατί δεν είναι μονάχα ότι οι «πράσινοι» αποκτούν τον πιο φορμαρισμένο Έλληνα επιθετικό (συν έναν παίκτη που επίσης αποτελεί επένδυση όπως ο Παντελίδης). Ότι θα χτίσουν μια πλήρη αν μη τι άλλο τριάδα στην επίθεση μαζί με τους Ντέσερς και Σφιντέρσκι. Είναι και ότι τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Τετέι επιτρέπουν την αξιοποίησή του και με άλλους τρόπους από τον προπονητή.
Δεν τίθεται θέμα λοιπόν αν το νέο απόκτημα του «τριφυλλιού» μπορεί να προσφέρει ανταγωνισμό στον Ντέσερς για την κορυφή της επίθεσης. Οι απίθανες φετινές του εμφανίσεις και οι εφιάλτες που δημιούργησε σε καταξιωμένους αντιπάλους (όπως οι Τσιριβέγια και Μουκουντί) δείχνουν πως εύκολα μπορεί να σταθεί.
Εκείνο που τον κάνει όμως ακόμα πιο πολύτιμο για τον Χρήστο Κόντη (ή όποιον άλλον καθίσει στον πάγκο του Παναθηναϊκού) είναι πως μπορεί με την ίδια ευχέρεια ν’ αγωνιστεί και στα άκρα. Ταχύτητα έχει, ντρίμπλα έχει, εκτέλεση σε κίνηση διαθέτει. Δεδομένα μπορεί να ξεκινάει στ’ αριστερά (ώστε να μπορεί να συγκλίνει).
Κατά συνέπεια δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μια ενδεκάδα «μπαρούτι», που ειδικά στο παραγωγικό κομμάτι μπορεί να κάνει πράματα και θάματα. Με τον Μπακασέτα στο «8», ένα «εξάρι» πίσω του για να προσφέρει τρεξίματα κι από ‘κει και μπροστά ένα σχήμα-φωτιά: Τους (σχεδόν συνεπώνυμους) Τετέ-Τετέι στα άκρα και τον Ντέσερς (ή εναλλακτικά τον Σφιντέρσκι) στην κορυφή της επίθεσης.
Εξάλλου ο Έλληνας φορ και ο Βραζιλιάνος εξτρέμ, εκτός από εκτελέσεις, μπορούν εύκολα να κάνουν ρήγματα και να «ταΐσουν» τον Ντέσερς. Ειδικά ο Τετέι κάνει θραύση (και) στις ασίστ. Η δυνατότητά του, δε, ν’ αγωνιστεί ως ακραίος λύνει τα χέρια του προπονητή και από μια ακόμη άποψη:
Σε αγώνες πιο απαιτητικούς και με αντιπάλους υψηλότερου επιπέδου (είτε στην Ελλάδα, είτε στην Ευρώπη) μπορεί ν’ αφήσει το 4-2-3-1 και να πάει σε 4-3-3. Να θωρακίσει το κέντρο του με τρία χαφ (Τσιριβέγια, Τσέριν, Σάντσες).
Και το πιθανό έλλειμμα σε δημιουργία ή επιθετικότητα να το καλύπτει με την παρουσία του Τετέι στο ένα από τα δυο άκρα. Ενός παίκτη δηλαδή που θα απειλεί φουλ ακόμα και από ‘κείνο το σημείο του γηπέδου, ενώ θα μπορεί (σε φάση ανάπτυξης) να γίνεται εύκολα και δεύτερος επιθετικός.
