Δεν πάει καιρός που η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε, με τυμπανοκρουσίες, πως ο ΕΝΦΙΑ, από το 2027, θα καταργηθεί σε χωριά με πληθυσμό κάτω των 1.500 κατοίκων. Στη μακρινή Σουηδία πάλι, μια ομάδα που εδρεύει σε χωριό 1.500 ψυχών κατακτάει τον τίτλο στο πρωτάθλημα της χώρας! Υπάρχει μια ποιοτική διαφορά δεν νομίζετε; Ένα απίθανο κι όμως σκανδιναβικό, που ακούει στο όνομα Μιάλμπι…
Ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά παραμύθια όλων των εποχών. Η Δανία του 1992, η Ελλάδα του 2004, η Λέστερ του 2016, σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται. Η Μιάλμπι κάνει πιθανό το απίθανο στο ακόμα πιο… ταπεινό. Με την πινέζα του χάρτη να μας στέλνει στο νότο της Σουηδίας, κοντά 6,5 ώρες οδικώς από τη Στοκχόλμη, κάτι σαν ταξίδι στο τέλος του κόσμου, αφού πραγματικά για να φτάσει ο ξένος εκεί, θα περάσει από διάφορα μέρη που θα τον κάνουν να αναρωτηθεί αν χάθηκε. Σε ένα γήπεδο («Στραντβάλεν») με χωρητικότητα 6.500 θεατών, κάτι που σημαίνει πως δυνητικά χωρά τέσσερις φορές τον πληθυσμό του Χάλεβικ, το ψαροχώρι δηλαδή όπου εδρεύει η ομάδα.
Τι κοντράστ η φιέστα του τώρα, με το τι συνέβη το 2016. Όταν η Μιάλμπι γλίτωσε την πτώχευση και τον υποβιβασμό στην 4η κατηγορία, την ύστατη στιγμή. Χρησιμοποίησε, όμως, αυτήν την κακή εμπειρία για να χτίσει κάτι καλό και δυνατό, με στόχο το ό,τι καλύτερο. Κανείς δεν φανταζόταν πως θα μπορούσε ποτέ να φτάσει τόσο μακριά, αλλά τελικά όντως, τρώγοντας έρχεται η όρεξη.
Είναι ενδεικτικό του πόσο πανάξια πήρε τον τίτλο η Μιάλμπι, το ότι το επισφράγισε μαθηματικά 3 αγωνιστικές πριν από τη λήξη της σεζόν, όπως επίσης και ότι θέλει ακόμα μόλις 1 βαθμό για να ισοφαρίσει το ρεκόρ συγκομιδής (67β.) στην ιστορία της Allsvenskan. Ένα σκληροτράχηλο σύνολο, που ως τώρα το έχει πάει με απολογισμό 20 νίκες, 6 ισοπαλίες και μόλις 1 ήττα (49-17 τα τέρματα).
Οι άνθρωποι του θαύματος της Μιάλμπι
Έχει κάτι το εξαιρετικά αναζωογονητικό αυτή η ιστορία. Το «Δαυίδ νικάει τον Γολιάθ» ποτέ δεν έπαψε να μας γοητεύει ως concept. Η Μιάλμπι δεν είχε ούτε στιβαρές οικονομικές πλάτες να στηρίζεται ούτε τίποτα τέτοιο. Τα κατάφερε με τον τρόπο της, με 100% ποδοσφαιρική λογική. Έχοντας την τύχη να τρέχουν το project της, άνθρωποι που δεν το έβλεπαν όλο αυτό ως δουλειά, αλλά ως πάθος.
Είναι ο προπονητής Άντερς Τόρστενσον, πρώην διευθυντής σχολείου που πάσχει από χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία χωρίς αυτό να τον πτοεί στο οτιδήποτε, «πατέρα τον φωνάζουν οι παίκτες.
Είναι ο βοηθός Καρλ Μάριους Ακσουμ, ο x-factor του τίτλου. Το «σπασικλάκι» των analytics, με την ειδίκευση στην τακτική και κυρίως το διδακτορικό στην οπτική αντίληψη του ποδοσφαίρου που έχει να κάνει με το να μαθαίνει στους παίκτες να αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει γύρω τους ανά πάσα στιγμή στη διάρκεια του παιχνιδιού, ώστε να παίρνουν γρήγορες και σωστές αποφάσεις.
Είναι ο αρχισκάουτ Άρβιντ Φράντσεν, που δουλεύει part time αφού κατά βάση είναι… ταχυδρόμος.
Είναι, κυρίως, ο αθλητικός διευθυντής Χάνε Λάρσον, που έχει βγει νικητής δύο φορές από μάχες με τον καρκίνο και είναι ο απόλυτος clubman.
Ο Λάρσον γεννήθηκε και μεγάλωσε σε αυτή τη γη και στη δύσκολη στιγμή του 2016 ήταν αυτός που έπεισε τον πρόεδρο Μάγκνους Έμεους να μην τα παρατήσει, ενώ δούλεψε για μια 3ετία χωρίς να πάρει φράγκο! Έγινε εξορθολογισμός του μπάτζετ και κύριος στόχος έγινε ο εντοπισμός και η ανάδειξη ταλέντων. Βγήκαν έτσι κάποιοι παίκτες που έφεραν καλές πωλήσεις και μεγάλη ανάσα στα ταμεία του συλλόγου.
Είναι χαρακτηριστικό πως η Μιάλμπι είχε πέρυσι κέρδη 2,7 εκατ. ευρώ, όταν το δύσκολα 2016 έμπαινε μέσα κοντά μισό εκατομμύριο. Τακτοποιημένο και νοικοκυρεμένο μαγαζί, με λυμένο πια το πρόβλημα της επιβίωσης, άρχισε να βελτιώνει και όλα τα γύρω γύρω. Για να φτάσει φέτος στην απόλυτη υπέρβαση.
Οι σταρ και το ερώτημα που δεν χρειάζεται απάντηση
Το αστέρι της ομάδας είναι ο φορ από την Γκάμπια, Αμπντουλί Μάνε, ο οποίος το περασμένο καλοκαίρι βρέθηκε κοντά στον Ολυμπιακό, όμως η μεταγραφή χάλασε στο παραλίγο. Ο μέσος Έλιοτ Στράουντ κινεί τα νήματα στο χώρο του κέντρου, o στόπερ Αμπντουλάχ Ικμπάλ δεσπόζει στην άμυνα, ενώ στο τέρμα υπάρχει εγγύηση, ο Νόελ Τόρνκβιστ με την κάσκα στο κεφάλι α λα Πετρ Τσεχ. Τον «τσίμπησαν» ήδη στο εξωτερικό, θα συνεχίσει την καριέρα του στην ιταλική Κόμο του Σεσκ Φάμπρεγας. Και είναι μόνο η αρχή, είναι βέβαιο ότι πολλά κλαμπ θα κυνηγήσουν τους παίκτες της νέας πρωταθλήτριας Σουηδίας.
Αγωνιστικά, η Μιάλμπι παίζει κατά κύριο λόγο σε διάταξη 3-4-2-1 και είναι μια ομάδα που αξιοποιεί σε εξαιρετικό ποσοστό τις ευκαιρίες της. Πιέζει ψηλά και κυνηγάει κάθε μπάλα, ενώ για να της βγάλουν φάσεις οι αντίπαλοι, φτύνουν αίμα. Είναι ένα ερώτημα το αν ότι τα κατάφερε δεν είναι τόσο δικό της επίτευγμα όσο αντανάκλαση του χαμηλού επιπέδου της σουηδικής Λίγκας. Αλλά είναι ένα ερώτημα που δεν ενδιαφέρει καθόλου να απαντηθεί όσους ρομαντικούς αγαπούν ακόμα το ποδόσφαιρο στην πρωτόλεια, την πιο αγνή μορφή του.