Τα δυσθεώρητα νούμερα των ποσών που συνοδεύουν τη συμφωνία του Παναθηναϊκού με τον Μπενίτεθ φανερώνουν δυο πράγματα: πρώτον, πως ο Παναθηναϊκός όχι απλά πιστεύει στον βετεράνο Ισπανό τεχνικό αλλά θέλει να επενδύσει πάνω του, τον αντιλαμβάνεται ως ένα πρόσωπο με το οποίο μπορεί να κάνει μακρόπνοα πλάνα και δεύτερον, πως με αυτόν στο τιμόνι ο οργανισμός του Παναθηναϊκού δεν θέλει να σώσει απλά τη φετινή σεζόν αλλά να κοιτάξει και τις επόμενες.
Η λογική που απορρέει αυτή η συμφωνία δημιουργεί αυτόματα ένα αντιφατικό συναίσθημα στις τάξεις των οπαδών του Παναθηναϊκού και αυτό είναι λογικό: αφενός υπάρχει η προσδοκία για μεγάλες στιγμές και αυτή είναι μια προσδοκία που δύσκολα μπαίνει σε καλούπια, δύσκολα κρατιέται από το να εκδηλωθεί και να ζητήσει αποτελέσματα άμεσα, αφετέρου η λογική λέει πως μια προσπάθεια που ξεκινάει από το μηδέν χρειάζεται υπομονή για να παράξει αποτελέσματα.
Υπό αυτή την έννοια, όποιος περίμενε πως το παιχνίδι ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Αστέρα Τρίπολης, στο οποίο ο Μπενίτεθ έκανε ντεμπούτο στον «πράσινο» πάγκο, θα αποτελούσε την απαρχή μιας εντυπωσιακής μετάλλαξης για τον Παναθηναϊκό μάλλον δεν έχει καταλάβει καλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι «πράσινοι». Διότι αυτά δεν έχουν να κάνουν με μικροδιορθώσεις που ένας έμπειρος μάστορας όπως ο Μπενίτεθ θα κάνει μέσα σε μερικές μέρες και από εκεί και πέρα τα πράγματα θα στρώσουν.
Ο Παναθηναϊκός έχει «κατασκευαστικά» θέματα ως προς το ρόστερ του, ανισομερές βάθος και γενικά, ένα ρόστερ που έχει προκύψει ως αποτέλεσμα έλλειψης κάποιας κεντρικής ιδέας. Το να εκμεταλλευτεί κανείς τα καλά του στοιχεία ίσως να μπορεί να συμβεί σχετικά εύκολα αλλά το να στρώσει τα αρνητικά του δεν θα είναι καθόλου απλό: σε περίπτωση που ο ίδιος ο Μπενίτεθ πίστευε κάτι άλλο, στο παιχνίδι με τον Αστέρα μάλλον προσγειώθηκε απότομα.
Ένα γκολ με πέναλτι, άλλο ένα με αυτογκόλ, μια νίκη μέτριας δυσκολίας απέναντι σε μια ομάδα που δεν έχει καταφέρει να φοβίσει ιδιαίτερα μέχρι στιγμής: το 2-0 κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης δεν έκρυβε κάποια μεγάλη συγκίνηση και κανείς δεν θα το θυμάται στο μέλλον ως το χαρακτηριστικό ντεμπούτο του Μπενίτεθ στον ηλεκτρικό πάγκο του Παναθηναϊκού. Αυτό βέβαια διαβάζεται και ανάποδα: ηρεμία και… μέτρια απογεύματα θελει στη φάση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός αρκεί να νικάει. Τα άλλα είναι πολυτέλειες.
Ως παλιά καραβάνα, ο Ισπανός μάλλον το «πιάνει» αυτό εξ’ου και οι δηλώσεις του κινήθηκαν στα επίπεδα συντήρησης του.. χαμηλά η μπάλα. Ο Παναθηναϊκός μπήκε σε άλλη εποχή: πρώτη φορά μπορεί να το λέει και να το εννοεί τα τελευταία χρόνια. Αλλά η μέρα που θα μπορεί πράγματι να το χαρεί αυτό δεν είναι τόσο κοντά. Αλήθεια, πώς λέγεται το «υπομονή» στα ισπανικά;