Είναι πάντοτε αβέβαιη παράμετρος η προσαρμογή για τους παίκτες που έρχονται από τη Λατινική Αμερική στην Ευρώπη. Το πόσο θα πάρει χρονικά, το αν θα πετύχει ως διαδικασία. Η μετάβαση σε ένα αλλιώτικο στιλ παιχνιδιού, σε μια διαφορετική κουλτούρα, δεν είναι απλά πράγματα αυτά. Το αν συνεπώς θα εγκλιματιστεί ο Βισέντε Ταμπόρδα ήταν εξ αρχής συνεπώς το κομβικό ερώτημα στον Παναθηναϊκό όταν ο παίκτης αποκτήθηκε, μόλις στις αρχές Σεπτεμβρίου. Και όπως σαφώς έδειξε το (νικηφόρο) σημερινό (29/10) ματς Κυπέλλου με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, ο Αργεντινός ακόμα δεν έχει φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο – κάθε άλλο.
Αργός σε σκέψη και εκτέλεση, φοβισμένος, με ελάχιστες κινήσεις που να δείχνουν αυτα που τον βλέπαμε να κάνει στα βίντεο αγώνων της Πλαντένσε, με την οποία κατάφερε να πανηγυρίσει τον τίτλο της Απερτούρα στην Αργεντινή. Ήταν τόσο μεγάλη η διαφορά ώστε αναρωτιόσουν αν είναι ο ίδιος παίκτης. Ήθελε, δεν μπορούσε, 63 λεπτά άντεξε και τον άντεξαν. Οι φαν των Πρασίνων κάνουν αυθόρμητα τη σύγκριση με τον Αζεντίν Ουναΐ και μελαγχολούν βλέποντας πως αυτός που ήρθε για αντικαταστάτης απέχει παρασάγγες από αυτό που τους είχε συνηθίσει ο Μαροκινός. Καταλάβαμε έτσι μάλλον καλύτερα γιατί ο Χρήστος Κόντης δεν έβαζε τον Βισέντε Ταμπόρδα στο σύντομο διάστημα που ήταν επικεφαλής. Ήθελε να προστατεύσει τον παίκτη, να μην εκθέσει ή «κάψει» μια σημαντική επένδυση του Παναθηναϊκού.
Τι συμβαίνει; Να ξέχασε την μπάλα ο 24χρονος Αργεντινός προφανώς είναι κομμάτι δύσκολο. Μπορεί να φταίει το βάρος της πιο ακριβής φετινής μεταγραφής, τα 5 εκατ. ευρώ δηλαδή που κόστισε η απόκτησή του από την Μπόκα Τζούνιορς. Μπορεί να ευθύνεται το γεγονός ότι δεν έχει συνεχόμενα παιχνίδια για να βρει ρυθμό ή το ότι είχε στις αρχές θέμα φυσικής κατάστασης και ότι δεν έκανε προετοιμασία με την υπόλοιπη ομάδα το καλοκαίρι. Όλα αυτά (μπορεί να) ισχύουν μαζί, όμως, όπως και να ‘χει, το πρόβλημα είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει περιθώριο να κάψει μια μεγάλη του επένδυση, αλλά ούτε και να τον περιμένει αιώνια. Σαν αδιέξοδο μοιάζει τούτη την ώρα.
Ο Ράφα Μπενίτεθ μοιάζει να είναι ο μόνος που μπορεί να απελευθερώσει τον Βισέντε Ταμπόρδα
Γιατί, ναι, οι μαγικές λέξεις είναι η υπομονή και η επιμονή σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά στον κυνικό κόσμο του πρωταθλητισμού είναι δύσκολο αυτές οι αρετές να εξυπηρετηθούν στην πράξη. Εάν η ομάδα ήταν γενικώς καλύτερα, τότε ο Βισέντε Ταμπόρδα θα μπορούσε να έχει μια κάποια μεγαλύτερη πολυτέλεια χρόνου. Τώρα όμως, δεν την έχει. Ή έστω έχει λιγότερη.
Το καλό γι’ αυτόν είναι πως η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να δουλεύει πια με έναν σπουδαίο κόουτς που μιλάνε την ίδια γλώσσα, κάτι που μπορεί να «τρέξει» πολύ γρήγορα τα πράγματα προς θετική κατεύθυνση και να μας εκπλήξει ευχάριστα. Ο Ράφα Μπενίτεθ μοιάζει να είναι η μεγαλύτερη ελπίδα του Βισέντε Ταμπόρδα αυτή τη στιγμή, αλλά και του Παναθηναϊκού. Και ο βασικός λόγος που δεν πρέπει να βιαστούμε να «κάψουμε» τη μεταγραφή. Θέλει ειδική διαχείριση ο Αργεντινός και θα την έχει για όσο περισσότερο γίνεται. Σε αυτό το πλαίσιο ακόμα και κακά ματς όπως αυτό με τον Ατρόμητο μπορεί ενδεχομένως να τον βοηθήσουν να βρει τον εαυτό του. Και από τα λάθη μας, και από τα στραβά μας μαθαίνουμε ως γνωστόν…
Αντί επιλόγου, να θυμίσουμε πως κάποτε, ο συμπατριώτης του, Χουάν Χοσέ Μπορέλι, πέρασε κοντά 1,5 χρόνο μέχρι να ξεμπλοκάρει και να φτάσουμε να τον θυμόμαστε σήμερα ως έναν από τους καλύτερους ξένους που αγωνίστηκαν ποτέ με το Τριφύλλι. ΟΚ, ο Βισέντε Ταμπόρδα δεν έχει τόσο χρόνο, άλλες εποχές επίσης πια σε σχέση με τα 90s και στο κάτω κάτω της γραφής μπορεί να μην διαθέτει την ποιότητα του «Χότα Χότα». Όμως το παράδειγμα υπάρχει και είναι αρκετά ισχυρό για να το αγνοήσουμε ή να το προσπεράσουμε.