«Ο Γενάρης είναι μακριά» τόνισε ο Ράφα Μπενίτεθ, μιλώντας μετά την ήττα του Παναθηναϊκού από τον Βόλο. Ένα αποτέλεσμα που βαθμολογικά απομακρύνει κι άλλο τους πράσινους από την κορυφή. Στο ψυχολογικό κομμάτι τα πράγματα δείχνουν ακόμη χειρότερα, καθώς η ομάδα δεν σηκώνει κεφάλι ούτε με… ηλεκτροσόκ και αυτή η απώλεια της αυτοπεποίθησης και της σιγουριάς οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια και στην απώλεια του τίτλου, για ακόμη μία σεζόν.
Θα ήταν πολύ δύσκολο να εμφανιστεί ο Ισπανός τεχνικός και από την 1η Νοέμβρη να περάσει το μήνυμα σε κάποιους παίκτες ότι… τελείωσαν. Άλλωστε, ακόμη κι αν τελικά καταλήξει στο ότι θέλει… 10 μεταγραφές (για να το πούμε με μια δόση υπερβολής), πρακτικά είναι αδύνατο να πάει ο Παναθηναϊκός σε extreme make over την επόμενη μεταγραφική περίοδο για πολλούς λόγους.
Ένας από αυτούς είναι φυσικά ο οικονομικός. Ειδικά με την δαμόκλειο σπάθη της UEFA και των κανονισμών της (το τριφύλλι βρίσκεται ήδη υπό… επιτήρηση), προκύπτουν περιορισμοί, αλλά σε κάθε περίπτωση έτσι κι αλλιώς κανείς δεν μπορεί να μπει στην… τσέπη του ιδιοκτήτη και να ξέρει τις δυνατότητες και τις προθέσεις του.
Επιπλέον, ένα κομμάτι της συζήτησης είναι αυτό σχετικά με εκείνους που έρχονται σε μια ομάδα, αλλά το άλλο αφορά κι εκείνους που πρέπει να φύγουν για να ανοίξει χώρος στο ρόστερ. Ας είμαστε ειλικρινείς, εδώ οι πράσινοι κουβαλούν ακόμη μεγάλα βαρίδια από ποδοσφαιριστές που δεν υπολογίζονται καιρό τώρα (βλέπε Βιλένα, Μαξ κτλ). Πόσο εύκολη διαδικασία είναι άραγε το να προσθέσει κι άλλους σε αυτή τη λίστα και να τους βλέπει να κάθονται στα συμβόλαιά τους;
Επιχείρηση… σκούπα
Το να περιμένει κανείς μια επιχείρηση-σκούπα κατά τα πρότυπα της αστυνομίας είναι μάλλον ανεδαφικό και ουτοπικό. Και προφανώς δεν θα ήταν συνετό να ακούσεις τόσο σύντομα από το στόμα ενός προπονητή ο οποίος ουσιαστικά ανέλαβε πριν μερικές ημέρες την ομάδα πως πολλοί παίκτες έχουν μπει ήδη στη «μαύρη λίστα».
Είναι προφανές, όμως, παρά την στήριξη και την ασπίδα που παρέχει ο ίδιος ο Ισπανός στους ποδοσφαιριστές του, ότι θα κληθεί πολύ σύντομα να καταλήξει σε οριστικές αποφάσεις τόσο για το δικό τους προσωπικό μέλλον, όσο και για εκείνο της ομάδας, που σε τελική ανάλυση είναι και το πιο σημαντικό.
Ο γράφων δεν ανήκει στην κατηγορία εκείνων που συνηθίζουν να απαιτούν σε στυλ «άλλαξέ τα όλα» και «όποιος δεν μπορεί, να το πει» και άλλα τέτοια… φουστανελάτα. Αλλά σε αυτή την κατηγορία που κάνει λόγο για υπομονή, χτίσιμο βήμα-βήμα, βελτίωση, προσήλωση και σταδιακή αλλαγή κλίματος και ψυχολογίας η οποία τελικά αποτυπώνεται και στο γήπεδο.
Το ερώτημα είναι αν ο Παναθηναϊκός έχει πρώτον την πολυτέλεια του χρόνου για να το κάνει και δεύτερον αν υπάρχουν ρεαλιστικές πιθανότητες τα περισσότερα μέλη του υπάρχοντος ρόστερ να σηκώσουν ανάστημα και να σταθούν στο ύψος των απαιτήσεων που υπάρχουν σε μια ομάδα πρωταθλητισμού.
Οδηγός για το μέλλον, το… παρελθόν
Άλλωστε όλα όσα έχουν συμβεί στο παρελθόν τα τελευταία χρόνια δίνουν μία καλή πιθανότητα πρόβλεψης και του μέλλοντος. Συνταγές που ήδη απέτυχαν μία και δύο και τρεις φορές, μάλλον δεν θα πετύχουν ούτε την τέταρτη.
Εκείνο που δείχνει να είναι διαφορετικό πια είναι η εμπιστοσύνη που μπορεί να σου δημιουργεί η παρουσία ανθρώπων όπως ο Ράφα Μπενίτεθ και ο Φράνκο Μπαλντίνι (ο οποίος βρέθηκε στο Πανθεσσαλικό και είδε με τα μάτια του) στην κορυφή της πυραμίδας.
Είναι λογικό να πεις ότι αυτοί είναι σε θέση να αξιολογήσουν καλύτερα το… ταβάνι των μελών του υπάρχοντος ρόστερ και γνωρίζουν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον και το τι μπορεί να γίνει στο μέτρο του εφικτού τον προσεχή Ιανουάριο. Ο καθένας από εμάς τους υπόλοιπους φυσικά έχει τη δική του άποψη, την οποία έχει σχηματίσει από εμφανίσεις όπως αυτή με το Βόλο (που ήρθε βασανιστικά με ακόμη ένα γκολ φέτος από «παιδί» των πράσινων Ακαδημιών) σχετικά με τις φετινές δυνατότητες.
Παραμένοντας, λοιπόν, στη σφαίρα του ρεαλισμού, ας αναρωτηθούμε πόσοι και ποιοι από τους παίκτες που είδαμε στο Πανθεσσαλικό θα είχαν θέση σε ένα… πρωταθληματικό Παναθηναϊκό; Πόσοι από αυτούς μπορούν πραγματικά να αντέξουν το περίφημο βάρος της φανέλας, το οποίο στην πραγματικότητα μεταφράζεται στο πόσοι και ποιοι είναι ικανοί να αποδώσουν κάτω από τις συνθήκες που δημιουργεί η πίεση του πρωταθλητισμού, ειδικά όταν ο τελευταίος τίτλος έχει έρθει το πολύ μακρινό πια 2010;
Αυτά τα ερωτήματα, λοιπόν, είναι που ζητούν απαντήσεις το συντομότερο δυνατό και δεν αποκλείεται για ορισμένους ποδοσφαιριστές οι εξελίξεις να δρομολογούνται ήδη, όπως πρέπει να γίνει. Και για να δώσουμε, αντί επιλόγου, ένα απλό παράδειγμα: Πόσους τραυματισμούς να περιμένεις ακόμα από τον Ρενάτο Σάντσες για να παραδεχτείς ότι ήταν ένα αχρείαστο ρίσκο (και βάρος) που φορτώθηκε στην ομάδα;