Σουηδία δεν θα γίνουμε ποτέ.
Σε μια εποχή που το χρήμα μπορεί να αγοράσει ρόστερ, προπονητή και μαζί τις επιτυχίες τους, οι εκπλήξεις όλο και λιγοστεύουν. Και δεν ενοοούμε ένα μικρό club να τρωπώσει στην 6άδα μιας μεγάλης λίγκας αλλά για ένα μπαμ που θα περάσει στα βιβλία της ιστορίας. Σε λίγους μήνες συμπληρώνονται 10 χρόνια από το θαύμα της Λέστερ και πέρα από όλα τα υπόλοιπα, συγκλονιστικό είναι και το πως «πετάει» ο χρόνος αφού σε όλους φαίνεται σαν χθες που ζούσαμε την αδιανόητη πορεία των Ρανιέρι, Βάρντι, Μαχρέζ, Καντέ.
Μπορεί να διαβαστεί ως υπερβολή, όμως είναι αλήθεια, μετά την Λέστερ, η επόμενη μεγαλύτερη έκπληξη στην Ευρώπη σημειώθηκε πριν μερικές μέρες στην Σουηδία. Η Μιάλμπι, ένα club που δεν είχε τολμήσει να σκεφτεί ποτέ για τίτλο και που έχει βάση την πόλη των 1.500 κατοίκων, Χάλεβικ, έκανε το «μπαμ» και 4 αγωνιστικές πριν το φινάλε κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της. Για να καταλάβει κανείς το πόσο μεγάλη ήταν η έκπληξη, η απόδοση για να συμβεί κάτι τέτοιο ήταν στο 151!
Όταν η Λέστερ έφερνε το πιο απρόσμενο αποτέλεσμα στην ιστορία του ποδοσφαίρου, η Μιάλμπι περνούσε δύσκολα. Την προτελευταία αγωνιστική του 2016 [οι σεζόν στην Σουηδία παίζονται Μάρτιο-Νοέμβριο για να αποφεύγεται το βαρύ ψύχος], βρισκόταν στη 15η θέση της 3ης κατηγορίας και υποδεχόταν την μοναδική ομάδα που βρισκόταν από κάτω της στη βαθμολογία. Οι παίκτες μπήκαν στο γήπεδο γνωρίζοντας ότι απέχουν 90 λεπτά από τον υποβιβασμό στην 4η, όμως νίκησαν 6-2, νίκησαν και 0-3 στο φινάλε και σώθηκαν.
Όπως έχει πει ο πρόεδρος, Μάγκνους Έμεους, «όλες οι ενέργειες ήταν για να αποφευχθεί η χρεωκοπία». Την επόμενη σεζόν τερμάτισε 2η, έχασε την άνοδο στη ρεβάνς των play-offs από την Έγκριτε. Όμως τερμάτισε στην 1η θέση το 2018 και ξανά πρώτη στη 2η κατηγορία το 2019. Το 2020 θα την έβρισκε και πάλι στα σαλόνια της Σουηδίας. Εκεί που είναι τόσο μοντέρνοι που τον αιώνα που διανύουμε έχουν 10 διαφορετικούς πρωταθλητές. Η Μιάλμπι είχε το 1/7 περίπου του budget της Μάλμε των 8 τίτλων από το 2013.
Σε αυτή τη διαδρομή και αφού πριν έρθει το 2025 πρόλαβε να περάσει δύσκολα και πάλι, η Μιάλμπι αναγκάστηκε να πουλήσει τους καλύτερους πιτσιρικάδες της και να ρίξει τα χρήματα στο ρόστερ. Οι άνθρωποι του συλλόγου προσπάθησαν με το trend του σήμερα, με μεταγραφές βασισμένες στα δεδομένα και ο Γκανέζος επιθετικός, Αμπντουλιέ Μανέ, ήταν ένα από τα θετικά αποτελέσματα.
Η ομάδα είχε μέσο όρο ηλικίας 25 χρόνια και 340 μέρες και την οδήγησε ένας άνθρωπος που για καιρό ερχόταν και έφευγε. Η τελευταία από αυτές ήταν περίπου 1.5 χρόνο πριν το πρωτάθλημα καθώς ο Άντερς Τόρστενσον το είχε όντως κόψει και είχε γίνει διευθυντής σε σχολείο. Η Μιάλμπι τον έφερε πίσω το 2023 σε μια απόφαση που προκάλεσε έκπληξη, όμως καμία σχέση με την έκπληξη που έφερε ο ίδιος στο ποδόσφαιρο της χώρας.
Το σύστημα ήταν 3-2-4-1 με δύο τεχνίτες στον άξονα και δύο «σκύλους» στα πλάγια να πηγαίνουν πάνω-κάτω. Πίεση ψηλά και γκολ από λάθη ήταν ένα μοτίβο, ενώ τα μάτια που την είχαν δει, είπαν ότι η αποτελεσματικότητά της έγινε σε κάποια στιγμή αντιληπτή και οι αντίπαλοι συχνά κάθονταν πίσω. Το γεγονός ότι προηγήθηκε στα 21 από τα 26 ματς και είχε μόνο μία ήττα, κάτι λέει. «Έβλεπες ότι υπάρχει ποιότητα» σχολίασε ο τεχνικός διευθυντής, Κρίστοφερ Αουγκούστινσον, στον Analyst. «Παρατηρήσαμε κάποιους αριθμούς να ανεβαίνουν, όμως δεν περιμέναμε τα όσα αλλάξαμε να δουλέψουν τόσο άμεσα».
Μπορεί το πλάνο και η επίθεση να λειτούργησαν και να έφεραν 49 από 40 xG, όμως όλοι ξέρουμε τι είναι αυτό που μπορεί να φέρει μια τέτοια έκπληξη. Άμυνα. Γιατί όπως προκύπτει από τα στατιστικά της Opta, σε αυτή τη διαδρομή επέτρεψε ευκαιρίες «αξίας» 32.2 γκολ, όμως με κάποιο τρόπο δέχθηκε μόλις 17. Στα τελευταία 17 ματς πρωταθλήματος είχε την εστία της να παραβιάζεται λιγότερες φορές από τα xG-against.
Πολύ συμπαγής στη φάση της άμυνας, ειδικά όταν μαζευόταν πίσω, με χαρακτηριστικό την πολύ γρήγορη επαναφορά της αμυντικής διάταξης όταν η μπάλα χανόταν. Σύμφωνα με την ανάλυση του The-Athletic, η Μιάλμπι ηταν 7η στο πρωτάθλημα σε αριθμούς, Μάλμε και Χάκεν είχαν καλύτερα xG. Ακόμα πιο εκπληκτικό stat είναι ότι πέρυσι, σύμφωνα πάντα με την ίδια πηγή, η Βαστέρας είχε παρεμφερή metrics και υποβιβάστηκε.
Οι επιτυχημένες ομάδες έχουν πάντα παικταρά σε συγκεκριμένη θέση και αυτό συνέβη και με την Μιάλμπι. Τερματοφύλακας ήταν ο Νοέλ Τόρνκβιστ, ο 23χρονος ύψους 1.98μ., ο οποίος φορά στο κεφάλι προστατευτικό όπως ο Πετρ Τσεχ. Τα report για τον Σουηδό λένε ότι είναι από τους top στον κόσμο στην ηλικία του, με βασικό όπλο τη γρήγορη έξοδο από τη γραμμή του για να κλείσει το πεδίο στα τετ-α-τετ. Είναι πολύ αργά για να τον ψάξει οποιαδήποτε ομάδα, η Κόμο τον είχε βρει, τον απέκτησε και τον άφησε δανεικό στην Μιάλμπι για έναν χρόνο. «Παίρνω πρωτάθλημα και έρχομαι».
Για να συμβεί ένα «θαύμα» σαν και αυτά που βλέπουμε μια φορά κάθε δεκαετία, σίγουρα χρειάζεται ένας συνδυασμός γεγονότων. Και πέρα από το ότι δέχθηκε και πέτυχε λιγότερα και περισσότερα, αντίστοιχα, από τα γκολ που αναμενόταν, το stat με τους βαθμούς είναι πραγματικά εκπληκτικό. Σύμφωνα με την Opta, οι expected-points ήταν 42 και η ομάδα μέσα στο γήπεδο κατέκτησε 66!!! Ένα από τα μεγαλύτερα overachievements στην ιστορία. #διπλής.
Όσο όμως κι αν έχει προχωρήσει η τεχνολογία και η τεχνογνωσία έχει μπει στο άθλημα, αυτό που δεν θα αλλάξει ποτέ είναι ο ανθρώπινος παράγοντας. «Τα συστήματα είναι το 30%, το 70% είναι το δέσιμο με τον παίκτη» λένε προπονητές από το top-level. Και αυτό που συνέβη στην Μιάλμπι πριν τη χρονιά του τίτλου ήταν ίσως το κλειδί για να δεθεί αυτό το σύνολο όσο πιο σφικτά γίνεται και να φέρει στην πόλη που βρίσκεται 300 χιλιόμετρα από το Γκέτεμποργκ, το απόλυτο παραμύθι…
Τον Αύγουστο του 2024, ο Τόρστενσον, διαγνώστηκε με χρόνια λευχαιμία. Αν και η ασθένεια δεν είναι δυνατόν να γιατρευτεί, είναι διαχειρίσιμη και αυτό ήταν κάτι το οποίο χρησιμοποίησε ο προπονητής για να δει τη θετική πλευρά καθώς μπορούσε να «ζήσει κανονικά» και ενώ υπήρχαν «εκατό διαγνώσεις που θα ήταν χειρότερες». Η κατάσταση αυτή επηρέασε τους παίκτες. Προς το καλύτερο.
Όπως εξήγησε ο τεχνικός διευθυντής, ήταν τότε που το group ενώθηκε όσο ποτέ. «Ειδικά το διάστημα των τριών εβδομάδων που ο τεχνικός δεν ήταν σε θέση να δουλέψει και απουσίαζε. Δεν χάσαμε κανένα από αυτά τα ματς τότε, τρεις νίκες, μια ισοπαλία. Ήταν ένας από τους βασικούς λόγους αυτής της επιτυχίας, το ομαδικό πνεύμα, όλοι μαζί. Και το κάναμε για τον Άντερς…».