Αυτή η διακοπή για τις εθνικές ομάδες είναι διαφορετική από τις προηγούμενες. Έτσι που τα κατάφερε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα (με τις τριάρες από Σκωτία και Δανία) η πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο έκανε φτερά. Και οι επερχόμενοι αγώνες εντός έδρας με τους Σκωτσέζους και εκτός έδρας με τη Λευκορωσία μοιάζουν τυπική διαδικασία.
Μπορεί λοιπόν να μην περιμένουμε πλέον με την ίδια λαχτάρα να δούμε την ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, να μην υπάρχει η ευφορία που είχαν δημιουργήσει οι επιτυχίες (και κυρίως η εξαιρετική εικόνα) του προηγούμενου διαστήματος, ωστόσο και οι προσεχείς αναμετρήσεις έχουν το δικό τους ενδιαφέρον:
Να δούμε παίκτες με εξίσου τεράστια προοπτική που περιμένουν τη δική τους ευκαιρία να μπουν δυναμικά στο πλάνο του ομοσπονδιακού τεχνικού.
Όπως ο Μπάμπης Κωστούλας…
Μαζί με τον Ανδρέα Τετέι και τον Παύλο Παντελίδη, ο επιθετικός της Μπράιτον είναι πιθανότατο να κάνει το ντεμπούτο του στην Εθνική Ανδρών. Θα το είχε ήδη κάνει δηλαδή προ μηνών (προερχόμενος από την εξαιρετική σεζόν του με τον Ολυμπιακό) ωστόσο ένας τραυματισμός δεν του το είχε επιτρέψει.
Τώρα λοιπόν που συστήθηκε στην Premier League με το γκολ απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μέσα στο «Ολντ Τράφορντ» και άρχισε να γίνεται σημαντικός και στην Μπράιτον, μοιάζει η καταλληλότερη στιγμή να κάνει… μπάσιμο και στα πλάνα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Σε μια θέση που φαίνεται να του ταιριάζει ταμάμ και ταυτόχρονα εξυπηρετεί άψογα την τακτική προσέγγιση του Σέρβου τεχνικού.
Γιατί θεωρητικά ο Κωστούλας είναι ένας επιθετικός περιοχής με ικανότητα τόσο στην εκτέλεση, όσο και στο συνδυαστικό παιχνίδι. Ξέρει να παίρνει θέσεις, δεν «μασάει» στις μονομαχίες, έχει αγωνιστικό θράσος και έχει ήδη αποδείξει πως μπορεί ν’ ανταποκριθεί στο υψηλότερο επίπεδο (παρόλο που βρίσκεται μόλις στα 18 του).
Ειδικά στη θέση του φουνταριστού ωστόσο η Εθνική μοιάζει υπερπλήρης. Πριν τον τραυματισμό του Ιωαννίδη υπήρχε ήδη μεγάλο δίλημμα για το αν πρέπει αυτός να είναι βασικός στην κορυφή της επίθεσης ή ο Παυλίδης. Κι όλα αυτά ενώ υπάρχει ο (επίσης εξαιρετικός και αγωνιζόμενος στη Serie A) Δουβίκας, ενώ έρχεται με φόρα και ο Τετέι.
Ωστόσο δεν είναι μόνο η πληρότητα στο «9» που κάνει εύλογη την αξιοποίηση του Κωστούλα αλλού. Είναι και ότι έχει τα αγωνιστικά στοιχεία για ν’ αποδειχθεί κομβικός λίγο πιο πίσω: Παίζοντας έναν ρόλο, ο οποίος κάλλιστα θα μπορούσε να ονομάζεται «Αραούχο» (λόγω του ιδανικού τρόπου που τον έπαιξε ο Αργεντινός στην ονειρική σεζόν της ΑΕΚ επί Αλμέιδα).
Ν’ απειλεί δηλαδή με γκολ, αλλά και να «σκάει» αντίπαλους αμυντικούς από το πρέσινγκ. Να εκτελεί για να σκοράρει, αλλά με την ίδια ευκολία να κάνει τάκλιν για ν’ ανακόψει αντεπίθεση. Κατά κάποιον τρόπο να είναι παράλληλα επιθετικός και αμυντικός.
Εξάλλου αυτή η… υβριδική θέση είναι ό,τι πρέπει για να καλυφθεί η «τρύπα» πίσω από τον σέντερ φορ. Να συμμετέχει δηλαδή ο Κωστούλας στις συνεργασίες με τον προωθημένο, χωρίς όμως να μένει η Εθνική με παίκτη λιγότερο στο κέντρο όταν βρίσκεται σε θέση άμυνας.
Άσε που η ικανότητά του να παίζει (και) στο πλάι δημιουργεί μια έξτρα χρησιμότητα: Να παίζει ταυτόχρονα με εξτρέμ που συγκλίνουν. Και να μπορεί, για παράδειγμα, στις συχνότατες περιπτώσεις που ο Καρέτσας έρχεται προς τον άξονα ν΄ αλλάζει θέση μαζί του.