Ήταν τόσο εξόφθαλμο χθες, στο «Γ. Καραϊσκάκης», στο απίθανο ματς της Ρεάλ Μαδρίτης με τον Ολυμπιακό για το Champions League. Με την μπάλα στα πόδια, είναι γνήσια οπτική απόλαυση. Κάθε του άγγιγμα, κάθε του κίνηση. Δεν κλωτσάει, χαϊδεύει. Δεν τρέχει, πετάει. Δεν ντριμπλάρει, μαγεύει. Όμως υπάρχει «κάτι» που εμποδίζει τον Βινίσιους να φτάσει στη δημοφιλία και στην αναγνώριση που θα άξιζε βάσει του ταλέντου του. Ένα «κάτι» που τον κρατάει πίσω. Προέρχεται αποκλειστικά από αυτόν. Και φυσικά σχετίζεται με τον χαρακτήρα του…
Για να το θέσουμε κάπως πιο παραστατικά, έχει την αλαζονεία του Κριστιάνο Ρονάλντο χωρίς όμως να έχει φτάσει στο ίδιο επίπεδο που θα του συγχωρούσε ενδεχομένως πράγματα. Γενικά δείχνει πάντα να του φταίει κάποιος άλλος, ποτέ ο ίδιος. Εντός τερέν έχει αυτό το κράμα του ζοχάδα – γκρινιάρη – cheater, που είναι πάντα ενοχλητικό για αντιπάλους, ουδέτερους και διαιτητές (συχνά και για «φίλους»). Διαμαρτύρεται ακόμα και σε φάσεις που το replay δεν τον δικαιώνει. Δεν διστάζει να εκμαιεύει με «θέατρο» αποβολές αντιπάλων και μετά να το πανηγυρίζει κιόλας (περίπτωση με τον Ρόναλντ Αραούχο στον τελικό του Σούπερ Καπ με την Μπαρτσελόνα τον Γενάρη του 2024). Στο προβοκάρισμα είναι πρώτος και γενικώς είναι unfair για τον αντίπαλο όλη η προσέγγιση του.
Τις τελευταίες μέρες κυκλοφορεί εντόνως πως έθεσε τελεσίγραφο στη διοίκηση της Ρεάλ Μαδρίτης πως δεν πρόκειται να υπογράψει νέο συμβόλαιο αν δεν του προσφέρουν «απολαβές Κριστιάνο Ρονάλντο» – να τι πάλι η σύγκριση, προκύπτει εκ των πραγμάτων.
Οι «Μερένγκες» εμφανίζονται να του δίνουν 20 εκατ. ευρώ το χρόνο (+2 δηλαδή σε σύγκριση με αυτά που παίρνει τώρα), αλλά αυτός ζητάει 30 ακατέβατα, συν μπόνους βάσει εμφανίσεων και επιδόσεων, συν μπόνους ανανέωσης κάτι που δεν είναι, διόλου, στις συνήθειες του κλαμπ.
Και δεν μένει εκεί. Η σχέση του με τον Τσάμπι Αλόνσο είναι οριακή. Δεν του συγχώρεσε ποτέ πως τον έβγαλε αλλαγή στο clasico με την Μπαρτσελόνα. H κάμερα έπιασε την οργισμένη αντίδρασή του («Εγώ; Πάλι εγώ; Γιατί πάντα εγώ; Αυτό ήταν, φεύγω, φεύγω, φεύγω», ακούστηκε πεντακάθαρα να λέει). Υπήρξε συνέχεια στα αποδυτήρια, γενικώς. Πρακτικά απλώς ανέχονται ο ένας τον άλλον αυτή τη στιγμή, ο Βραζιλιάνος και ο Ισπανός κόουτς. Για πόσο άραγε ακόμη; Λέγεται πως στις διαπραγματεύσεις με τη διοίκηση της Ρεάλ, τους είπε το εξής: ‘Η εγώ ή αυτός…
Το τρέχον συμβόλαιο του 25χρονου Βραζιλιάνου με τη «Βασίλισσα» έχει διάρκεια ως το 2027, αλλά ακούγεται πως ψάχνεται ήδη προς Premier League μεριά. Αν δεν ανανεώσει, προφανώς η Ρεάλ θα ενδιαφερθεί να τον πουλήσει το καλοκαίρι, μπροστά στον κίνδυνο να τον χάσει σε 1,5 χρόνο χωρίς να πάρει ευρώ. Στη Μαδρίτη βρίσκεται από το 2018. Του πήρε λίγο καιρό να προσαρμοστεί στην αρχή και να διορθώσει τις αδυναμίες του. Μόλις τα κατάφερε, ήταν σαν να πάτησε το κουμπί της εκτόξευσης. Όμως ενώ δούλεψε αναντίρρητα σκληρά για να φτάσει σε αυτό το σημείο, δεν δούλεψε το ίδιο και το «μέσα» του.
Να μάθει να διαχειρίζεται καλύτερα τις αντιδράσεις και τα συναισθήματά του. Να προσέχει περισσότερο τι λέει και τι κάνει. Να μάθει και να χάνει. Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πώς συμπεριφέρθηκε όταν δεν πήρε τη Χρυσή Μπάλα του 2024, όταν δηλαδή αυτή κατέληξε στον Ρόδρι. Θεωρούσε σίγουρη τη νίκη και «μπαρούτιασε» που αναδείχτηκε 2ος τελικά, σε ένα οριακό αποτέλεσμα (μόλις 41 πόντοι διαφοράς).
Η Ρεάλ Μαδρίτης και ο Βινίσιους μποϊκόταραν την τελετή μόλις έμαθαν πως δεν ήταν αυτός ο νικητής. Εντέχνως μάλιστα, οι «Μερένγκες» το πήγαν ως και στο ότι ήταν ζήτημα ρατσιστικό. Πήραν δηλαδή ένα υπαρκτό πρόβλημα, από το οποίο έχει όντως υποφέρει στο παρελθόν ο ποδοσφαιριστής, και το χρησιμοποίησαν ως αιτιολογία για το ότι ήρθε 2ος στη ψηφοφορία. Ευτέλισαν έναν θεσμό, τοποθετώντας τον σε λανθασμένο πλαίσιο.
Ας το πούμε ξανά: Ο «Βίνι» είναι ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές εκεί έξω. Με ταλέντο σαν θείο δώρο. Όμως δεν έχει τη στρατιά των fans που θα δικαιολογούσε η αξία του. Ούτε η τάση είναι να αφήσει ένα αποτύπωμα, μια κληρονομιά που θα μνημονεύεται εσαεί. Και γι’ αυτό φταίει αρκετά και ο ίδιος. Το χειρότερο είναι πως δεν δείχνει να το αντιλαμβάνεται, επιμένοντας συχνά να «θυματοποιεί» τον εαυτό του.
Ενώ η Ρεάλ Μαδρίτης θα έπρεπε να είναι τρισευτυχισμένη που έχει τέτοιο παίκτη, κυριαρχεί σταδιακά ένα κλίμα πως ο Βινίσιους είναι (πολύ) περισσότερο πρόβλημα παρά ευλογία. Ότι βάζει το «εγώ» του πάνω από την ομάδα, πάνω από όλα. Απαντάει σε αυτό που εκλαμβάνει ως ασέβεια με ακόμα μεγαλύτερη… ασέβεια. Με μηδέν ωριμότητα δηλαδή. Κάτι που ήταν, είναι και θα είναι πρόβλημα. Για κάθε άνθρωπο, για κάθε ομάδα.