Τολμηρός, με εναλλακτικά πλάνα -ανεξάρτητα από πρόσωπα, ρόλους και σχηματισμούς- ο Ράφα Μπενίτεθ προσαρμόζεται στις συνθήκες και προσαρμόζει την ομάδα του. Αλλάζει παίκτες, αλλάζει θέσεις, αλλάζει συστήματα και -τελικά- αλλάζει και τον Παναθηναϊκό.
Ακόμη μία νίκη, την 6η στα 7 παιχνίδια που έχει καθίσει στον πάγκο του τριφυλλιού, πανηγύρισε ο Ισπανός. Και η συγκεκριμένη, αυτό το 2-1 επί της Στουρμ Γκρατς, είναι αυτή η οποία φέρει περισσότερο ίσως από κάθε προηγούμενη, την προσωπική του σφραγίδα. Όχι ότι δεν το ξέραμε, άλλωστε η καριέρα του μιλάει από μόνη της, αλλά πλέον μετά από κάθε ματς καταλαβαίνουμε καλύτερα γιατί ο Ράφα Μπενίτεθ αποτελεί την καλύτερη επιλογή της διοίκησης της ομάδας και επένδυση για το μέλλον της.
Δεν… καταλαβαίνει από τίποτα
Αν και σχετικά μικρό σε διάρκεια, το διάστημα της ως τώρα παραμονής του στην Ελλάδα είναι αρκετό για να διαπιστώσει κανείς ότι ο τεχνικός των πρασίνων δείχνει να έχει ένα τρομερό πλεονέκτημα στην προπονητική του «φαρέτρα». Την ικανότητα της προσαρμογής των σχεδίων του. Δεν στέκεται, δηλαδή, δογματικά πιστός σε κάποια πράγματα που άλλοι συνάδελφοί του αρνούνται να αλλάξουν.
Για παράδειγμα, θα ακούσεις πολλούς να λένε «εγώ αυτό το σύστημα παίζω και… that’s it», αρνούμενοι να ρίξουν νερό στο κρασί της τακτικής τους προσέγγισης. Ο Μπενίτεθ είναι ξεκάθαρο πια ότι δεν πρόκειται να ακολουθήσει αυτό το δρόμο στον Παναθηναϊκό. Με γνώμονα την αρχή «we work with what we got», μοιάζει να έχει έτοιμα εναλλακτικά πλάνα, ανάλογα με τις ανάγκες που καλείται να καλύψει.
Λόγω και των πολλών απουσιών, ο Ισπανός έχει κληθεί να παρατάξει την ομάδα σε απαιτητικά ματς, όπως τα δύο ευρωπαϊκά με Μάλμε και Στουρμ Γκρατς ή το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, όχι κάτω από τις ιδανικότερες συνθήκες. Και κάθε φορά μπόρεσε να παρουσιάσει μια νέα «συνταγή», ανάλογα με τα «υλικά», δηλαδή τους παίκτες, που είχε στη διάθεσή του, φτάνοντας στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Φτάνοντας σε νίκες.
Θέλει τόλμη, αυτοπεποίθηση και γνώση
Για να πάρεις καινοτόμες και απρόσμενες αποφάσεις σε κρίσιμα παιχνίδια, όπως αυτό το… κάτι σαν 3-4-2-1 κόντρα στην Στουρμ Γκρατς ή το να χρησιμοποιήσεις τον Ζαρουρί ως αριστερό wing back, απαιτεί τόλμη. Κάποιος άλλος θα είχε υιοθετήσει μια πιο συντηρητική ή πιο συμβατική –αν προτιμάτε- προσέγγιση.
Προφανώς ο Μπενίτεθ δεν φοβήθηκε να το κάνει, όπως συνέβη και με άλλες παρεμβάσεις του στο συγκεκριμένο ματς. Όπως για παράδειγμα το να κυνηγήσει το γκολ της νίκης στο τέλος του αγώνα χωρίς να καταφύγει στην προβλέψιμη προσθήκη ενός δεύτερου επιθετικού. Ακόμη και εκεί, έχοντας την αυτοπεποίθηση που του δίνει το status του στο ποδοσφαιρικό στερέωμα, προτίμησε να εμπιστευτεί το πλάνο και το ένστικτό του και να πάρει το αποτέλεσμα που ήθελε, φτάνοντας στο τελικό 2-1.
Ωστόσο, για να είσαι σίγουρος για τις επιλογές σου και να τολμάς να αλλάζεις θέσεις, ρόλους και σχηματισμούς, πρέπει να έχεις πολύ καλή γνώση των δυνατοτήτων των ποδοσφαιριστών σου. Τι νόημα έχει, ας πούμε, να ζητήσεις από τον Ζαρουρί να καλύψει όλη την πλευρά αν δεν γνωρίζεις ότι θα έχει την τακτική προσήλωση να ανταπεξέλθει σε ένα τέτοιο καθήκον στο οποίο δεν μας έχει συνηθίσει;
Πιάνει τόπο το… homework
Όλα τα παραπάνω συγκλίνουν σε αυτό που μαθαίναμε με το που υπέγραφε ο Μπενίτεθ στον Παναθηναϊκό. Ότι, δηλαδή, είχε κάνει πολύ… homework ο ίδιος και οι συνεργάτες του σχετικά με το ρόστερ της ομάδας και τις ικανότητες των παικτών.
Είναι δεδομένο ότι στο διάστημα που έχει μεσολαβήσει από την πρόσληψή του, ο Ισπανός τεχνικός έχει μεγιστοποιήσει τις γνώσεις του, ενόψει προφανώς και του Ιανουαρίου όταν και αναμένεται να γίνουν προσθέσεις και αφαιρέσεις στο υλικό που έχει στη διάθεσή του.
Μέχρι τότε, όμως, υπάρχει το… εδώ και τώρα. Η ανάγκη η ομάδα να παραμείνει στους στόχους της και σε τροχιά προόδου και ανόδου. Έχοντας τον Ράφα Μπενίτεθ στον πάγκο του, το τριφύλλι κατάφερε να μην χαθεί από… Νοέμβρη η σεζόν, όπως θα μπορούσε να έχει συμβεί, εάν ο 66χρονος προπονητής δεν έκανε αυτό το 6/7, βάζοντας μάλιστα ξεκάθαρα την προσωπική του σφραγίδα.