Είχε 6 νίκες σε 7 ματς στον πάγκο του Παναθηναϊκού, σε Ελλάδα και Ευρώπη. Μας έδειξε τι σημαίνει τοπ προπονητής, το πώς μπορείς να βγάλεις από τη μύγα ξύγκι, ενδεχομένως. Αυτό όμως δεν σημαίνει και ότι ο Ράφα Μπενίτεθ δεν (μπορεί να) κάνει λάθη. Πόσο μάλλον όταν ακόμη προσαρμόζεται στη νέα του ομάδα. Απλά χάρη στην εμπειρία του, είχε νωρίτερα καμουφλάρει πολλές αδυναμίες που αναπόδραστα προκύπτουν σε αυτή τη διαδικασία.
Στο ντέρμπι με την ΑΕΚ παγιδεύτηκε από την πρότερη επιτυχία του. Είδε πόσο καλά λειτούργησε το 3-4-3 στο νικηφόρο 2-1 της Πέμπτης (27/11) απέναντι στη Στουρμ Γκρατς και εμφανίστηκε θιασώτης της άποψης «συνταγή που δουλεύει, δεν την αλλάζεις». Είναι άλλωστε τέτοια η λογική του ως προπονητής του Ράφα Μπενίτεθ.
Μόνο που εκ του αποτελέσματος ήταν λάθος προσέγγιση. Διαφορετικό μέγεθος η αφελής και soft αυστριακή ομάδα και εντελώς άλλο, η στιβαρή και πάντα καλά στημένη Ένωση. Δεν υπήρχε λόγος να παίξει με 3 κεντρικούς αμυντικούς κόντρα σε έναν αντίπαλο που παίζει με έναν και μόνο φουνταριστό – τον Λούκα Γιόβιτς εν προκειμένω.
Πώς η νίκη επί της Στουρμ έφερε την ήττα από την ΑΕΚ
Αυτό που πραγματικά είχε ανάγκη ο Παναθηναϊκός στο χθεσινό (30/11) παιχνίδι στη Λεωφόρο και φάνηκε ξεκάθαρα στην πορεία αυτού, ήταν ακόμα έναν παίκτη στο κέντρο. Για να β(γ)άλει περισσότερη ένταση εκεί, για να πάρει εκείνος το κουμάντο στον πιο νευραλγικό χώρο.
Το παράδοξο είναι πως αυτό έγινε εμφανές με παίκτη λιγότερο! Όταν δηλαδή, μετά την αποβολή του Τουμπά στο 64’, το Τριφύλλι πέρασε σε διάταξη 4-4-1 γεμίζοντας τη μεσαία γραμμή με Τσέριν, Τζούρισιτς είδαμε μια ομάδα με 10 παίκτες να «πατάει» μια άλλη που είχε όλους τους δικούς της κανονικά ακόμη εντός (στο 85’ έμεινε κι αυτή με 10).
Η 11άδα με τη Στουρμ Γκρατς προέκυψε κατά βάση λόγω ανάγκης, λόγω των απουσιών που είχαν οι Πράσινοι σε αυτό το ματς. Ο Ράφα Μπενίτεθ έστυψε το μυαλό του και βρήκε (ιδιοφυή) λύση. Παίρνοντας μάλιστα φοβερά πράγματα από παίκτες που δεν περιμέναμε, όπως για παράδειγμα τον Ζαρουρί που ήταν φανταστικός σε ρόλο «προστάτη» όλης της αριστερής γραμμής, απ’ άκρη σ’ άκρη, σε άμυνα και επίθεση,
Η ΑΕΚ όμως, ήταν υποψιασμένη. Είναι, επίσης, γενικότερα μια πολύ (πιο) σκληροτράχηλη ομάδα, με τον Μάρκο Νίκολιτς να «σκαρώνει» συνεχώς σενάρια τακτικής που θα έπρεπε να αναγνωρίζονται πολύ περισσότερο για την καταλληλότητα και την ευστροφία τους. Το πρόβλημα της Ένωσης που κάπως την έχει κρατήσει πίσω είναι στην αποτελεσματικότητα και στην εύθραυστη ψυχολογία.
Η προτεραιότητα για τον Ράφα Μπενίτεθ δεν ήταν ποτέ το «εδώ και τώρα»
Σε τελική ανάλυση πάντως, ο Παναθηναϊκός δεν παθαίνει τόσο μεγάλη ζημιά από αυτήν την ήττα. ΟΚ, σε κανέναν δεν αρέσει να χάνει, πόσο μάλλον ένα ντέρμπι, όμως αν είχε καταφέρει να βγει από πάνω, είναι πιθανό να έπεφτε στην παγίδα της πλάνης ως προς το πραγματικό του εύρος δυνατοτήτων.
Η αλήθεια παραμένει αυτή που ξέραμε και προ Ράφα Μπενίτεθ. Αυτό το ρόστερ των Πρασίνων έχει δομικές ελλείψεις, η ομάδα τρανταχτές αδυναμίες. Στο τέρμα, στην άμυνα, στο κέντρο, στα άκρα. Χάνοντας από την Ένωση, τελείωσαν οριστικά οι ψευδαισθήσεις επιστροφής στη διεκδίκηση του τίτλου.
Άρα το «άμεσο» κάνει στην άκρη – ΟΚ, με την εξαίρεση του Κυπέλλου (που παραμένει πάντα στόχος) και της όσο το δυνατόν καλύτερης ευρωπαϊκής πορείας στο Europa League. Οι συνθήκες δηλαδή ευνοούν πια ξεκάθαρα το χτίσιμο της επόμενης μέρας.
Ο Ράφα Μπενίτεθ είναι το απόλυτο αφεντικό στο αγωνιστικό σκέλος και (θα) έχει μπροστά του δύο μεταγραφικές περιόδους (τον Ιανουάριο και το καλοκαίρι) για να φτιάξει τα πράγματα όπως επιθυμεί στη συνάρτηση «φύγε εσύ-έλα εσύ». Προκειμένου να είναι σε θέση να παρουσιάσει του χρόνου έναν 100% δικό του Παναθηναϊκό, ο οποίος όντως θα είναι σε θέση να κυνηγήσει (ξανά) τα πρωτεία στην Ελλάδα.