Αυτή την ώρα και μετά από φουλ εκνευριστικά ματς όπως αυτό το 0-0 με την Βικτόρια Πλζεν είναι δύσκολο να δει κανείς αισιόδοξα τα πράγματα, το πώς θα μπορούσε να γυρίσει η κατάσταση προς τη «φωτεινή πλευρά της ζωής». Το μεγάλο, ίσως το μεγαλύτερο, πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι πως κουβαλάει τόσα διαδοχικά χρόνια απογοητεύσεων και ματαιώσεων ώστε οι φίλοι του θυμώνουν όταν τους λες να κάνουν υπομονή. «Πόσο ακόμα;» σου απαντάνε και πώς να τους δώσεις άδικο;
Όμως και εδώ είναι η ουσία της διαμορφωθείσας πραγματικότητας, δεν μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό. Ειδικά καθώς στον πάγκο υπάρχει πλέον ένας επαγγελματίας του status και της ικανότητας του Ράφα Μπενίτεθ. Ενώ, την ίδια στιγμή, έχουν γίνει σημαντικές και κομβικές αλλαγές στο γενικότερο οργανόγραμμα του συλλόγου. Εάν δηλαδή ο Παναθηναϊκός, ως οργανισμός, σταματήσει να πιστεύει στον εαυτό του, στις προοπτικές του, πώς θα αλλάξει κάποτε τα πράγματα; Η ελπίδα πρέπει να καίει άσβεστα, φλόγα που πυροδοτεί το πάθος για καλύτερες μέρες.
Χρειάζεται «απλώς» να γίνουν επιτέλους οι σωστές κινήσεις. Να δουν επίσης οι Πράσινοι τι κάνει σωστά ο ανταγωνισμός που αυτοί δεν κάνουν. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται κάτι κομβικής σημασίας στο αγωνιστικό σκέλος της υπόθεσης. Έχει να κάνει με τη μεσοεπιθετική γραμμή.
Έτσι θα αλλάξει άμεσα εικόνα ο Παναθηναϊκός
Ας φανταστούμε την ενδεκάδα του ΠΑΟ με τον Ανδρέα Τετέι στο «9» και 3 ακόμα αλλαγές. Την τριάδα του ΠΑΟΚ (Ζίφκοβιτς, Κωνσταντέλιας, Τάισον) για παράδειγμα πίσω του. Θα άλλαζε όλη η εικόνα; Ναι. Ανάλογο παράδειγμα εάν διαλέξουμε 3 από την 11άδα του Ολυμπιακού (Τσικίνιο, Ποντένσε, Μουζακίτη). Αλλάζει όλη η εικόνα του Παναθηναϊκού; Ναι, και πάλι. Άρα το θέμα δεν είναι ποσοτικό, αλλά ποιοτικό. Οι 3 που θα έρθουν στις μεταγραφές (θα) πρέπει να είναι υψηλού επιπέδου και να κάνουν τη διαφορά.
Το χειμερινό παράθυρο της ανοιχτής αγοράς κάνει ρίμα με τη διέξοδο και την ευκαιρία για το Τριφύλλι. Μόνο που αυτή τη φορά δεν υπάρχει περιθώριο για νέες λανθασμένες επιλογές, για «πεταμένα λεφτά». Γιατί όσο αποτυγχάνεις τόσο περισσότερο χάνεις έδαφος σε σχέση με τους άλλους και πρέπει να κάνεις διπλάσια προσπάθεια μήπως τους φτάσεις.
Σημαντικό βέβαια να θυμούνται οι φίλοι του (πάλι υπομονή ζητάμε να κάνουν, αλλά – είπαμε – μονόδρομος) πως τα πράγματα δεν θα φτιάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη, μαγικά ραβδάκια δεν υπάρχουν. Το μόνο, ας το πούμε, καλό από το ότι η ομάδα βρέθηκε από νωρίς εκτός διεκδίκησης τίτλου, είναι πως αποκτάει χώρο και χρόνο να δουλέψει με κάπως λιγότερη πίεση για το άμεσο αποτέλεσμα.
Ο στόχος στον Παναθηναϊκό, με τους όχι πάντως ελάσσονος σημασίας αστερίσκους της Ευρώπης και του Κυπέλλου φέτος, έχει πραγματικό ορίζοντα το «του χρόνου». Τότε θα πρέπει να παρουσιαστεί μια ομάδα που θα κάνει πρωταθλητισμό, που θα δώσει ξανά περηφάνια και όραμα στον κόσμο. Αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει η μεταγραφική δραστηριότητα να είναι επιτέλους to the point.
Εύκολα το λες, δύσκολα το κάνεις βέβαια. Ουσία πάντως είναι ότι μετά από καιρό, οι Πράσινοι έχουν αυξημένες πιθανότητες να διαλέξουν σωστά και να αλλάξει άμεσα η εικόνα προς το καλύτερο. Το ευοίωνο είναι πως ο Παναθηναϊκός στηρίζει πλέον τις ελπίδες του για ενίσχυση, με όλη την ένταση της λέξης, σε ανθρώπους που γνωρίζουν πολύ καλά το ποδόσφαιρο, στο υψηλότερό του επίπεδο. Δεν ήταν έτσι μέχρι πρότινος…