Αν κατέβεις στον Πειραιά και ψάξεις να βρεις τα στέκια των φίλων του Ολυμπιακού (οκ, πλεονασμός: κάθε στέκι στον Πειραιά είναι των φίλων του Ολυμπιακού…) και κάνεις μια ερώτηση για το ποιος είναι ο αγαπημένος παίκτης της κερκίδας διαχρονικά οι απαντήσεις μάλλον θα ποικίλουν.
Οι πιο πολύ θα απαντήσουν Τζόρτζεβιτς, κάποιοι άλλοι τον Τζιοβάνι, όσοι τον συγχώρεσαν για τα όσα έκανε όταν πήγε στην ΑΕΚ θα ανέφεραν το όνομα του Ριβάλντο. Αυτά όμως θα τα ανέφεραν οι σχετικά νέοι.
Οι πιο παλιοί, εκείνοι που έχουν να λένε πως σύχναζαν στο «Καραϊσκάκη» όταν αυτό ήταν τσιμεντένιο, στα λεγόμενα «πέτρινα χρόνια» θα έφτιαχναν ένα δικό τους πηγαδάκι και θα θυμούνταν εκείνα τα χρόνιας της ξηρασίας και τους παίκτες που με την ποιότητά τους έμοιαζαν σαν όαση.
Και είναι ένα όνομα που δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναφερόταν, ένα όνομα που άπαντες θα συμφωνούσαν πως ήταν το όνομα ενός παικταρά. Το όνομα του Μπεντ Κρίστενσεν.
Τι κι αν έκατσε στον Ολυμπιακό μόλις μια χρονιά; Τι κι αν αυτή η χρονιά ήταν ακριβώς στον πυρήνα των «πέτρινων χρόνων»; Τι και αν στα πρώτα φιλικά που έπαιξε, εκείνο το καλοκαίρι του 1993, δεν γέμιζε σε κανέναν το μάτι;
Ο Δανός επιθετικός έγραψε ιστορία με την φανέλα του Ολυμπιακού. Από εκείνη την ιστορία που δεν γράφεται στα βιβλία (όπου ως γνωστόν γράφονται μόνο οι τίτλοι) αλλά χαράσσεται για πάντα στις μνήμες και γι’ αυτό, αν και καταδικασμένη να ξεχαστεί, είναι το πιο αυθεντικό είδος ιστορίας.
Ο Κρίστενσεν ξετίναξε τα αντίπαλα δίχτυα. Έκανε ένα ανεπανάληπτο δίδυμο με τον Προτάσοφ στο πρώτο μισό της χρονιάς και όταν ο τελευταίος έφυγε στη μέση της σεζόν για να πάει στην Ιαπωνία, ο Μπατίστα ήρθε στο πλάι του φοβερού και τρομερού Δανού για να τον πλαισιώσει στην «εκτέλεση» των αντίπαλων εστιών.
Απλά δες τι έκανε ο άνθρωπος:
Ίνδαλμα της κερκίδας, από τα πιο αγαπημένα παιδιά του «Καραϊσκάκη», ο Κρίστενσεν μπήκε πολύ γρήγορα στις καρδιές των ολυμπιακών της εποχής και έμεινε εκεί.
Δεν υπάρχει οπαδός του Ολυμπιακού πάντως που να μην θυμάται τα πράγματα και θαύματα που έκανε στις δυο αναμετρήσεις με την Τενερίφη.
Η πανίσχυρη τότε ισπανική ομάδα είχε νικήσει τον Ολυμπιακό με 2-1 στην έδρα της για τον δεύτερο γύρο του Κυπέλλου UEFA. Στον επαναληπτικό, ο Κρίστενσεν έκανε πάρτυ, έπαιξε ένα μυθικό ματς, έβαλε τρία γκολ αλλά και πάλι δεν ήταν αρκετά για να περάσει ο Ολυμπιακός που νίκησε με 4-3.
Μετά το τέλος εκείνης της σεζόν, το «φονικό όπλο» που άκουγε στο όνομα Κρίστενσεν έφυγε για άλλη Γη και άλλα μέρη. Έκατσε μόλις μια χρονιά, ο Ολυμπιακός τερμάτισε τρίτος και δεν κέρδισε τίποτα.