Ο Βίκτορ Σάντσεθ έμεινε τόσο μικρό χρονικό διάστημα στον πάγκο του Ολυμπιακού που είναι πιθανό σε λίγα χρόνια ούτε να μην θυμάται καν τι πρόλαβε να κάνει εκείνο το διάστημα μέχρι να τελικά να πάρει πόδι.
Εκείνος που μάλλον δεν θα ξεχάσει ποτέ το πέρασμα του Ισπανού είναι ο Παναγιώτης Ρέτσος, ο οποίος τον έπεισε στην προετοιμασία πως αξίζει μια θέση στο ρόστερ και μερικούς μήνες αργότερα, πριν καν κλείσει τα 19, πανηγυρίζει τον πρώτο τίτλο της καριέρας του. Αν μάλιστα κρίνει κανείς από το ταλέντο και τη δυνατότητα εξέλιξης που έχει ο νεαρός, δεν αποκλείεται να ακολουθήσουν πολλά τέτοια ακόμα.
Δεν είναι μικρό πράγμα να ξεκινάς με ένα πρωτάθλημα. Ειδικά όταν αναλογίζεσαι τους παιχταράδες που δεν το κατάφεραν ούτε μία φορά στη διάρκεια της ποδοσφαιρικής ζωής τους.
Βασίλης Χατζηπαναγής
Για το αν είναι ή όχι ο μεγαλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής όλων των εποχών ίσως να υπάρχουν κάποιες αμφιβολίες από εκείνους που βάζουν σε αυτή τη θέση τον «Στρατηγό» Μίμη Δομάζο. Σίγουρα, πάντως, είναι ο πλέον αδικημένος. Δέσμιος των κανόνων της εποχής, ο Βάσια πέρασε όλη την καριέρα του στον Ηρακλή, ενώ δεν είχε το δικαίωμα να αγωνιστεί στην Εθνική Ελλάδας. Αποτέλεσμα αυτών των δεσμεύσεων που δημιούργησε η γραφειοκρατία και τα συμβόλαια «ζωής» που υπέγραφαν τότε οι παίκτες, ήταν τελικά αυτός ο άνθρωπος που γέμιζε γήπεδα από φιλάθλους που πήγαιναν μόνο για να τον δουν κι κλήθηκε ακόμη και στη Μικτή Κόσμου, να μην πάρει ποτέ πρωτάθλημα. Ειδικότητά του, το να σπάει τα… άλατα των δύσμοιρων που έπρεπε να τον μαρκάρουν.
Νίκος Λυμπερόπουλος
Τουλάχιστον ο Βάσια πήρε κι ένα Κύπελλο το 1976, όταν ήταν 22 χρονών. Κάτι που λίγο έλειψε να μην συμβεί ποτέ με τον Νίκο Λυμπερόπουλο. Ο «Λύμπε» χρειάστηκε να περιμένει μέχρι τα 36 του για να πει «αντίο» με έναν τίτλο φορώντας τη φανέλα της ΑΕΚ. Άτυχος στα ραντεβού του με την Ιστορία, ο Καλαματιανός αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό τη σεζόν που τελικά οι πράσινοι πήραν πρωτάθλημα, ενώ δεν βρισκόταν μεταξύ των επιλογών του Ρεχάγκελ στο Euro 2004. Κάποιοι είναι ακόμη σίγουροι πως έπαιξε στην Πορτογαλία, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν ταξίδεψε εκεί κι έμεινε εκτός γιορτής. Με σπουδαία καριέρα σε δύο από τις μεγαλύτερες ελληνικές ομάδες, περισσότερα από 200 γκολ σε αγώνες πρωταθλήματος, αλλά καμία κατάκτηση. Η ζωή δεν του φέρθηκε δίκαια.
Στίβεν Τζέραρντ
Ίσως ποτέ ξανά κανένας παίκτης δεν μπόρεσε να ανέβει τόσο ψηλά στην εκτίμηση φίλων και εχθρών χωρίς να κατακτήσει πρωτάθλημα, όσο ο Στίβεν Τζέραρντ. Πλήρωσε την λατρεία του για την Λίβερπουλ στην οποία έμεινε πιστός σχεδόν για πάντα (έπαιξε για πολύ λίγο στο MLS), φορώντας όχι μόνο τη φανέλα αλλά και το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Γιατί αυτό ήταν πάνω από όλα ο Στίβι Τζι, ο αιώνιος αρχηγός μιας ομάδας που σήκωσε το πιο μυθικό Champions League όλων των εποχών κόντρα στη Μίλαν, όμως για πρωτάθλημα ούτε λόγος. Σαν να μην έφτανε αυτό, από ένα παράξενο παιχνίδι της μοίρας, είδε τη μεγαλύτερη ευκαιρία που του δόθηκε ποτέ να το πάρει, να γλιστρά μέσα από τα χέρια του όταν εκείνος γλίστρησε στο καθοριστικό ματς με την Τσέσλι, σε αυτό που ο ίδιος περιέγραψε «χειρότερη περίοδο της ζωής του».
Φερνάντο Τόρες
Σε αντίθεση με τον Τζέραρντ που «έμπλεξε» με εκείνη την Λίβερπουλ η οποία έμεινε ουσιαστικά στη σκιά της Γιουνάιτεντ, ο Φερνάντο Τόρες είχε περισσότερες ευκαιρίες να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα. Το κυνήγησε κι αυτός με τους «ρεντς», με την Τσέλσι, με την Μίλαν ή έστω και με την Ατλέτικο Μαδρίτης που προσπαθεί ακόμα να μπει σφήνα ανάμεσα σε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Με την εθνική πήρε δύο Euro κι ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, με τους συλλόγους του Champions League και Europa αλλά σε πρωτάθλημα το πιο κοντινό που έφτασε ποτέ ήταν μια κατάκτηση στη 2η κατηγορία της Ισπανίας με τους «ροχιμπλάνκος». Το λες κι αστείο… Στα 33 χρόνια του πια, οι πιθανότητες να κλείσει την καριέρα του έτσι είναι πλέον πολύ μεγάλες.
Ρόμπι Φάουλερ
Αραδιάζοντας τα ονόματα των παικτών που πέρασαν από την Λίβερπουλ είναι να απορείς πώς αυτή η ομάδα δεν κατέκτησε ποτέ την Premier League. Μεταξύ των μεγάλων εκείνης της ομάδας ξεχωρίζει το όνομα του Ρόμπι Φάουλερ. Ο κόσμος του Άνφιλντ τον ονόμασε «Θεό» κυρίως λόγω της εκτελεστικής δεινότητάς του. Με 163 γκολ είναι ο έκτος σκόρερ στη σχετική λίστα της Premier League, αλλά ο μοναδικός που δεν έχει σηκώσει την κούπα, συγκρινόμενος με τους πέντε που βρίσκονται πάνω από αυτόν.