Τέλος εποχής στη Ρόμα, με τον Φραντσέσκο Τότι να λέει «αντίο» και να κρεμάει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του. Από τον τρόπο που έκανε αισθητή την παρουσία του στα γήπεδα θα λείψουν πολλά. Η ευκολία του να αγωνίζεται σχεδόν σε κάθε σημείο που του επιθετικού μισού, η αρχηγική του φύση που δεν μασκαρευόταν ούτε από τραυματισμούς και η μοναδική σχέση ζωής που δημιούργησε με τους οπαδούς της ομάδας. Σε μια «αιώνια» πόλη αρμόζει ένας «αιώνιος καπιτάνο». Και ο Τότι ήταν ακριβώς αυτό που σημαίνει η λέξη ηγέτης. Κυρίαρχος του χώρου, ακόμη και όταν αναγκαζόταν να φύγει από αυτόν νικημένος. Σε καμία από τις ήττες του ή τις απώλειες τίτλου δεν υπήρξε ντροπή. Ακόμη και στις άσχημες στιγμές που γνώρισε κατά καιρούς στα αμέτρητα χρόνια που φόρεσε τη φανέλα της, στάθηκε περήφανος στις επάλξεις, όπως θα έπραττε κάθε αρχηγός.
Ο Τότι είχε ένα ιδιαίτερο και μοναδικό δέσιμο με τον κόσμο. Τους καταλάβαινε, τους αφουγκραζόταν και –συχνά- ενεργούσε σαν ένας από αυτούς. Όπως, για παράδειγμα, το μακρινό 1999 όταν σκόραρε στις καθυστερήσεις του «Derby della Capitale» κόντρα στη μισητή Λάτσιο. Όπως είχε κάνει και στο ματς του πρώτου γύρου, γυρνώντας το παιχνίδι από 3-1 σε 3-3. Σίγουρος πως θα τους την… έφερνε ξανά, είχε τυπώσει μπλουζάκι με ένα μήνυμα προς τους αντιπάλους. «Vi ho purgato ancora» ή σε ελεύθερη μετάφραση, «σας καθάρισα ξανά»…
Μερικά χρόνια αργότερα –κι αφού είχε δει πολλές φορές μέσα από τον αγωνιστικό χώρο τη φρενίτιδα που προκαλεί στον κόσμο όταν σκοράρει απέναντι στον «εχθρό», βρέθηκε να πανηγυρίζει πίσω από μία τηλεοπτική κάμερα την οποία γύρισε προς το μέρος του πλήθους. Των υπηκόων του…
Ποτέ δεν είχε αναστολές όταν έδειχνε την αγάπη και την αφοσίωσή του. Είτε αυτό αφορούσε τη φανέλα της μοναδικής ομάδας που φόρεσε κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής καριέρας του είτε για την Ilary Blasi, τη σύζυγό του. Αρκετές φορές τις έχει διαβεβαιώσεις πως… σκόραρε μόνο για λογαριασμό της, «παίζοντας» με τα ομόηχα στην ιταλικά γλώσσα «6» και «είσαι». «6 Unica», «Είσαι μοναδική», την πληροφορούσε και αργότερα επανερχόταν «6 Sempre Unica», προσθέτοντας και το «πάντα» στην αφοσίωσή του.
Η αγκαλιά της γυναίκα του ήταν μονίμως ανοιχτή για εκείνον, όπως ακριβώς κι εκείνη των οπαδών. Με τους οποίους μοιράστηκε πολλές χαρές, περισσότερες λύπες, αλλά κυρίως την αίσθηση του «είμαι ένας από εσάς». Κάτι που φάνηκε πιο πολύ από κάθε άλλη φορά στην ιστορική σέλφι, μετά από (τι άλλο;) άλλο ένα γκολ κόντρα στη Λάτσιο!
Σαν πραγματικός ηγέτης, ο Τότι ήξερε πώς να συμπεριφερθεί στον λαό του. Ένας Θεός ξέρει σε πόσα ματς του 2012 είχε φορέσει από πριν τη φανέλα που είχε έτοιμη για την περίπτωση που θα έσπαγε την κακοδαιμονία του στο σκοράρισμα εκείνη την χρονιά. Τελικά, τα κατάφερε στις 8 Ιανουαρίου και έτρεξε προς αυτούς με το απολογητικό «Scusate il Ritardo», δηλαδή, «συγγνώμη για την αργοπορία».
Φυσικά άνθρωποι σαν εκείνον μεγέθυναν το μύθο τους για κινήσεις πέρα από τα όρια του αθλήματος. Ή, μάλλον, με ενέργειες που καταδείκνυαν την έκτασή τους και το γεγονός πως το σπορ αγγίζει κάθε τομέα της ζωής. Έτσι, όταν το 2005 η αριστερή ακτιβίστρια και δημοσιογράφος, Giuliana Sgrena, έπεσε θύμα απαγωγής στο Ιράκ, ο Τότι δεν άργησε να πάρει θέση για το συμβάν, ενώνοντας τη φωνή του με εκείνες όσων ζητούσαν την απελευθέρωσή της.
