Ο Φρανκ Ντε Μπουρ βγάζει μια βαθιά και δύσκολη μπαλιά από την άλλη άκρη του γηπέδου. Ο Ντένις Μπέργκαμ κάνει ένα αριστοκρατικό κατέβασμα της μπάλας λες και βάζει να πιει ένα ποτήρι νερό. Ακολουθεί ένα ανεπαίσθητο τσιμπηματάκι που είναι ταυτόχρονα και μια μικρή αλλαγή κατεύθυνσης, τόσο μικρή όσο χρειάζεται για να βρει έναν ελάχιστο χώρο να «εκτελέσει».
Ως απόρροια των παραπάνω έρχεται και το άδειασμα στον Αγιάλα (η φράση “άδειασμα στον Αγιάλα” μόνο γι’ αυτή την ιστορική φάση πρέπει να έχει χρησιμοποιηθεί). Ακολουθεί μια στυγνή εκτέλεση με εξωτερικό πλασέ και ταυτόχρονα ο οργασμός του εκφωνητή που δεν σταματάει να επαναλαμβάνει το όνομα του Μπέργκαμ για να κλείσει την περιγραφή του γκολ με ένα μακρόσυρτο “ωωω”.
Ο καλλιτέχνης που υπέγραψε αυτό το αριστουργηματικό έργο ποδοσφαιρικής τέχνης, ο Ντένις Μπέργκαμ σήμερα γίνεται 48 χρονών.
Δρώντας για περίπου μια εικοσαετία στα ευρωπαϊκά γήπεδα, ο Ολλανδός μπορεί να μην υπήρξε ποτέ ιπτάμενος με την κυριολεκτική έννοια του όρου (μιας και φοβόταν τα αεροπλάνα και δεν έμπαινε ποτέ) αλλά «πετούσε» μέσα στο γήπεδο και με το αριστοκρατικό του στυλάκι (στυλ που τον βάζει σε μια ιδιότυπη κατηγορία αριστοκρατών της μπάλας…) «υπέγραψε» μερικά από τα πιο εντυπωσιακά στιγμιότυπα που όσοι μεγαλώσαμε μέσα στα ’90s διαμορφωθήκαμε ως προς το ποδοσφαιρικό μας γούστο από αυτά.
Με αφορμή τα γενέθλια του άρχοντα Μπέργκαμ μερικές από τις κορυφαίες ντρίμπλες που έχουμε δει ποτέ.
Καταρχήν μιας και ο Μπέργκαμ έχει την τιμητική του ας ξεκινήσουμε με αυτόν και με ένα άλλο αριστούργημά του, αυτό κόντρα στη Γιουβέντους:
Άντε, λίγος ακόμα Μπέργκαμ αυτή την φορά κόντρα στον «δικό μας» Νταμπίζα (που λογικά ακόμα δεν έχει καταλάβει τι έκανε εκεί ο Ολλανδός):
Και μιας και πιάσαμε το ελληνικό στοιχείο, ας δούμε και λίγο Χατζηπαναγή να γουστάρουμε (εντάξει, κλέβουμε και δεν βάζουμε μόνο μια ντρίμπλα αλλά ποτ πουρί όμως Χατζηπαναγής είναι αυτός):
Και εδώ ο αλήτης ο Καντονά που κάνει απίστευτα πράγματα κόντρα στην Νιουκάστλ:
Δύο λέξεις: Ζινεντίν Ζιντάν. Αυτό ακριβώς, τίποτα άλλο:
Εντάξει, θα κλέψουμε ξανά αλλά Ζιντάν είναι αυτός. Όχι μία ντρίμπλα αλλά ένα παιχνίδι ολόκληρο. Ίσως το καλύτερο παιχνίδι που έχει κάνει άνθρωπος εναντίον ομάδας. Το 2006 κόντρα στην Βραζιλία, κάθε άγγιγμα της μπάλας από τον Ζιζού και μια απόλαυση:
Μια απίστευτη ντρίμπλα από αυτή την αδικημένη υπερπαικτούρα, τον Ρικέλμε:
Η ιστορική ντρίμπλα του μεγάλου Κρόιφ:
Δεν μπορεί να λείπει από εδώ ο Ροναλντίνιο. Κανονικά θα έπρεπε να μπει και από αυτόν ένα ποτ πουρί αλλά δεν γίνεται να κλέψουμε για τρίτη φορά. Άρα ας μπει απλά η ιστορική του ενέργεια με την Ρεάλ Μαδρίτης, τότε που όλο το Μπερναμπέου τον χειροκρότησε:
Και μιας και μιλάμε για έδρες που χειροκροτούν παίκτες αντίπαλης ομάδας, ας επιστρέψουμε ξανά στην Ελλάδα για έναν πρώιμο Ντέμη Νικολαΐδη, τότε που τον χειροκρότησε όλη η Τούμπα. Δεν φτάνει τους Ζιντάν και τους Ροναλντίνιους αλλά αξίζει:
Τέλος, η επιτομή της γαμάτης ντρίμπλας! Ο Ρεδόνδο ενάντια στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ:
Εντάξει, αδικούνται άπειροι παίκτες και άπειρες ντρίμπλες αλλά δεν θα φάμε και μήνυση (ελπίζουμε…).