Το καλοκαιράκι μπήκε και δυο είναι οι αγαπημένες ασχολίες. Η πρώτη είναι να πηγαίνουμε στη θάλασσα. Η δεύτερη να ασχολούμαστε με την μεταγραφολογία!
Και εδώ που τα λέμε αυτό για την μεταγραφολογία είναι και πιο ωραίο μιας και τώρα που να τρέχουμε στη θάλασσα μέσα στον ήλιο και την άμμο και τα πιτσιρίκια που φωνάζουν στα αυτιά μας και τις ρακέτες να κάνουν αυτό τον εκνευριστικό ήχο;
Οκ, ας αναδιατυπώσουμε: μπήκε το καλοκαίρι και μια είναι η αγαπημένη μας ασχολία. Η μεταγραφολογία!
Διότι το να σηκώνεσαι το πρωί, να πηγαίνεις στο περίπτερο και να τσεκάρεις στις κρεμασμένες από μανταλάκια αθλητικές εφημερίδες το ποια είναι τα ονόματα των παικτών που «παίζουν» για την ομάδα σου είναι τελετουργικό!
Και αν τώρα ο πήχης έχει πέσει και οι ελληνικές ομάδες δεν φέρνουν παικταράδες, παλιότερα που όλος ο κόσμος ζούσε για το μεγάλο όνομα που θα σκάσει σαν βόμβα και θα γκρεμίσει το αεροδρόμιο όλη η διαδικασία της μεταγραφολογίας ήταν το κάτι.
Βέβαια, το «πρόβλημα» είναι πως πολλά μεγάλα ονόματα πρωταγωνιστούσαν κάθε μα κάθε χρόνο αλλά δεν ήρθαν ποτέ στην Ελλάδα! Αυτά τα ονόματα απέκτησαν μυθικές διαστάσεις στο ετήσιο, καλοκαιρινό τελετουργικό της μεταγραφολογίας.
Να δέκα από αυτές τις περιπτώσεις:
Νταβόρ Σούκερ
Ο Κροάτης ήταν αγαπημένος των οπαδών του Παναθηναϊκού επειδή ένα δικό του γκολ είχε αποκλείσει τον Ολυμπιακό. Όποτε τύχαινε να έρχεται Ελλάδα για να παίξει αντίπαλος της οποιαδήποτε ομάδας αποθεωνόταν από τους «πράσινους» οπαδούς και τελικά, τα σενάρια που τον ήθελαν να ντύνεται στα πράσινα έδιναν και έπαιρναν κάθε καλοκαίρι.
Ειδικά το καλοκαίρι του ’98 που είχε κάνει ένα σούπερ Μουντιάλ και μάλιστα ο Παναθηναϊκός είχε πάρει τον συμπατριώτη του, Αλιόσα Ασάνοβιτς, επικρατούσε παροξυσμός και μόνο μπροστά στο ενδεχόμενο να έρθει στον Παναθηναϊκό. Τελικά, αυτό δεν έγινε ποτέ.
Ζε Ρομπέρτο
Αφού είχε έρθει ο Ριβάλντο στον Ολυμπιακό, οι οπαδοί του τελευταίου κάθε χρόνο ήταν φτιαγμένοι για έναν συμπατριώτη του. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτή του Ζε Ρομπέρτο. Ειδικά το καλοκαίρι του 2006 που έμεινε ελεύθερος από την Μπάγερν Μονάχου έγινε χαμός με το όνομά του.
Τι κι αν ο Ζε Ρομπέρτο ήταν από τους καλύτερους στο Μουντιάλ της Γερμανίας με την φανέλα της Βραζιλίας και μπορούσε να πάει όπου θέλει; Στην Ελλάδα «ερχόταν» κάθε μέρα. Τελικά, το σίριαλ κράτησε για μερικά καλοκαίρια, δεν είχε ποτέ αίσια έκβαση για τον Ολυμπιακό και απλά κάποια στιγμή σταμάτησε…
Μάριο Ζαρντέλ
Τεράστιο απωθημένο για τους οπαδούς του Ολυμπιακού που αφού είδαν τον Ζάχοβιτς να φεύγει από την Πόρτο και να φοράει τα ερυθρόλευκα ήθελαν να δουν να συμβαίνει το ίδιο και με το έτερο μεγάλο αστέρι της, τον Μάριο Ζαρντέλ. Τελικά ο Ζαρντέλ προτίμησε την γειτονική Τουρκία και πήγε στην τότε τροπαιούχο UEFA, Γαλατασαράι.
Έμεινε ελεύθερος ένα χρόνο αργότερα, ο Ολυμπιακός τον ξαναδιεκδίκησε, το όνομά του γραφόταν ξανά κάθε μέρα αλλά ο Βραζιλιάνος επέστρεψε στην Πορτογαλία για την Σπόρτινγκ. Μην τα πολυλογούμε, κάθε χρόνο η ίδια ιστορία γινόταν μέχρι που ο Ζαρντέλ έπαψε να είναι κάτι σημαντικό ως παίκτης και το όνομά του δεν πουλούσε πια.
Αΐλτον
Ολυμπιακός (πρωτίστως) και ΑΕΚ (δευτερευόντως) λιγουρευόντουσαν τον Βραζιλιάνο παικταρά επί συναπτά καλοκαίρια. Ο Αΐλτον το 2004 έμεινε ελεύθερος από την Βέρντερ Βρέμης έπειτα από έξι χρόνια μεγάλης καριέρας και μετατράπηκε σε τεράστιο γυρολόγο: Σάλκε, Μπεσίκτας, Αμβούργο, Ερυθρός Αστέρας, Γκρασχόπερς, κάθε χρόνο ο Αΐλτον άλλαζε ομάδα, κάθε χρόνο «ερχόταν» στην Ελλάδα και κάθε χρόνο τελικά κατέληγε αλλού!
Ροναλντίνιο
Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον αγαπημένο των ελληνικών εφημερίδων. Για τον Ολυμπιακό ακούστηκε αβέρτα, υπήρξε μια περίοδος που κάθε μα κάθε χρόνο ντυνόταν στα ερυθρόλευκα. Αλλά και ο Παναθηναϊκός επί εποχών πολυμετοχικότητας και… Βλάση Τσάκα στη συνέχεια έπαιξε γερά για τον μάγο!
Δεν θα προκαλέσει και ιδιαίτερη αίσθηση αν γραφτεί το όνομά του ακόμα και φέτος που όλοι αναρωτιούνται αν παίζει ακόμα μπάλα. Βασικά, ακόμα και αν σταματήσει την μπάλα, το όνομά του θα γράφεται ακόμα. Είναι βέβαιο.
Τόμας Ροζίτσκι
Η παικτούρα από την Τσεχία με την μεγάλη καριέρα σε Ντόρντμουντ και Άρσεναλ κάθε χρόνο ήταν στους μεταγραφικούς στόχους του Ολυμπιακού. Κι αυτό διότι παραδοσιακά ήταν στους παγκίτες της Άρσεναλ και παραδοσιακά «ψαχνόταν για μια ομάδα που θα παίζει». Τελικά, πέρασαν δέκα χρόνια, ο Ροζίτσκι αν και παγκίτης δεν έφυγε ποτέ από την Άρσεναλ, σταμάτησε εκεί την μπάλα και δεν ήρθε ποτέ στην Ελλάδα.
Μαρσέλο Ζαλαγιέτα
Ο Ουρουγουανός επιθετικός που το καλοκαίρι του 1999 «έφτασε μια ανάσα» από το να φορέσει την φανέλα του ΠΑΟΚ αλλά τελικά έμεινε απωθημένο, κάθε καλοκαίρι ήταν στο στόχαστρο διάφορων ελληνικών ομάδα. Καταρχήν του ΠΑΟΚ που δεν ξεπέρασε ποτέ το απωθημένο του 1999, μετά της ΑΕΚ, του Άρη και φυσικά, του Ολυμπιακού.
Ο Ζαλαγιέτα σνόμπαρε επιδεικτικά την Ελλάδα μιας έκανε καριέρα στην Ιταλία και δεν ήθελε να έρθει στα μέρη μας αλλά δεν χαλάστηκε να πάει έστω και για έναν χρόνο στην Τουρκία. Εκεί πλήγωσε για τα καλά τις καρδιές μας.
Ρομπίνιο
Κατηγορία Ριβάλντο και αυτός: από την στιγμή που ο Ρίμπο έπαιξε στην Ελλάδα, το μεταγραφικό κυνήγι του Βραζιλιάνου σούπερ σταρ ήταν ετήσιο χόμπι.
Ο Ολυμπιακός του έκανε «προτάσεις μαμούθ» και ο Ρομπίνιο βρέθηκε πολλές φορές «μια ανάσα από το ναι», κάποια καλοκαίρια χώθηκαν και οι Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ αλλά δεν ευδοκίμησε ποτέ η μεγάλη προσπάθεια να έρθει στην Ελλάδα.
Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν
Μαζί με τον Νταβόρ Σούκερ, ο Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν ήταν το μεγάλο απωθημένο των οπαδών του Παναθηναϊκού στα τέλη των ’90s. Μετά έγινε πολύ μεγάλο όνομα και τα σενάρια σταμάτησαν αλλά υπήρξε μια εποχή που ο Βερόν κάθε καλοκαίρι ντυνόταν στα πράσινα!
Γιoς του Χουάν Ραμόν Βερόν που έπαιξε στον Παναθηναϊκό στις αρχές της δεκαετίας του ’70, τα σενάρια πως «ψήνει τον γιo του να πάει στον Παναθηναϊκό» γραφόντουσαν για μπόλικα καλοκαίρια. Μάλλον δεν ψήθηκε ποτέ…
Τζιοβάνι Ντος Σάντος
Την εποχή που ο Άρης έφερνε αβέρτα ισπανόφωνους παικταράδες, ο Τζιοβάνι Ντος Σάντος ήταν το μεγάλο μπαμ που δεν έγινε ποτέ. Μάταια πάλευαν οι διοικούντες του Άρη να φέρουν έστω και ως δανεικό τον Μεξικάνο παικταρά που έκανε όνομα στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα. Οι προσπάθειές τους να έρθει ως δανεικός δεν ευκοκίμησαν ποτέ και για τρία συνεχόμενα καλοκαίρια η Θεσσαλονίκη έμενε με το «αχ» διότι αν έρχοταν όντως ο Ντος Σάντος «ο Άρης πήγαινε για πρωτάθλημα».