Είναι απίστευτο το σε τι επίπεδα φτάνει η ανθρώπινη ευρηματικότητα ακόμη και στον χώρο του ποδοσφαίρου. Που φυσικά δεν εξαντλείται μέσα στο γήπεδο και τα κόλπα που σκαρφίζονται οι παίκτες, αλλά συχνά πηδάει τα κάγκελα κι ανεβαίνει στην κερκίδα για να φτάσει μέχρι τους οπαδούς. Όπως και να τους αποκαλούν οι… αλλόθρησκοι ή αυτοαποκαλούνται οι ίδιοι.
Σημείωση: Πριν τα μάθεις όλα αυτά, δες αν είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις 15 παιχταράδες της Σούπερ Λιγκ μόνο από τα παρατσούκλια τους, κάνοντας αυτό το τεστ, εδώ. Δυστυχώς, δεν μετράει τη χοληστερίνη.
Τσακαρίτα Τζούνιορς: Νεκροθάφτες (Funebreros)
Η ιστορία της Τσακαρίτα Τζούνιορς (ή Γιούνιορς, όπως την προφέρουν οι ντόπιοι) δεν είναι συνηθισμένη. Ιδρύθηκε την Πρωτομαγιά του 1906, πράγμα διόλου συμπτωματικό. Εκείνη την εποχή το κίνημα του Αναρχισμού κέρδιζε έδαφος στη Νότια Αμερική και οι εργάτες της πόλης είδαν το ποδόσφαιρο ως δρόμο που οδηγούσε στην αταξική κοινωνία. Έτσι ίδρυσαν την ομάδα, αποφασισμένοι να παίξουν μια… σοσιαλιστική βερσιόν του παιχνιδιού, όπου δέσποζε η αλληλεγγύη αντί του ταλέντου. Από το αναρχικό παρελθόν της δεν κράτησε πολλά στοιχεία, με εξαίρεση το μαύρο και το κόκκινο χρώμα στις εμφανίσεις της. Ίσως και την επιρροή του κινήματος στους οπαδούς της, που ακόμη και σήμερα θεωρούνται από τους πιο… κωλοπετσομένους στη χώρα.
Ωστόσο το παρατσούκλι της, «Νεκροθάφτες», δεν προήλθε από κάποια φορά που οι φίλοι τους το παράκαναν με τους αντιπάλους ή με την αστυνομία. Πρόκειται για… κατασκευαστικό λάθος. Το πρώτο γήπεδο της ομάδας φτιάχτηκε μια ανάσα από το νεκροταφείο της πόλης και από εκεί και πέρα, δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη φαντασία για να «βαφτιστεί» η ομάδα. Όπως τραγουδούν και οι φίλαθλοί της, «λέγεται Τσακαρίτα, την φωνάζουν νεκροθάφτη».
Εστουδιάντες ντε Λα Πλάτα: Ποντικοσφάχτες (Pincharrata)
Παραμένουμε στην Αργεντινή και συναντάμε την Εστουδιάντες ντε Λα Πλάτα, που όπως οι… Εστουδιάντες αυτού του πλανήτη, έτσι κι αυτή, αποκαλείται «φοιτητές». Μια ξεκάθαρη, απλή μετάφραση και καθαρίσαμε. Όχι όμως στην περίπτωση της δικής μας. Εδώ, προφανώς, δεν μιλάμε για τίποτα φοιτητές κανενός ΤΕΙ Αρτοκλασίας και Ονυχοφαγικής, αλλά για εν δυνάμει γιατρούς.
Αυτή είναι τουλάχιστον η επικρατέστερη εκδοχή. Μεταξύ των ιδρυτών ήταν και φοιτητές Ιατρικής που μέχρι να πάρουν πτυχίο, αναγκάστηκαν να θυσιάσουν τον χρόνο τους και πολλά… ποντίκια. Ένα δεύτερο σενάριο έχει λιγότερο γκλάμουρ, αλλά περισσότερο αίμα. Σύμφωνα με αυτό, τα καθόλου συμπαθή τρωκτικά είχαν καταλάβει τα αποδυτήρια της ομάδας, αναγκάζοντας τους ποδοσφαιριστές να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Οπότε από παίκτες, μετατράπηκαν σε «Ποντικοσφάχτες»!
Στην ιστοσελίδα της ομάδας πάντως υπάρχει μια Τρίτη εκδοχή. Ο κύριος της παραπάνω φωτογραφίας λεγόταν Φελίπε Μοντεδόνικα κι έζησε από κοντά την ομάδα από τη μέρα της ίδρυσής της. Μαζί με τον αδελφό του εργάζονταν σε λαχαναγορά όπου οι μεγαλύτεροι εχθροί τους ήταν οι αρουραίοι. Το όνομα που έφτιαξαν εξολοθρεύοντάς τα, τους ακολουθούσε και στα ταξίδια του συλλόγου. Σύντομα το «ήρθαν οι ποντικοσφάχτες» που έλεγαν οι αντίπαλοι, αφορούσε όχι μόνο τα δύο αδέλφια, αλλά το σύνολο των οπαδών της Εστουδιάντες.
Έξετερ: Έλληνες (Grecians)
Είναι δεδομένο πως οι ξένοι τα χρωστάνε όλα σ’ εμάς. Μην επαναλαμβανόμαστε και γινόμαστε κουραστικοί, αλλά… Αλλά, σοβαρά τώρα, τι δουλειά έχει η ποδοσφαιρική ομάδα της Έξετερ να έχει το παρατσούκλι «Έλληνες»; Για την ακρίβεια «Grecians», που αποτελεί μια προγενέστερη και λόγια μορφή του Greeks. Και πάλι δεν βγάζει νόημα, μέχρι να γυρίσουμε πίσω το χρόνο στο 1726. Κατά τη διάρκεια μια τοπικής γιορτής, οι κάτοικοι παίζουν… Τρωικό Πόλεμο. Γούστα είναι αυτά, τι να πεις. Αυτοί που ζούσαν ακριβώς έξω από τα τείχη της πόλης (στο St. Sidwell συγκεκριμένα) επέλεξαν να υποδυθούν τους Έλληνες, φόρεσαν χλαμύδες και κάπως έτσι έγινε το πρώτο «κονέ» με την πατρίδα μας.
Όταν τελικά η πόλη μπήκε στον χάρτη του αθλήματος, το γήπεδο χτίστηκε πολύ κοντά στο σκηνικό εκείνης της αναπαράστασης των κατορθωμάτων του Αγαμέμνονα, οπότε… λήξις. Έγιναν «αδέρφια» μας και παραμένουν μέχρι σήμερα, με την «Grecian Gate» να δεσπόζει στην έδρα της! Κάποιοι ιστορικοί εμβαθύνουν ακόμη περισσότερο και τονίζουν πως το περιστατικό με το πανηγύρι είναι 100% αληθινό, αλλά η επιλογή οφείλεται στην σημαντική ελληνορθόδοξη κοινότητα που υπήρχε εκείνη την εποχή. Άλλοι προσθέτουν και πολιτικές προεκτάσεις στην υπόθεση καθώς τον 18ο αιώνα τα μέλη του κόμματος των Συντηρητικών αυτοαποκαλούνταν «Ρωμαίοι», ενώ οι προοδευτικότεροι αντίπαλοί τους υιοθέτησαν το «Έλληνες», τιμώντας το λίκνο της Δημοκρατίας.
Χάρτλπουλ: Αυτοί που κρεμούν μαϊμούδες (Monkey hangers)
Περίπου 80 χρόνια μετά τον ψεύτικο Τρωικό Πόλεμο που έστησαν για να περάσει η ώρα οι κάτοικοι του Έξετερ, η Ευρώπη ταραζόταν από τους Ναπολεόντειους πολέμους. Που συνέβαιναν στην πραγματικότητα και στην ουσία ήταν μια διαμάχη των Άγγλων με τους Γάλλους για την πρωτοκαθεδρία στη Γηραιά Ήπειρο. Το καλό με το Χάρτλπουλ είναι πως επέδειξε πολύ πατριωτική στάση κατά τη διάρκεια των μαχών. Το κακό είναι πως οι περισσότεροι κάτοικοί του δεν είχαν δει ποτέ στη ζωή τους Γάλλο.
Έτσι, όταν ένα γαλλικό πλοίο ναυάγησε στα ανοιχτά, στην ακτή ξεβράστηκε μόνο μια μαϊμού. Το καημένο το ζωντανό δεν πρόλαβε να χαρεί για πολύ την καλή του τύχη. Με συνοπτικές διαδικασίες, συνελήφθη, δικάστηκε και δικάστηκε σε θάνατο δια απαγχονισμού για… κατασκοπεία, καθώς θεωρήθηκε… Γάλλος. Τι πιο λογικό! Αφού τον ρωτούσαν και δεν καταλάβαινε γρι αγγλικά!
Οι τύποι πάντως δεν πτοήθηκαν από το… κράξιμο που τους ακολούθησε για την γκάφα τους στους επόμενους αιώνες. Έστησαν ακόμη και αγάλματα με πιθήκους στην πόλη, έκαναν μασκότ της ομάδας τον H’Angus, που φυσικά είναι πίθηκος και πήγαν το θέμα κι ένα βήμα παραπάνω. Φορώντας μια τέτοια στολή ο Στούαρτ Ντράμοντ κέρδισε τρεις σερί εκλογές κι έγινε ο πρώτος δήμαρχος στη Μεγάλη Βρετανία που καταφέρνει κάτι τέτοιο.
Αλμπαθέτε: Κουρδιστό Τυρί (Queso Mecánico)
Όταν ακούς την λέξη «κουρδιστό», το μυαλό σχεδόν αυτόματα δίνει εντολή να συμπληρώσεις «πορτοκάλι», λόγω της ομώνυμης ταινιάρας του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Όχι, αν είσαι στην Αλμπαθέτε. Σε αυτήν την ισπανική πόλη, υπάρχει μόνο ένα κουρδιστό και αυτό είναι το… τυρί. Έτσι αποκαλείται η ομάδα της περιοχής που μπήκε στον χάρτη όταν την τριετία 1989-1991 υπό τις οδηγίες του Μπενίτο Φλόρο ανέβηκε από την 3η κατηγορία στην πρώτη όπου κατετάγη 7η. Σπουδαίο επίτευγμα για ένα μέρος που μέχρι τότε ήταν γνωστό μόνο για τα τυριά του. Έτσι απαντήθηκε και το ερώτημα τι παίρνεις εάν συνδυάσει την παράδοση μια περιοχής στην τυροκομία, με την καλοκουρδισμένη μηχανή που παρουσίασε ο 65χρονος προπονητής. Ένα «κουρδιστό τυρί» που παίζει μπαλίτσα.