Η βασικότερη αιτία που οδήγησε τους ανθρώπους στην δημιουργία αθλημάτων ήταν η εκτόνωση. Να ξεφύγουν από την σκληρή καθημερινότητα της εργατιάς, του χωραφιού, να ενωθούν υπό τις ευλογίες της μπύρας και άλλων αλκοολούχων, να ουρλιάξουν, να ξεδώσουν. Το ποδόσφαιρο είναι το κατ΄εξοχήν άθλημα που σου απορροφά τα νεύρα. Και το βόλεϊ το ίδιο. Με την έννοια ότι και τα δύο επιτρέπουν να βάλεις όση δύναμη θες στα χτυπήματα σου. Μέχρι και να βαρέσεις στα τυφλά και όποιον πάρει ο χάρος. Σκέψου να ενώνεις αυτά τα δύο και να τα αμπαλάρεις με το kung fu.
Το kung fu ποδοβόλεϊ (ο επίσημος όρος λέει football, αλλά είναι λάθος όπως θα δεις) ξεκίνησε ως μια πρόχειρη πατέντα στις ασιατικές χώρες και κυρίως στη Μογγολία όπου έχουν πάντοτε μια ροπή στα περίεργα αθλήματα και τις ιδιαίτερες μίξεις. Τα τελευταία 2 χρόνια έχει πάρει άκρως επαγγελματικές διαστάσεις. Παίζεται σε κανονική σάλα, έχει επαγγελματικό δίχτυ, κανονισμούς και το μόνο που μένει είναι να γίνει Ολυμπιακό άθλημα. Εμείς βλέποντας το βίντεο, εννοείται πως τασσόμαστε υπέρ αυτού.
Τα πράγματα είναι απλά. Η μπάλα παίζει μόνο με πόδια – σπανιότερα κεφαλιές – και ο μόνος τρόπος για να την περάσεις στην πλευρά της αντίπαλης ομάδας είναι…καρατερίστικος. Δεν παίζει δηλαδή το πλασέ ή το ψιλοκρεμαστό. Ανάποδα ψαλίδια, μυτόλια και ό,τι άλλο που θυμίζει κίνηση kung fu μπορείς να σκεφτείς. Φυσικά οι κόντρες και διεκδικήσεις πάνω από το φιλέ είναι η αποθέωση του αθλήματος.
Αν προσπαθήσεις να αναζητήσεις πιο βαθιές καταβολές αυτής της ωραίας παλαβομάρας, τότε θα βρεις σίγουρα μια επική ταινία του απωανατολίτικου σινεμά που λέγεται Shaolin Soccer και έδωσε μια κάποια έμπνευση για να πάει η ιδέα λίγο πιο πέρα.