Εμείς τους βλέπουμε και τους θαυμάζουμε. Φωνάζουμε γιατί η προεδράρα να μην χώσει το χέρι στην τσέπη, να τα σκάσει κανονικά και να φέρει στην ομαδάρα μας τον παιχταρά που θα κάνει την μπάλα να τον ακολουθεί σαν έφηβη που βλέπει τον Ντάνο. Πριν συμβεί αυτό, όμως, κάποιοι άλλοι πήραν χαμπάρι το ταλέντο τους ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους, πίστεψαν στον πιτσιρικά που απέρριψαν οι υπόλοιποι.
Ντάνι Άλβες
Ο Μόντσι δεν θεωρείται άδικα ο κορυφαίος -ίσως- τεχνικός διευθυντής του πλανήτη. Η απόκτηση του Ντάνι Άλβες από την Σεβίλλη θα ήταν αρκετό επιχείρημα για ένα τόσο μεγάλο ισχυρισμό. Αν και υπάρχουν πολλοί ακόμα. Χρειάστηκαν μόλις 500.000 ευρώ (όσα παίρνει τον χρόνο ο… Ρινάλντι) για να πείσουν οι Ανδαλουσιανοί την Μπαχία να τους τον παραχωρήσει. Πρώτα ως δανεικό (για να μην… αγοράσουμε και γουρούνι στο σακί) και στη συνέχεια με κανονική μεταγραφή.
Ένα χρόνο μετά, κάνει παππάδες στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων, αλλά είναι πια πολύ αργά για τους μνηστήρες του. Η Σεβίλλη τον έχει δέσει με μακροχρόνιο συμβόλαιο, ενώ λίγο αργότερα αποκτά και ισπανικό διαβατήριο. Η αξία του μεγαλώνει, αλλά η Λίβερπουλ θεωρεί πολλά τα 10 εκατομμύρια που απαιτεί η ομάδα της Ιβηρικής για να τον παραχωρήσει. Κάποιοι στο Μέρσεϊσαϊντ λογικά χτυπάνε ακόμη τα κεφάλια τους στους τοίχους του Άνφιλντ. Όταν, τελικά, ο Βραζιλιάνος αποχαιρετά τον Γουαδαλκιβίρ, φέρνει στα ταμεία περίπου 32 εκατ. ευρώ. «Μόλις» 65 φορές τα λεφτά που κόστισε. Καλή «ξήγα»!
Μαχαμαντού Ντιαρά
Το 1998 ο Αρούνα Ντιαρά μόλις είχε κλείσει ένα χρόνο στον ΟΦΗ. Όπως όλοι μας, ο άνθρωπος αγάπησε τους ανθρώπους της Κρήτης, τη ρακή, τις ομορφιές της και -προφανώς- τον Γκέραρντ. Έτσι, σκέφτηκε να βάλει… μέσο ώστε και ο μικρός του αδελφός, ο Μαχαμαντού να βρει μια καλύτερη τύχη. Ο Γκεραρντάκης αποφάσισε να δει τον πιτσιρικά από κοντά και ίσως να έριξε ένα χαμόγελο από εδώ μέχρι τον Ψηλορείτη όταν άκουσε το ποσό που απαιτούνταν για τη μεταγραφή. 15 χιλιάδες δολάρια!
Κάτι λιγότερο από 365 μέρες μετά, με την πώλησή του στη Φίτεσε, ο ΟΦΗ πήρε 100 φορές τα λεφτά του. Χώρια τα χρήματα που μπήκαν από τις υπόλοιπες μεταγραφές του ως τροφεία… Από το «Γεντί Κουλέ» στο «Μπερναμπέου» και την Ρεάλ Μαδρίτης. Φίλε… Το λες και μεγάλο ταξίδι.
Εκείνος ο άγνωστος τύπος στη Λέστερ
Ο Στιβ Γουόλς είναι ο λιγότερα γνωστός λόγος από εκείνους που οδήγησαν την Λέστερ στο περσινό πρωτάθλημα στην Premier League. Κακώς.
Αφού πρώτα τσίμπησε για πενταροδεκάρες Βάρντι και Μαχρέζ, πήρε και τον Καντέ στην ομάδα. Μετά από ένα χρόνο χοροπηδούσαν όλοι μαζί γύρω από τον γερο-Ρανιέρι. Το συνολικό κόστος απόκτησής τους ήταν κάτι παραπάνω από 10 εκατομμύρια ευρώ. Ο Καντέ έφερε πίσω τα τετραπλάσια πηγαίνοντας στην Τσέλσι. Πρότεινε τον Μαχρέζ ενώ τον είχαν στείλει να κατασκοπεύσει άλλον παίκτη. Μετά χρειάστηκε να τον πείσει να πάει στην ομάδα που δεν είχε ακούσει καν και νόμιζε πως έγινε λάθος και ήταν σύλλογος ράγκμπι.
Χρειάζονται κότσια για να τα κάνεις αυτά. Και ο Γουόλς τα έχει. Πλέον μπορεί να αισθάνεται τυχερή η Έβερτον στην οποία εργάζεται ως διευθυντής ποδοσφαίρου. Πήρε κι αυτός μεταγραφή!
Ρονάλντο (ο κανονικός, ο μερακλής, ο παχιός, ο Βραζιλιάνος)
Σαν παιδί έπαιζε ποδόσφαιρο σάλας. Ήταν τερματοφύλακας, αλλά επειδή η ομάδα ήταν για κλάματα, ο προπονητής είπε να του δώσει μια ευκαιρία σε άλλη θέση. Έβαλε τα 4 από τα 5 γκολ του ματς και από εκείνη την ημέρα λογιζόταν ως επιθετικός. Φαινόμενο θα γινόταν πολλά χρόνια μετά και αφού θα γνώριζε την απόρριψη. Και όχι από όποια κι όποια, αλλά από την Φλαμένγκο. Της οποίας ήταν οπαδός κι ονειρευόταν πως θα μια μέρα θα φορούσε τη φανέλα του Ζίκο. Στα 13 του κόπηκε. Με τη μία! Δεν πέρασε καν τον πρώτο γύρο των τεστ. Εκεί κοντά, όμως, ήταν ένας τύπος που το 1970 είχε κατακτήσει με την εθνική Βραζιλίας το Παγκόσμιο Κύπελλο σκοράροντας σε όλα τα παιχνίδια στα οποία αγωνίστηκε. Λεγόταν Ζαϊρζίνιο και κάτι ήξερε παραπάνω για το πώς μοιάζει ένας καλός επιθετικός.
Αυτός ο θρύλος του ποδοσφαίρου (που ένα φεγγάρι έκανε προπονητής στην Καλαμάτα, όπου σύμφωνα με τον αστικό μύθο δοκιμάστηκε και ο Ρονάλντο… not) τον πήρε κοντά του στην Σάο Κριστοβάο και στη συνέχεια μεσολάβησε για να συνεχίσει την καριέρα του στην Κρουζέιρο. Και μαζί με δύο πρώην τραπεζίτες που κατάλαβαν πως είχαν χτυπήσει φλέβα χρυσού κι έγιναν κάτι σαν μάνατζερ, «ευθύνεται» για το «Φαινόμενο» που αιχμαλώτισε τη φαντασία για δεκαετίες. Ένας Θεός ξέρει τι θα είχε συμβεί αν ο υποθεροειδισμός δεν του πρόσθετε βάρος και οι τραυματισμοί μεγάλα διαστήματα απουσίας. Επέστρεψε στην Βραζιλία 15 χρόνια και 80-90 κιλά αργότερα. Αλλά ως ένας από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών.
Ρομπέρτο Φιρμίνιο
Όταν η Χόφενχαϊμ δαπανούσε 4 εκατ. ευρώ τον Δεκέμβρη του 2010 για έναν 19χρονο που είχε κάνει το επαγγελματικό ντεμπούτο του ένα χρόνο πριν σε ομάδα της Β’ κατηγορίας της Βραζιλίας, πολλοί θεώρησαν τους Γερμανούς κορόιδα. Και θα έλεγαν ακόμη περισσότερα, εάν ήξεραν πως η μεταγραφή του έγινε επειδή ο σκάουτ της ομάδας (Λουτς Πφάνενστιλ) τον είχε παρατηρήσει στο… Football Manager. Ίσως μάλιστα να εξοργίζονταν ακόμη πιο πολύ εάν ήξεραν πως ένας… οδοντίατρος ήταν εκείνος που έπεισε την Φιγκεϊρένσε να τον αποκτήσει. Ή ότι η «κανονική» του θέση ήταν αμυντικό χαφ. Ή ότι τον είχε απορρίψει η Σάο Πάουλο. Ότι δεν είχε διεθνείς συμμετοχές και πάει λέγοντας.
Πέντε χρόνια μετά -και αφού είχε προηγηθεί πλειστηριασμός από τους μνηστήρες- η Χόφενχαϊμ τον πούλησε για 42 «σπαρταριστά» εκατομμύρια στην Λίβερπουλ. Και φυσικά ακόμη τρίβει τα χέρια της για ένα από τα πιο επικερδή ντιλ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Παράλληλα, έφτιαξε και μια πολύ ωραία δικαιολογία για όσους ξημεροβραδιάζονται παίζοντας το γνωστό video game. Ποιος ξέρει, μια μέρα μπορεί να ανακαλύψουν κι εκείνοι τον επόμενο Φιρμίνιο.