Ήταν οι εποχές… ΠΑΣΟΚ για το μπάσκετ. Είχαμε πάρει το ευρωπαϊκό του ’87, είχαμε την Αρειανάρα να μας καθηλώνει κάθε Πέμπτη στην τηλεόραση, είχαμε τον ΠΑΟΚ να προσπαθεί και να μην μπορεί, είχαμε και τους παράγοντες στην Αθήνα να αποφασίζουν να σπάσουν την παντοκρατορία της Θεσσαλονίκης.
Ο Κόκκαλης έφερνε τον Τομ Γκουλιότα και τον ξεναγούσε με το σκάφος, ο Παύλος Γιαννακόπουλος άνοιγε κάθε καλοκαίρι το NBA Register της εποχής και όποια σελίδα του καθόταν διάλεγε τον παίκτη που θα «χτυπούσε» για τον Παναθηναϊκό, μέχρι και ο Ψωμιάδης έφερε τον Βρέινς κι έκανε… πλακίτσα με τον Σαμπόνις!
Η Α1 των 90s ήταν ό,τι καλύτερο έχουμε δει και υπάρχουν 5 πολύ συγκεκριμένοι λόγοι γι’ αυτό…
Γιατί έτρεχα για τον Ντομινίκ στα αεροδρόμια!
Ήταν εκείνη η περίοδος, τέλη δεκαετίας 80′ για την ακρίβεια, που ο Ρίτσαρντ Ντουκξάιρ (Ελληνοαμερικανός προπονητής με θητεία σε Εθνική, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ κ.α.) αποφάσισε να δείξει στον Παύλο έναν αγώνα του All-Star game και ο τελευταίος είπε «αυτόν θέλω» μόλις είδε τον παίκτη με το Νο32 στη φανέλα!
Ο Ντουκξάιρ γούρλωσε τα μάτια του, προσπάθησε να του εξηγήσει τι εστί Μάτζικ Τζόνσον και τον έπεισε να πάει παρακάτω, όταν του είπε πως κοστίζει όσο και η… ΒΙΑΝΕΞ!
Αυτό που έζησε η Α1 τη δεκαετία του ’90 μοιάζει με του Νεϊμάρ τη μεταγραφή στην Παρί. Τέτοιες χρυσές εποχές ζούσαμε, εποχές που ο Γιαννακόπουλος έφερνε τον Ντομινίκ Ουίλκινς στον Παναθηναϊκό και το αεροδρόμιο μετατρέπονταν σε γήπεδο και οι τουρίστες έλεγαν «α, κάπου τον ξέρω αυτόν!».
Γιατί γνωρίσαμε για πρώτη φορά όλη την Ευρώπη
Ταξίδευε ο Άρης, το πάλευε ο ΠΑΟΚ, μέχρι που ήρθαν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός στα μέσα της δεκαετίας του ’90 για να ταξιδέψουν την υπόλοιπη μισή Ελλάδα σε όλη την Ευρώπη. Κάναμε βέβαια και την… περιβόητη «εξαγωγή» αλητείας με τα γνωστά γεγονότα σε Τελ Αβίβ (1994) και Σαραγόσα (1995), αλλά σε γενικές γραμμές το μπάσκετ άρχισε να δημιουργεί φιλάθλους μέσα από τη «χρυσή» δεκαετία του ’90.
Πέραν του Παναθηναϊκού που έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που κατέκτησε Πρωταθλητριών (1996), την ίδια δεκαετία καταγράψαμε επιτεύγματα που δεν τα φανταζόμασταν πέντε χρόνια πριν.
Γιατί είδαμε Γκάλη-Γιαννάκη και Εντι Τζόνσον και Ζάρκο και πολλούς ακόμη!
Τα ’χωναν οι Γιαννακόπουλοι, τα ’χωνε ο Κόκκαλης και το μπάσκετ που είδαμε δεν είχε προηγούμενο. Η δεκαετία του ’90 ήταν μακράν η καλύτερη σε επίπεδο μπάσκετ και η διαφορά με τα υπόλοιπα πρωταθλήματα της Ευρώπης ήταν χαώδης.
Η Ιταλία ζούσε τη φθορά, η Ισπανία είχε την αίγλη, αλλά δεν είχε τόσα λεφτά και η Ρωσία είχε να αντιμετωπίσει άλλα, πιο σοβαρά θέματα συγκριτικά με το μπάσκετ.
Οι παικταράδες που ήρθαν δεν συγκρίνονται με καμία άλλη δεκαετία, ακόμη και με την πρώτη του 2000. Η στροφή του κόσμου στο μπάσκετ ήταν εμφανής, είδαμε τον Παναθηναϊκό με Γκάλη, Γιαννάκη, Ζάρκο και Βράνκοβιτς, είδαμε τον Ολυμπιακό με Τάρπλεϊ και Τάρλατς, είδαμε τον Εντι Τζόνσον να κάνει πλακίτσα σε όλη την Ευρώπη, είδαμε Πέτζα Στογιάκοβιτς και δεκάδες άλλους, οι οποίοι έκαναν την Α1 να είναι επί 10+ χρόνια το πιο εντυπωσιακό πρωτάθλημα της Ευρώπης.
Γιατί έπαιρνε πρωτάθλημα και κανείς άλλος…
Στις περισσότερες από τις σεζόν της δεκαετίας ’90-’00 το πρωτάθλημα ήταν αμφίρροπο, απόδειξη πως το κατέκτησαν 4 διαφορετικές ομάδες! Ο Αρης το 1990-91 πάνω στα τελειώματα της Αυτοκρατορίας, ο ΠΑΟΚ έναν χρόνο μετά, ο Ολυμπιακός από το 1993 έως και το 1997 και ο Παναθηναϊκός από το 1998 έως το 2000.
Προσθέστε, τον Πανιώνιο που έφτιαχνε ομαδάρες με Φάνη, Γιαννάκη, Τέρνερ και που έφτανε μέχρι τα ημιτελικά, την ΑΕΚ επί Φιλίππου που δικαιώθηκε μ’ ένα πρωτάθλημα δύο χρόνια αργότερα (2002), ακόμη και τους λεγόμενους «μικρομεσαίους» που σου έβγαζαν το λάδι για να τους νικήσεις στην έδρα τους.
Γιατί είδα τα εισιτήρια να πετάγονται από το παράθυρο του ΕΣΑΚΕ!
Οι κόντρες Γιαννακόπουλου – Αγγελόπουλων έχουν πάει σε άλλο επίπεδο, αλλά τα όσα ζούσε το ελληνικό μπάσκετ στα μέσα της δεκαετίας του ’90 θα μπορούσε να είναι σενάριο κωμωδίας. Από τη μία η «Αγία Τριάδα» Σαλονίκης, Γιαννάκης, Ιωαννίδης για τον Ολυμπιακό, από την άλλη οι Παύλος, Θανάσης Γιαννακόπουλος και Μπαλτάκος στον Παναθηναϊκό.
Τι Δίκες της Δευτέρας με Κυριάκο Θωμαϊδη στην ΕΤ-3 και αναλύσεις για το παρασκήνιο και τις… παράγκες, τι «αρπαγές» παικτών από τον «αιώνιο» αντίπαλο (ο Βολκόφ έπαιζε στον Ολυμπιακό με λεφτά του Παναθηναϊκού!), τι αποχωρήσεις από τελικούς και πανηγυρισμούς με… στριπτιζέζ του «Διογένης Παλλάς»…
Όλα τα είχε η «χρυσή» εποχή, με αποκορύφωμα την ιστορία με τα εισιτήρια του 5ου τελικού Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός το 1995, τότε που το 30% των εισιτηρίων το έπαιρνε η φιλοξενούμενη ομάδα.
Ήταν τότε που τα «μαγικά χαρτάκια» των «πράσινων»… εξαφανίστηκαν από το παράθυρο των γραφείων του ΕΣΑΚΕ, λίγο προτού ο Γιαννακόπουλος τα πάρει στα χέρια του. Ο αστικός μύθος μάλιστα λέει πως ο Παύλος έφτασε στο σημείο να πάρει τηλέφωνο τον Ανδρέα Παπανδρέου (!) (εποχές ΠΑΣΟΚ είπαμε…) για να λύσει το πρόβλημα!
