Στο ποδόσφαιρο η αξία ή όχι μιας μεταγραφικής προσθήκης ή πώλησης δεν απηχεί μόνο στο χρηματικό αντίτιμο, αλλά κυρίως στο απορρέον από τις αγωνιστικές ανάγκες timing.
Μια τέτοια ανάγκη έχει αναγκάσει την Μπαρτσελόνα τώρα να πληρώσει τα μαλλιά της κεφαλής της για να αντικαταστήσει τον Νεϊμάρ. Οι άλλοι το ξέρουν και ζητούν τον ουρανό με τα άστρα για να της παραχωρήσουν τον κάθε Κουτίνιο και τον κάθε Ντεμπελέ. Τόσα πολλά, που ακόμα και τα 222 εκατ. ευρώ της είσπραξης για τον Βραζιλιάνο (ήδη) δεν μοιάζουν πλεόν πολλά.
Καλή ώρα σαν την Μπάρτσα, προφανώς σε διαφορετικές αναλογίες, αυτό που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός είναι ένας αριστερός μέσος. Ο Ρόμπιν Λουντ είναι φιλότιμος, εργατικός, ένα πολυεργαλείο με την απαιτούμενη πειθαρχία για να συμμετάσχει, στο μέτρο του δυνατού, και στο ανασταλτικό κομμάτι. Δεν μπορεί όμως να ανταποκριθεί ικανοποιητικά σε ρόλο πλάγιου χαφ. Η ταχύτητα δεν είναι το φόρτε του, στο ένας εναντίον ενός έχει εξόφθαλμη αδυναμία και εκεί ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν παίκτη που θα εξελιχθεί σε κακός μπελάς για τον εκάστοτε αντίπαλο.
Μην ξεχνιόμαστε, στο ελληνικό πρωτάθλημα οι πράσινοι είναι στη συντριπτική πλειονότητα των αγώνων η ομάδα που έχει την μπάλα στα πόδια και προσπαθεί να ανοίξει τις αντίπαλες άμυνες. Πέρσι, η αδυναμία τους να το κάνουν αυτό μακριά από τη Λεωφόρο ήταν παροιμιώδης.
Αφήνοντας έξω τα ματς με Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, τα παιχνίδια που σκόραραν πάνω από μία φορα ήταν μόλις δύο (Λειβαδιά, Τρίπολη). Από τα υπόλοιπα δέκα (Ηρακλής, Ξάνθη, Γιάννενα, Κέρκυρα, Πλατανιάς, Λάρισα, Ατρόμητος, Πανιώνιος, Βέροια, Παναιτωλικός) πήραν μόνο αυτό στο Περιστέρι. Πετυχαίνοντας όλα κι όλα έξι γκολ!
Δεν είναι κάτι ανεξήγητο. Σε «εχθρικό» περιβάλλον, εκεί που ο (μικρομεσαίος) αντίπαλος αμύνεται με περισσότερη ένταση, κουράγιο και θέληση, χρειάζεσαι την έξτρα δημιουργική ικανότητα για να επιβεβαιώσεις το ρόλο του φαβορί. Μια ικανότητα που δεν την είχε από την αριστερή πλευρά της επίθεσης του, είτε έπαιζε με τον Λουντ, είτε με τον Εμποκού (με ανάποδο πόδι).
Η προσφορά της Κοπεγχάγης για τον Κάρλος Ζέκα μοιάζει να έχει έρθει στο κατάλληλο timing για τον Παναθηναϊκό. Η προτεραιότητά του εντοπίζεται αλλού κι όχι στη θέση «8» που καλύπτει ο Πορτογάλος. Τα 2,5 εκατ. ευρώ αρκούν ώστε να αποκτηθεί ένας καλός αριστερός εξτρέμ για τα δεδομένα του ελληνικού πρωταθλήματος. Και περισσεύουν. Πιθανότατα μένει κάβα για την απόκτηση και ενός αναπληρωματικού αμυντικού χαφ.
Η προσφορά του Ζέκα στο ανασταλτικό κομμάτι είναι δυσεύρετη. Η σκυλίσια αφοσίωση του σε αυτό τον ανέδειξε σε ηγετική μορφή της ομάδας και τον έντυσε στα γαλανόλευκα ως «Έλληνα» διεθνή.
Ο Λουντ ασφαλώς δεν έχει τα τρεξίματα για να διαδεχτεί ως «μετρονόμος» τον αρχηγό. Σε αυτές τις περιπτώσεις καλείσαι να ζυγίσεις. Κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις. Ο Φινλανδός είναι παίκτης ενδεκάδας, ξέρεις ότι θα κάνει το καλύτερο που μπορεί σε αυτό που θα του ζητηθεί. Με αυτόν στο «8» και τον υποτιθέμενο νεοφερμένο στην αριστερή πτέρυγα, το δημιουργικό επίπεδο θα ανέβει κατακόρυφα. Εκεί «πονάει» κατά βάση η ομάδα στα ματς της Super League. Αν ο νιόφερτος έχει στο DNA του και την προσήλωση στο παιχνίδι κόντρα στην μπάλα, τότε έχεις πιθανότητες να καλύψεις σε ένα βαθμό το κενό που θα αφήσει στην κάλυψη των χώρων ο Πορτογάλος.
Και ασφαλώς μια τετράδα με Κουρμπέλη-Λουντ στα χαφ, Βιγιαφάνες και έναν πραγματικό winger στα φτερά, (με μπροστά τους τον Τσάβες και λίγο πιο πίσω του τον Λουτσιάνο) θα ήταν ικανή να κάνει σπουδαία πράγματα. Ειδικά στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Ξέχωρα απ’ όλα αυτά, μάλλον δεν έχει νόημα να κρατήσεις με το στανιό ένα παίκτη που έχει δεχτεί πρόταση για 50% αύξηση του μισθού του. Και βλέπει επιπλέον το «Πάρκεν» ως ευκαιρία για να παίξει Ευρώπη.
Δεν γνωρίζουμε αν άλλαξε κάτι στο μυαλό του μετά το χθεσινό αποκλεισμό της Κοπεγχάγης από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, έτσι κι αλλιώς όμως αυτό που είναι δεδομένο για τους πρωταθλητές Δανίας (Γιουρόπα Λιγκ) φαντάζει – με την ευχή να διαψευστούμε απόψε – άπιαστο όνειρο για τον ΠΑΟ.
Ενώπιον του κινδύνου να ξενερώσει ένας κομβικός παίκτης του, ο Μαρίνος Ουζουνίδης δεν έχει πολλές επιλογές. Η Κοπεγχάγη δύσκολα θα ανεβάσει την προσφορά της χωρίς τα προσδοκώμενα έσοδα του Τσάμπιονς Λιγκ. Τα 2,5 εκατ. ευρώ έχουν πιθανότατα το χαρακτήρα «take it or leave it». Σε μια εβδομάδα εκπνέει η μεταγραφική προθεσμία, έκτοτε μόνο «άνεργοι» θα είναι διαθέσιμοι. Ο χρόνος πιέζει και όλες οι παράμετροι – αγωνιστικές και μη – συνηγορούν αναφανδόν στο «take it»…