«Μα είναι απαρχαιωμένο», «Δεν μπορείς να παίξεις επιθετικά έτσι», «Ποιος άλλος το επιλέγει σε όλη την Ευρώπη;». Αυτά ήταν μερικά μόνο από τα σχόλια των Ελλήνων οπαδών στο άκουσμα του συστήματος της Εθνικής που επέλεξε ο Άγγελος Αναστασιάδης.
Το τρισκατάρατο 5-3-2 (ή 3-5-2 για τους πιο προοδευτικούς) θεωρείται από τους ειδικούς του ποδοσφαίρου ξεπερασμένο. Πολλοί πιστεύουν ότι η θέση του είναι στο χρονοντούλαπο της ιστορίας καθώς είναι υπέρ το δέον αμυντικογενές. Όλοι αυτοί μάλλον ξεχνάνε γρήγορα…
Πέραν του ότι πρόκειται για ένα σύστημα που αν εφαρμοστεί σωστά σου επιτρέπει να αμυνθείς και να επιτεθείς με ισορροπία και σιγουριά είναι και αυτό που έχει οδηγήσει τις ελληνικές ομάδες στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές επιτυχίες τους.
Παναθηναϊκός-Αμβούργο 0-1
Ο Παναθηναϊκό κάνει το μεγάλο κόλπο στη Γερμανία, παίζοντας με τρία στόπερ. Ο Άγγελος Αναστασιάδης επιλέγει ένα 5-4-1 που γίνεται 5-3-2 σε φάση επίθεσης με Γκούμα, Βόκολο και σκούπα τον Χένρικσεν στην άμυνα, Ολιβάρες δεξιά, Φύσσα αριστερά, Μπασινά-Γκαλέτο στα χαφ, αριστερά τον Καραγκούνη, δεξιά τον Νασιόπουλο με εντολή να συγκλίνει και να γίνεται δεύτερος επιθετικός για να εκμεταλλεύεται τις πάσες του «Λύμπε» που ξεκινά στην κορυφή της επίθεσης.
Το «τριφύλλι» ανακόπτει με σχετική ευκολία τις επιθέσεις των Γερμανών και έχει άλλες 5 καθαρές ευκαιρίες για να διευρύνει το σκορ.
Παναθηναϊκός –Γιουβέντους 3-1
Η μεγάλη βραδιά του Παναθηναϊκού. Ο Άγγελος Αναστασιάδης επιμένει στην επιτυχημένη συνταγή των τριών πίσω (Γκούμας, Βόκολος, Χένρικσεν) οι οποίοι πλαισιώνονται από τον Σάριτς και τον Τάκη Φύσσα στα πλάγια. Δίπλα στον Μπασινά στα χαφ δεσπόζει η ηγετική φυσιογνωμία του Πάολο Σόουζα, ενώ την τριάδα του κέντρου συμπληρώνει ο Γιώργος Καραγκούνης. Στην τρύπα πίσω από τον Βαζέχα, ο Νίκος Λυμπερόπουλος γίνεται δεύτερος επιθετικός όταν η ομάδα επιτίθεται και τέταρτος μέσος, σε φάση άμυνας.
Ο Παναθηναϊκός εκτός απ’ τη φάση του γκολ της Μεγάλης Κυρίας, δεν απειλείται ποτέ και όταν αποκτάει αριθμητικό πλεονέκτημα, τελειώνει το ματς με συνοπτικές διαδικασίες.
Ρεάλ-ΑΕΚ 2-2
Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς επιλέγει τη λύση των τριών κεντρικών αμυντικών και δικαιώνεται. Καψής, Κωστένογλου και Ράιτ σε θέση λίμπερο, συνθέτουν μια από τις καλύτερες τριάδες που είχε ποτέ η ΑΕΚ στα μετόπισθεν.
Και οι αλχημείες του Ντούσαν δεν σταματούν εκεί. Επιλέγει τον Ζαγοράκη δεξί μπακ και τον Γεωργάτο αριστερό, Κατσουράνης, Κασάπης και Λάκης, συμπληρώνουν την τριάδα του κέντρου με τον Βασίλη Τσιάρτα να παίζει πίσω από τον προωθημένο Ντέμη Νικολαϊδη.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Μπάγεβιτς, ρίχνει στο ματς, Σεντένο, Ίβιτς και Μαλαδένη και η ΑΕΚ φτάνει στη μεγάλη ανατροπή.
Άρσεναλ-ΠΑΟΚ 1-1
Ο ΠΑΟΚ κάνει τη μεγάλη έκπληξη και πετάει έξω την Άρσεναλ με τον Άγγελο Αναστασιάδη να δίνει ρεσιτάλ από τον πάγκο.
Όταν ο ΠΑΟΚ αμύνεται ο Αχιλλέας Ζαφειρίου έρχεται και κουμπώνει δίπλα στο κεντρικό αμυντικό δίδυμο (Τασιόπουλος-Κολομπούρδας) και έτσι ο ΠΑΟΚ παίζει με τρεις στην άμυνα. Όταν ο Δικέφανος βγαίνει στην επίθεση ο Ζαφειρίου ανεβαίνει στα χαφ και παίρνει θέση δίπλα στον Νάγκμπε. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Θοδωρής Ζαγοράκης, ο οποίος στο συγκεκριμένο ματς είχε παίξει στο δεξί άκρο της άμυνας για να αναχαιτίζει τις επελάσεις του Όφερμαρς απ’ τα αριστερά, στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης πήρε θέση λίμπερο, μετά την αλλαγή του Κολομπούρδα στο 81’.
Ο ΠΑΟΚ κλείνει τους χώρους στην μεγάλη Άρσεναλ, δεν την αφήνει να τον απειλήσει ουσιαστικά (μιλάμε για μια ομάδα που έβγαζε τότε 15 τελικές για πλάκα) και κατορθώνει να πάρει τη μεγάλη πρόκριση και να κάνει όλη την Ευρώπη να στρέψει το βλέμμα της πάνω του.
Ελλάδα-Γαλλία 1-0 και Τσεχία Ελλάδα 0-1 στο Euro 2004
Ο τεράστιος Ότο ήξερε. Όταν ο αντίπαλος της Εθνικής έπαιζε με έναν επιθετικό τότε έπεφτε πάνω του ο Καψής και ο Δέλλας δίπλα του σκούπιζε. Όταν ο αντίπαλος έπαιζε με δυο επιθετικούς τότε η Ελλάδα πάντοτε έπαιζε με τρεις πίσω. Κάπως έτσι ήρθαν και οι δυο μεγάλες νίκες στο Euro 2004 επί της Γαλλίας και της Τσεχίας.
Στο ματς με τη Γαλλία ο πολυμήχανος Γερμανός έριξε πάνω στον Τρεζεγκέ τον Καψή και πάνω στο στον Ανρί τον Γιούρκα.
Έφερε τον Ζαγοράκη στα δεξιά, τον Φύσσα αριστερά, στο κέντρο είχε τον Μπασινά με τον «Κατσούρ», λίγο πιο αριστερά τον Καραγκούνη, δεξιά τον Χαριστέρα και μπροστά τον Ντέμη. Ένα 5-4-1 το οποίο γινόταν 5-3-2 όταν η Εθνική ήταν σε φάση επίθεσης.
Ίδια τακτική και στον ημιτελικό με την Τσεχία. Ο Καψής πάνω στον Κόλερ, ο Γιούρκας στον Μπάρος και λίμπερο ο Δέλλας. Δεξιά Κατσουράνης, αριστερά Φύσσας. Στο κέντρο Μπασινάς και Ζαγοράκης, αριστερά ο Καραγκούνης, δεξιά ο Χαριστέας και μπροστά ο Ζήσης Βρύζας. Με αυτό το σύστημα σφραγίστηκε η πορεία προς τον μεγαλύτερο θρίαμβο όλων των εποχών.