Καλοί είναι οι Ευρωπαίοι, δεν έχουμε τίποτα μαζί τους. Καλά και τα χαφάκια, τα τίμια, εργατικά, που παίρνουν τον αντίπαλο στο κατόπι και δεν τα παρατάνε μέχρι να σκάσει το πνευμόνι.
Εδώ μιλάμε όμως για άλλη κατηγορία, την πιο premium στο μάτι του θεατή. Μιλάμε για λατινοαμερικάνικη αλεγρία, για αυτές τις γνήσιες μπαλαδόφατσες που χάζευαν τα πιτσιρίκια στην αλάνα και εξακολουθούν να το κάνουν κόντρα σε επαγγελματίες. Αν είναι και… αλήτικες ακόμα καλύτερα. Είναι αυτοί που εξακολουθούν να κρατούν αναμμένη τη φλόγα εκείνης της ρομαντικής εποχής, που η έννοια «φαντεζί» δεν ασφυκτιούσε μεταξύ των συμπληγάδων από «μαραθωνοδρόμους» και διπλές ζώνες άμυνας.
Για πολλούς «10αρι» από τη Λατινική Αμερική σημαίνει ο λόγος που αγάπησα(με) το ποδόσφαιρο. Κάθε οπαδός που σέβεται την… τρέλα του γουστάρει ένα τέτοιο στην ομάδα του. Ποιος άλλος από έναν αυθεντικό γητευτή της μπάλας, με την ιδιοσυγκρασία και το ταμπεραμέντο ενός Λατίνου, μπορεί να στείλει ανόθευτα και… αβάδιστα τα μυαλά του στα κάγκελα;
Και φτάσαμε στο προκείμενο. Σε αυτούς που αν ερχόταν στα μέρη μας θα έκαναν την εξέδρα να παραμιλάει. Μπορεί πολλοί να μην γνωρίζετε κανέναν από δαύτους, πιστέψτε μας όμως η κάτωθι πεντάδα θα έσπερνε πώρωση στους φίλους και… τρόμο στους «οχτρούς» στα κακοτράχαλα τερέν της Super League.
Χουάν Φερνάντο Κιντέρο – Κολομβία
Είναι 25 ετών, αλλά έχει ήδη ένα (αποτυχημένο πέρασμα) από την Ευρώπη. To 2012 πήγε ως 19χρονος στη μεγαλύτερη ομάδα της Κολομβίας, την Ατλέτικο Νασιονάλ, κι έβγαλε μάτια, με αποτέλεσμα να φύγει μόλις έξι μήνες αργότερα για την Ιταλία και την Πεσκάρα. Με πολύ καλές εμφανίσεις βοήθησε τα «δελφίνια» να μείνουν στη Serie A, αλλά το κομμάτι του το έκανε κυρίως στο Κόπα Αμέρικα Νέων του 2013.
Διάδοχος του Χάμες Ροντρίγκες στη φανέλα με το Νο. 10, οδήγησε, με πέντε γκολ, την Κολομβία στην κατάκτηση του τροπαίου και ψηφίστηκε κορυφαίος παίκτης του τουρνουά. Ήταν εντυπωσιακός και στο Παγκόσμιο U20 της ίδιας χρονιάς – το γκολ του απέναντι στο Ελ Σαλβαδόρ ψηφίστηκε ως το κορυφαίο της διοργάνωσης – και κάπως έτσι η Πόρτο πλήρωσε 4,5 εκατ. ευρώ για το 50% των δικαιωμάτων του το καλοκαίρι του 2013.
Ο βαθμός προσαρμογής του στο Οπόρτο όμως δεν ήταν ο προσδοκώμενος, ενώ και στη Ρεν, που δόθηκε ως δανεικός, έδειξε μόνο ψήγματα του ταλέντου του. Σε επίπεδο τακτικής δεν ήταν αυτό που λέμε παίκτης ομάδας. Ήρθε στην Ευρώπη πιτσιρικάς και η προσφορά που του ζητούσαν στο ανασταλτικό κομμάτι του έπεσε βαριά (who cares?).
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 ήταν πάντως παρών, ανοίγοντας μάλιστα το σκορ στο ματς με την Ακτή Ελεφαντοστού, ως αλλαγή. Τον Γενάρη του 2017 επέστρεψε με τη μορφή δανεισμού στην Κολομβία για λογαριασμό της Ιντεπεντιέντε Μεντεγίν. Δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να αναδειχθεί ξανά σε έναν εκ των κορυφαίων του πρωταθλήματος και με 13 γκολ σε 25 συμμετοχές να υπενθυμίσει το… ποιόν του.
Η ντρίμπλα του ζαλίζει και το αριστερό του «σκοτώνει» από μακρινή απόσταση. Μοιάζει δεδομένο ότι θα τον ξαναδούμε στη γηραιά ήπειρο, πιο έτοιμο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις.
Το σκαλοπάτι του προορίζεται να είναι η Ρίβερ Πλέιτ, που δεν χρειάστηκε να δει κάτι άλλο. Τον απέκτησε ως δανεικό τον Ιανουάριο με 300.000 ευρώ και οψιόν αγοράς στα 5 εκατ. ευρώ (έχει ήδη 4 συμμετοχές και 1 γκολ).
Είναι ξανά «τσουχτερός», αλλά η ΑΕΚΑΡΑ δεν μοιάζει πια διατεθειμένη να συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο από τη συμμετοχή στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Με λίγο ψηστήρι από τον συμπατριώτη του, Φαμπιάν Βάργκας (και μια υπέρβαση σε… μπικινίνι από τον «τίγρη»), το καλοκαιράκι θα έμοιαζε για την original βγαλμένο από δόσεις παραζάλης του πιο διάσημου κολομβιανού προϊόντος…
Γκονσάλο Μαρτίνες – Αργεντινή
https://www.youtube.com/watch?v=9bBa0yvzLHg
Ακόμη ένα μέλος της Ρίβερ Πλέιτ, στην οποία η κληρονομιά της φανέλας με το Νο. 10 είναι πολύ βαριά . Έντσο Φραντσέσκολι, Πάμπλο Αϊμάρ, Άριελ Ορτέγα και ο σημερινός τεχνικός της ομάδας, Μαρσέλο Γκαγιάρδο, είναι τα πιο μεγάλα ονόματα που την τίμησαν, προκαλώντας στις μέρες μας νοσταλγία στους φίλους των «Millonarios».
Το κενό αυτό προσπαθεί να καλύψει τα τελευταία 2,5 χρόνια ο 24χρονος Γκονσάλο Μαρτίνες και το μόνο που δεν του λείπει για να τα καταφέρει είναι η τεχνική κατάρτιση. Περίτεχνος χειριστής της μπάλας και εξαιρετικός πασέρ με το αλφάδι – αριστερό πόδι του, είναι ικανός να κρίνει ένα ματς με μια έμπνευση του.
Στα μείον του ότι πολλές φορές το παρακάνει σε ατομισμό, καθώς και ότι είναι ασταθής, ως ευάλωτος ψυχολογικά όταν δεν του πιάνουν τα τρικ. Ο Γκαγιάρδο δουλεύει πολύ μαζί του για να βελτιώσει αυτές τις αδυναμίες του, καθώς η ποιότητα του είναι τέτοια που βλέποντας κανείς το ποτήρι μισογεμάτο, προσδοκά ότι θα αφήσει εποχή.
Στο φετινό πρωτάθλημα έχει 4 γκολ και 1 ασίστ σε 13 συμμετοχές. Καθόλου εύκολη περίπτωση, δεδομένου ότι η Ρίβερ απέρριψε πρόταση 8 εκατ. ευρώ της Σαμπντόρια τον περασμένο Ιανουάριο. Τι είναι όμως 9 εκατομμυριάκια για τον θρύλο; Σχεδόν τα μισά απ’ όσα κόστισε ο Παναγιώτης Ρέτσος…
Εμιλιάνο Βέκιο – Αργεντινή
Από τα 10αρια που παίζουν σήμερα στη Λατινική Αμερική αφήνουμε έξω το καλύτερο, καθώς είναι εντελώς ουτοπικό να τον φανταστούμε στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Λούκας Λίμα της Παλμέιρας βρίσκεται στο ραντάρ μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων – προφανώς δεν θα έριχνε μόνο τα τσιμέντα, αλλά και το αεροδρόμιο, στο οποίο θα προσγειωνόταν.
Ο Λίμα έφυγε μόλις από τη Σάντος για την Παλμέιρας, κάνοντας χώρο για ένα άλλο 10αρι, που στην Ελλάδα θα ερχόταν αποκλειστικά για να κάνει… παπάδες. Ο 29χρονος Εμιλιάνο Βέκιο είναι ο κλασικός παίκτης κερκίδας, ένας κανονικός «αλήτης» της μπάλας που ζοχαδιάζει διαρκώς με τους αντιπάλους και τρέφεται από τον ενθουσιασμό που μεταδίδουν τα κόλπα του στην εξέδρα. Κοινώς, το ποδόσφαιρο όπως θα έπρεπε να είναι…
Έγινε ίνδαλμα των οπαδών της Ουνιόν Εσπανιόλα όταν κόντρα σε όλα τα προγνωστικά την οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Χιλής (2012) και ακολούθως πήγε στη μεγάλη της χώρας, Κόλο-Κόλο για να βάλει τέλος στα πέτρινα χρόνια της.
Το 2016 έκανε μια εξάμηνη αρπαχτή στο Κατάρ και από τον Μάη του ίδιου έτους ανήκει στη Σάντος. Άργησε να προσαρμοστεί – Αργεντίνος στη Βραζιλία γαρ (για αυτό τον γουστάρουμε παραπάνω) – φέτος όμως ο ρόλος του αναμένεται αναβαθμισμένος.
Παίκτης μεγάλων δυνατοτήτων, με φαντασία και αψεγάδιαστη τεχνική κατάρτιση, χρειάζεται το κατάλληλο περιβάλλον για να τα βρει με την ψυχοσύνθεση του και να βγάλει το 100%. Και για να μην μακρηγορούμε, μπορ1είτε να φανταστείτε καταλληλότερο τέτοιο (περιβάλλον) από την «Τούμπα»;
Γουίλιαμ Μεντιέτα – Παραγουάη
Η μεγαλύτερη ομάδα της Παραγουάης, τρεις φορές κάτοχος του Κόπα Λιμπερταδόρες, Ολίμπια Ασουνσιόν, παίζει ντέρμπι με την Γκουαρανί. Το 10 το καλό της ομάδας έχει επιστρέψει στο προηγούμενο ματς, ύστερα από εννιά μήνες λόγω σοβαρού τραυματισμού στο γόνατο, συνδυάζοντας με γκολ την 20λεπτη επανεμφάνιση του.
Είναι ξανά στον πάγκο, αλλά επιστρατεύεται μόλις στο 23’ για να αντικαταστήσει τον τραυματία / αρχισκόρερ Βάλτερ Γκονζάλες. Δεκαπέντε λεπτά αργότερα ανοίγει το σκορ και με τη συμβολή του η Ολίμπια παίρνει αμπάριζα την αντίπαλο, κλείνοντας το ημίχρονο με 2-0. Στο δεύτερο ο τεχνικός Έβερ Αλμέιδα τον κάνει αλλαγή (για να τον προφυλάξει) και στο γήπεδο γίνεται ο κακός χαμός.
Σε ένα ντέρμπι που η Ολίμπια το παίρνει σβηστά με 2-0 η εξέδρα βρίζει εν χορώ τον τεχνικό της ομάδας για τη… φαεινή ιδέα που είχε! Συνέβη στις 20 Αυγούστου του 2017, οπότε και ο Γουίλιαμ Μεντιέντα, περί ου ο λόγος, έδειξε ότι έχει επανέλθει πλήρως μετά την επέμβαση στους χιαστούς. Ο 28χρονος βιρτουόζος, που αναδείχτηκε κορυφαίος Παραγουανός ποδοσφαιριστής το 2016, είχε έως τότε, σε σύνολο 60 αγώνων με τη φανέλα της Ολίμπια, 26 γκολ και 25 ασίστ!
Η άτυχη στιγμή τον βρήκε πάνω στο χειρότερο timing, ενώ είχε προσελκύσει τα βλέμματα ευρωπαϊκών συλλόγων, δείχνοντας ξανά το… ποιόν του, μετά το αποτυχημένο πέρασμα από την Παλμέιρας. Ολοκλήρωσε το πρωτάθλημα του 2017 με 19 συμμετοχές και 5 γκολ, ενώ ξεκίνησε φουριόζος το φετινό, σκοράροντας τέσσερις φορές στις τρεις πρώτες συμμετοχές. Αν κάποια στιγμή έπαιρνε άρωμα… Λεωφόρου, θα έπαιρνε και τη θέση του Εκι Γκονζάλες στις καρδιές των θαμώνων της «13».
Ντιέγκο Σόουζα – Βραζιλία
Φαίνεται αργός, αλλά δεν είναι. Πάνω που λες ότι είναι βαρύς, ντριμπλάρει δύο για πλάκα, έτσι επειδή του ‘ρθε, και σου θυμίζει ότι αν ήθελε θα είχε κάνει καριέρα σε top ευρωπαϊκό club. Φαντεζίστα από τους λίγους, ένας trequartista παλιάς κοπής με ελεύθερο ρόλο στο γήπεδο, που ζει για να τεντώνει τον οπαδό από τη θέση του.
Το 2014 ο Ντιέγκο Σόουσα, κάτοχος 7 συμμετοχών και 2 γκολ με την Εθνική Βραζιλίας, φαίνεται ότι βαρέθηκε τις μετακινήσεις (έχει παίξει σε 7 διαφορετικές ομάδες της Βραζιλίας, καθώς και σε Μπενφίκα, Ουκρανία, Σαουδική Αραβία) και αποφάσισε να κατασκηνώσει και να… οργιάσει στο Ρεσίφε.
Ξεχώριζε σαν τη μύγα μες το γάλα στην τοπική Σπορτ, όπου το κοντέρ του σταμάτησε στα 39 γκολ και τις 26 ασίστ σε 124 ματς πρωταθλήματος. Πλέον ανήκει ξανά σε μεγάλο βραζιλιάνικο σύλλογο. Η Σάο Πάουλο πλήρωσε τον Ιανουάριο 2,5 εκατ. ευρώ για να τον κάνει δικό της, καθώς φαίνεται ότι βαρέθηκε την… κατασκήνωση.
Μοιάζει νωχελικός, αλλά στη μέρα του δεν υπάρχει αντίδοτο για την αντίπαλη άμυνα. Έχει στο βιογραφικό του κάποια απίστευτα γκολ, με ψαλιδάκια, τακουνάκια και ό,τι άλλο βάζει ο νους του. Το ρεπερτόριό του είναι τέτοιο, που συμπεραίνεις ότι αν έχει τα κέφια του σκοράρει όποτε και όπως θέλει.
Στα 32 χρόνια του στοιχηματίζουμε ότι δεν θα έλεγε «όχι» σε ένα καλό – τελευταίο – συμβόλαιο, αν ήξερε από τώρα τα συνθήματα που θα έβγαζαν για πάρτη του οι Έλληνες οπαδοί. Ναι, αυτός κάνει για όλους. Θα αρκούσε το youtube για να εκτοξεύσει οπουδήποτε τα εισιτήρια διαρκείας…