Η αλήθεια είναι πως έχουν περάσει κάνα δυο χιλιάδες χρόνια από την τελευταία φορά που κοιτάξαμε τον χάρτη και είδαμε μια Ελλάδα χωρισμένη σε πόλεις-κράτη, έτοιμες να κατασπαράξουν η μία την άλλη έτσι για τη φάση.
Κι ενώ τέτοιου τύπου έριδες μπήκαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας σε πολιτικό επίπεδο, στο ποδόσφαιρο τέτοιες κόντρες ζουν και βασιλεύουν. Κάποτε έμοιαζαν πολύ σαν τους καυγάδες στο χωριό του Αστερίξ.
Ξεκινούσε ο σιδεράς με τον ψαρά κι ακολουθούσαν όλοι οι κάτοικοι σε επεισόδια μυσταγωγικού επιπέδου, τα οποία ένωναν τα μέλη των τοπικών κοινωνιών (και τα χώριζαν σε σχέση με τους άλλους). Τώρα πια αφορούν μια χούφτα ανθρώπους που μένουν πιστοί στην επιταγή f@ck modern football και κρατούν ακόμη τις παραδόσεις που θέλουν το να «μισείς» τον γείτονα τουλάχιστον (γιατί μπορεί να παίξει και Κύπελλο) δυο φορές το χρόνο.
Ιωνικός-Προοδευτική
Ίσως η πιο προβεβλημένη κόντρα εντός των ορίων του λεκανοπεδίου Αττικής. Το ποδόσφαιρο είναι απλά ακόμη ένας στίβος μάχης, κυρίως για τους πιτσιρικάδες των δύο περιοχών. Τώρα το τι ακριβώς χωρίζει Νίκαια και Κορυδαλλό ώστε με αυτή τη διαφορά να ασχολείται όλη η Ελλάδα, παραμένει άγνωστο. Η αλήθεια, όμως, είναι πως μας έχουν λείψει τα παιχνίδια που ο Ντάγκας μάρκαρε τον τιτανοτεράστιο Φρούσσο και στις εξέδρες γινόταν κόλαση. Είπαμε, όχι βία στα γήπεδα, αλλά μην το κάνουμε κι εκκλησία. Και τώρα που έχουν απαγορευτεί οι μετακινήσεις οπαδών τι κάνουμε;
Πανηλειακός-Καλαμάτα
Εδώ τους δύο μονομάχους δεν τους χωρίζει ένα τσιγάρο δρόμος. Αν και βέβαια αυτός ο χαρακτηρισμός ίσως μπορεί να σταθεί αν σκεφτεί κανείς τα τσιγάρα που μπορεί να στρίψει με τα παραδοσιακά προϊόντα Ηλείας και Μεσσηνίας. Αντίθετα πάντως από ό,τι πιστεύουν πολλοί μέχρι τις μέρες μας, η χρήση τέτοιου τύπου… ακουστικών μέσων δεν συνεπάγεται έκρηξη τυφλής οπαδικής βίας, όπως εκείνης πριν από 25 χρόνια όταν στο γήπεδο του Μεσσηνιακού έγινε της τρελής το πανηγύρι.
Ολυμπιακός/Νίκη Βόλου-ΑΕΛ
Για πολλά χρόνια οι Λαρισαίοι έπρεπε να ανέχονται τους Βολιώτες και επειδή δεν είχαν θάλασσα και διότι δεν διέθεταν μια μεγάλη ομάδα στις επαγγελματικές κατηγορίες. Όταν δημιουργήθηκε η ΑΕΛ το 1964 εκτός από μία από τις μεγαλύτερες κόντρες στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δημιουργήθηκε κι ένα τεράστιο δίλημμα στους οπαδούς της Νίκης και του Ολυμπιακού Βόλου που για χρόνια είχαν συνηθίσει να πλακώνονται μεταξύ τους. Όταν παίζει η άλλη ομάδα της πόλης με τους «πλατύποδες» Θεσσαλούς, ποιον από τους δύο υποστηρίζεις;
Νίκη Βόλου-Ολυμπιακός Βόλου
Ογδόντα χρόνια συμπληρώνει φέτος αυτή η κόντρα. Λες και δεν αρκούσαν οι… βεντέτες με τους διπλανούς (εκείνους που αντί για θάλασσα, βουτάνε στον Πλαταμώνα), οι Βολιώτες αποφάσισαν να… πλακωθούν και μεταξύ τους. Θεωρητικά, η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι η Νίκη εκφράζει τους πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στη Μαγνησία και ο Ολυμπιακός την «παλαιά» πόλη. Κάποτε μέχρι και φιλικό… συμφιλίωσης είχαν παίξει με απόφαση Νομάρχη! Πλέον και οι δύο ομάδες βολο-δέρνουν μετά από υποβιβασμούς και οικονομικά «κανόνια» και το όνειρο για μια μάχη σε επίπεδο Α’ Εθνικής δείχνει πιο μακρινό κι από την απόσταση που τους χωρίζει.
Ατρόμητος-Αιγάλεω
Ποδόσφαιρο, μπάσκετ, κόντρες με παπάκια, διαδρομή του μετρό. Δεν έχει σημασία. Η διαμάχη για το ποιος κάνει κουμάντο στη δυτική όχθη μπορεί να πάρει οποιαδήποτε μορφή και να καταλήξει σε νοσοκομείο. Αιγάλεω και Περιστέρι θα διεκδικούν πάντα τον έλεγχο της περιοχής κάτω από το ποτάμι, αν και τα πράγματα έχουν αλλάξει πάρα πολύ από τα «άγια» χρόνια που περιγραφή για τα παιχνίδια Αιγάλεω-Ατρόμητος (ή το ανάποδο) έβρισκες πιο εύκολα σε βιβλίο συμβάντων οικείου αστυνομικού τμήματος, παρά σε αθλητική εφημερίδα. Αιγάλεω, λείπεις. Πολύ λείπεις..
Παναιγιάλειος-Καλαμάτα
Μεγάλη διαμάχη που ζει κατά κύριο λόγο στο μυαλό του Σωτήρη Γεωργούντζου και αφορά τα δικαιώματα χρήσης του όρου «Μαύρη Θύελλα». Έναν χαρακτηρισμό τον οποίο διεκδικούν και τα δύο πελοποννησιακά σωματεία, χωρίς, όμως είναι αλήθεια η κόντρα τους να πάρει διαστάσεις πελοποννησιακού πολέμου.
https://www.youtube.com/watch?v=fbrzVI8paU0
Παναιγιάλειος-Παναχαϊκή
Μπορεί το κλασικό κλισέ να υποστηρίζει ότι εχθρός του καλού είναι το καλύτερο (δεν υιοθετούμε), αλλά πιο ενδιαφέρουσα είναι μια παράλλαγή του. Εχθρός του μικρού είναι ο μικρότερος. Ό,τι παίζει μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης βρίσκει εφαρμογή σε αυτή τη γουστόζικη μικρογραφία διαμάχης. Το Αίγιο στέκεται… προκλητικά κοντά στην πρωτεύουσα του νομού, Πάτρα και αυτό είναι αρκετό για να πυροδοτήσει ένταση. Τι γιατί; Επειδή έχει πατρινές πινακίδες (κι ας έχει όλη η Αχαΐα τις ίδιες).
Καρδίτσα-Τρίκαλα
Ανεβαίνουμε πάν’ απ’ τ’ αυλάκι και κατευθυνόμαστε προς τον Κάμπο. Εκεί, αφήνουμε στην άκρη τη Λάρισα και την πρωτοκαθεδρία της κι ασχολούμαστε με εξέδρες των οποίων τα συνθήματα ακούγονται με τόσο βαριά προφορά που χρειάζεσαι google translate για να καταλάβεις τι λένε. (Και να τους τιμωρήσεις ως ποδοσφαιρικός εισαγγελέας για βωμολοχίες). Δυστυχώς στα διαθέσιμα βίντεο αυτές ακούγονται ξεκάθαρα και δεν είναι προς δημοσίευση για να μην βρούμε κανένα μπελά.