Η ΑΕΚ της δεκαετίας του ’90, η ΑΕΚ της πρώτης περιόδου του Ντούσαν Μπάγεβιτς, ήταν η καλύτερη ΑΕΚ όλων των εποχών. Δεν χωράει αμφιβολία αυτό. Κατά πολλούς ήταν και η καλύτερη ελληνική ομάδα όλων των εποχών, αλλά ας μην μπούμε σε αυτή τη συζήτηση για προφανείς λόγους.
Το στίγμα εκείνης της ομάδας έχει μείνει τόσο ανεξίτηλο που οι παίκτες της όχι απλά μνημονεύονται από τους οπαδούς της Ένωσης, αλλά κάθε ένας από αυτούς αποτελεί και το απόλυτο μέτρο σύγκρισης. Και αυτή η φουρνιά ως μέτρο σύγκρισης είναι ακατανίκητη.
Βέβαια, κατά καιρούς διάφοροι παίκτες της ΑΕΚ κατάφεραν να σηκώσουν την βαριά σαν αμαρτία σύγκριση με εκείνη την ομάδα σε ατομικό επίπεδο. Τόσο ο Δέλλας όσο και ο Παπασταθόπουλος κοίταξαν στα μάτια τον Μανωλά. Ο Ζήκος και ο Κατσουράνης τον Σαμπανάτζοβιτς, ο Λυμπερόπουλος τον Μπατίστα.
Υπήρχαν, ωστόσο, δυο θέσεις που οι «βασιλιάδες» τους δεν κατέβηκαν ποτέ από τον θρόνο. Ο Μπορμπόκης ως δεξί μπακ και ο Κασάπης ως αριστερό μπακ δεν συγκρίθηκαν ποτέ με κανέναν. Ρωτήστε όποιον οπαδό της ΑΕΚ θέλετε.
Οι Κασάπης και Μπορμπόκης (και ειδικά ο πρώτος) άρχισαν να αποκτούν με τα χρόνια μυθικά χαρακτηριστικά. Πέρασαν καλοί παίκτες στις θέσεις τους , αλλά τα στοιχεία των δυο μεγάλων μπακ δεν τα ξανασυναντήσαμε.
Αυτή η ταχυδύναμη, αυτά τα ανεβοκατεβάσματα, οι σέντρες σαν ξυράφι, η ακρίβεια στις μεταβιβάσεις: δυο μπακ που ήταν ταυτόχρονα- απολύτος «φυσικολογικά»- και χαφ, ανεξάρτητα από το σύστημα, η ίδια τους η φύση τους έκανε να μην μπορούν να παίξουν με άλλο τρόπο εκτός από αυτό.
Η βαριά σαν αμαρτία σύγκριση είχε σταματήσει να γίνεται πια στις κερκίδες του ΟΑΚΑ. Κανείς άλλωστε δεν ήθελε να προβεί σε μια τέτοια αμαρτία. Όμως φέτος το καλοκαίρι, δειλά-δειλά κάτι αμαρτωλοί στις κερκίδες είχαν αρχίσει να λένε κάτι περίεργα: «Ρε σεις, αυτός ο Λόπες δεν θυμίζει λίγο Κασάπη;».
Τα περίεργα βλέμματα είχαν αρχίσει να πέφτουν πάνω τους και να αισθάνονται άβολα. Εντάξει, καλός ο Λόπες αλλά να θυμίζει Κασάπη; Θα πέσει καμιά φωτιά να μας κάψει…
2 Νοεμβρίου 2017. Το ΟΑΚΑ είναι κατάμεστο. Η ΑΕΚ υποδέχεται την Μίλαν και οι παίκτες της Ένωσης τα δίνουν όλα. Ο Χιμένεθ έχει δέσει κόμπο τον Μοντέλα, η πειθαρχία και ο δυναμισμός των «κιτρινόμαυρων» έχει κάνει την Μίλαν των 200 εκατ. ευρώ να μοιάζει ισοδύναμη της ελληνικής ομάδας.
Θα ήταν άδικο να ξεχωρίσει ο οποιοσδήποτε παίκτης από αυτή την εμφάνιση: άπαντες ήταν υπέροχοι. Όμως ανάμεσα στους οπαδούς κάποιοι αισθάνονταν λίγο πιο δικαιωμένοι. «Ρε σεις, αυτός ο Λόπες θυμίζει πολύ Κασάπη», ακουγόταν κατά κόρον. Αλλά πλέον όχι δειλά. Ο ισχυρισμός εκφραζόταν πλέον υπό μορφή βεβαιότητας.
Ναι, ο Λόπες θυμίζει Κασάπη.
Όταν προκαλείς πανικό σε όλη τη δεξιά πλευρά της Μίλαν, όταν τα ανεβοκατεβάσματά σου πάνω στην γραμμή είναι ένας συνδυασμός ταχύτητας και τεχνικής, όταν είσαι κυριολεκτικά παντού, δομικό κομμάτι της αμυντικής λειτουργίας, κομβικό σημείο της κυκλοφορίας της μπάλας, χαρακτηριστικός πυλώνας για την ανάπτυξη της ομάδας από τα άκρα, ε, λοιπόν ναι: ίσως η ΑΕΚ να έχει βρει στο πρόσωπό σου τον νέο Κασάπη.
Τα πιτσιρίκια που τα προηγούμενα χρόνια έζησαν μια ΑΕΚ μακριά από την Ευρώπη και αναγκαστικά έβλεπαν βιντεάκια στο ίντερνετ με παλιά της παιχνίδια, θα έχουν παρατηρήσει σίγουρα τι παικτάρα ήταν ο Κασάπης σε εκείνο το ΑΕΚ-Μίλαν του 1994.
Στη Νέα Φιλαδέλφεια τότε, σε ένα άλλο ηρωικό 0-0 απέναντι στη Μίλαν, ο 23χρονος τότε Μιχάλης Κασάπης, που βρίσκοταν μόλις ένα χρόνο στην ομάδα, πραγματοποιούσε την καλύτερη -μέχρι εκείνη τη στιγμή- εμφάνισή του με την φανέλα της ΑΕΚ.
23 χρόνια μετά ήταν ένα άλλο αριστερό μπακ που έκανε ό,τι ήθελε την Μίλαν από τη μεριά του. Άραγε ο νέος Κασάπης, που τόσα χρόνια με αγωνία περιμένουν όλοι οι πιστοί της ΑΕΚ, φοράει ήδη την κιτρινόμαυρη φανέλα; Αν κρίνουμε από την εμφάνιση κόντρα στη Μίλαν η απάντηση είναι θετική: ναι, ο νέος Κασάπης είναι εδώ.
Και, πλέον, όλοι ξέρουν το όνομά του…