Και αν σας έλεγε κάποιος ότι ο θρυλικός Μπεκενμπάουερ δεν ήταν πάντα αμυντικός αλλά ξεκίνησε την καριέρα του ως δεκάρι; Ότι ο Λόταρ Ματέους ήταν κάτι ανάμεσα σε οκτάρι και δεκάρι πριν αφήσει εποχή σαν στόπερ; Ότι ο Ντεσαγί ήταν αρχικά αμυντικό χαφ, ο Ανρί αριστερό χαφ, ο Μπέιλ αριστερό μπακ και ο Λουίς Ενρίκε τερματοφύλακας;
Άπειροι παίκτες από αλλού ξεκίνησαν και αλλού κατέληξαν. Και μάλιστα όχι απλά «κατέληξαν», αλλά άφησαν και εποχή! Θα μπορούσαμε να γράψουμε ολόκληρο τόμο από τέτοιες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, αλλά ως μεγάλοι οπαδοί του ελληνικού πρωταθλήματος θα περιοριστούμε μόνο σε αυτούς που διέπρεψαν στην Ελλάδα παίζοντας σε διαφορετική θέση από αυτή που ξεκίνησαν.
Άγγελος Μπασινάς
Μπορείς να φανταστείς τον Άγγελο Μπασινά σε κάποια άλλη θέση εκτός από αυτή του αμυντικού χαφ; Μοιάζει πολύ δύσκολο. Άλλωστε δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως ο Μπασινάς είχε στοιχεία τόσο στη σωματοδομή μου όσο και στο παιχνίδι του που τον καθιστούσαν ικανό να παίξει ΜΟΝΟ ως αμυντικό χαφ.
Κι όμως, το μακρινό 1995 που ξεκινούσε την επαγγελματική του καριέρα στον Παναθηναϊκό, ο Μπασινάς ήταν δεξί μπακ. Ευτυχώς όχι για πολύ.
Τάσος Κατσαμπής
Έγραψε ιστορία σαν στόπερ με την φανέλα του Πανιωνίου, του ΠΑΟΚ και του Ηρακλή, αλλά ίσως να είχατε παρατηρήσει πως γενικά μια έφεση στο σκοράρισμα την είχε. Όχι τυχαία: ο Τάσος Κατσαμπής, πριν τον Πανιώνιο, πέρασε έναν ολόκληρο χρόνο στον Αχαρναϊκό, την πρώτη του επαγγελματική ομάδα, σαν επιθετικός και στη συνέχεια άλλον έναν ως δεκάρι.
Ως αμυντικός καθιερώθηκε όταν ήταν ήδη 21 χρονών και φόρεσε τη φανέλα του «Ιστορικού».
Γιάννης Γκούμας
Στη μακρά καριέρα του με τη φανέλα του Παναθηναϊκού μπορεί να διέπρεψε ως στόπερ, αλλά έβαλε και κάτι… γκολάρες που θα τις ζήλευαν και κανονικοί επιθετικοί. Όπως για παράδειγμα ένα εναέριο σουτ με την Παναχαϊκή, ένα ψαλιδάκι με τον Εθνικό Αστέρα, ένα ψηλοκρεμαστό σουτ με την Ρέιντζερς: οι οπαδοί του Παναθηναϊκού έχουν να θυμούνται ορισμένα τέτοια διαμαντάκια από τον Γκούμα.
Αυτό εξηγείται: ο επί χρόνια αρχηγός του Παναθηναϊκού ξεκίνησε την καριέρα του ως επιθετικός και φαίνεται πως την τέχνη δεν την ξέχασε ποτέ.
Σταύρος Λαμπριάκος
Το να αγωνίζεται ένας ποδοσφαιριστής σε παραπάνω από μια θέσεις δεν είναι κάτι σπάνιο. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές άλλωστε πρέπει να έχουν την δυνατότητα να παίζουν σε διαφορετικά σημεία γηπέδου.
Αυτό που γινόταν με τον υψηλόσωμο επιθετικό του Άρη, όμως, ήταν από τα άγραφα. Επιθετικό τον είπαμε; Μάλλον μπερδευτήκαμε. Ο Λαμπριάκος ήταν μόνο στα χαρτιά επιθετικός, από ένα σημείο και μετά. Διότι αφού έκανε την καριέρα του ως φορ, οι προπονητές του ανακάλυψαν πως μπορεί κάλλιστα να παίξει και ως στόπερ. Και αυτό γινόταν. Ανάλογα με την ανάγκη του αγώνα, ο Λαμπριάκος «μεταφερόταν» από την άμυνα στην επίθεση- και το αντίστροφο.
Γιάννης Ανέστης
Πριν πολλά χρόνια, ένα πιτσιρίκι από τη Χαλκίδα ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής. Στα νεανικά τμήματα που έπαιζε, οι προπονητές τον δοκίμαζαν σε διάφορες θέσεις στο χώρο του κέντρου. Άλλες φορές έπαιζε ως δεκάρι, άλλες αμυντικό χαφ, κατά συνθήκη μπορεί να έπαιζε και στόπερ, αλλά σπάνια.
Κατά βάση, ο Γιάννης Ανέστης ήταν ένας μέσος. Σήμερα, πολλοί άνθρωποι που έχουν παρακολουθήσει τα ποδοσφαιρικά του βήματα, το λένε με σιγουριά: αν δεν υπήρχε η έμπνευση ενός προπονητή του να κάνει την έκπληξη και να τον βάλει τερματοφύλακα, μάλλον δεν θα έκανε ποτέ επαγγελματική καριέρα.
Ευτυχώς ωστόσο κάποιος ανακάλυψε τη θέση στην οποία έχει πραγματικά έφεση και, πλέον, είναι μάλλον ο καλύτερος Έλληνας τερματοφύλακας.