Στο βίντεο που ακολουθεί εύκολα διακρίνει κανείς έναν ποδοσφαιριστή που προσπαθεί απλά να κρατηθεί όρθιος στη μεγάλη περιοχή. Η μπάλα φτάνει στα πόδια του και ο τύπος με το 9, με ένα μέτριο τελείωμα στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Στους πανηγυρισμούς που έπονται αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο σκόρερ χωλαίνει σαν… κουτσό άλογο. Αλλά αυτό που γίνεται γνωστό λίγο αργότερα είναι πως ο Μαρτίν Παλέρμο μια μέρα σαν κι αυτή που το ημερολόγιο έδειχνε 13 Νοεμβρίου 1999, σημείωνε με αυτόν τον τρόπο το 100ό γκολ του στο πρωτάθλημα της Αργεντινής. Λίγα λεπτά πριν είχε υποστεί ολική ρήξη χιαστού, αλλά αυτό το για άλλους μοναδικό επίτευγμα ήταν απλά ένα ακόμα στη μακρά λίστα… θαυμάτων που φέρουν την υπογραφή του. Γιατί υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους αυτός ο τύπος θα μείνει στη μνήμη ως ένας από τους μεγαλύτερους μάγκες που πέρασαν από τα γήπεδα.
Φτιαγμένος να ξεπερνά μονίμως δυσκολίες, έξι μήνες μετά τον τραυματισμό του, επανήλθε. Μπήκε ως αλλαγή στο τελευταίο τέταρτο και -φυσικά- βρήκε δίχτυα, πετυχαίνοντας αυτό που ο ίδιος αποκάλεσε ένα από τα πιο σημαντικά γκολ της καριέρας του. Με τη φανέλα της Μπόκα. Σε ντέρμπι απόλυτου μίσους. Κόντρα στην Ρίβερ. Για τα προημιτελικά του Κόπα Λιμπερταδόρες!
Τα έχασε όλα
Κι όμως, παρά τα τρομερά ρεκόρ που έχει πετύχει, μπήκε στο Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες για… γκέλα! Και μάλιστα όχι μία, αλλά τρεις. Όσα και τα πέναλτι που έχασε στον ίδιο αγώνα! Και το έκανε με κάθε δυνατό τρόπο ο αθεόφοβος. Έστειλε το πρώτο στο δοκάρι, το δεύτερο στα… πουλιά και στο τρίτο έδωσε τη… χαρά στον τερματοφύλακα της Κολομβίας να το αποκρούσει. Ποτέ ξανά κανείς!
Βέβαια, αυτή δεν ήταν η μόνη… περιπέτεια του Παλέρμο από την άσπρη βούλα. Περίπου 3 μήνες πριν την τριπλή αστοχία του, τον Απρίλιο του 1999, έκανε για άλλη μία φορά τα media να ασχοληθούν μαζί του. Έστησε την μπάλα στην… πεναλτιέρα (sic), αλλά καθώς την πλησίαζε γλίστρησε με αποτέλεσμα να έρθουν και τα δύο του πόδια σε επαφή με το τόπι. Κάποιοι θα υποστήριζαν πως το γκολ θα έπρεπε να ακυρωθεί, σύμφωνα με τους κανονισμούς. Ο διαιτητής και η ομοσπονδία διαφώνησαν, το τέρμα μέτρησε κανονικά και πέρασε στην ιστορία ως ένας από τους αμέτρητους τρόπους που ο Παλέρμο μπορούσε να σκοράρει.
Γιατί έχει βάλει ΚΑΙ κεφαλιά από 40 μέτρα. Κανένα τυπογραφικό λάθος. Κάποιοι κάνουν τους… καμπόσους για σαραντάρες μπαλιές, άλλοι για σαραντάρες… καλλονές. Αυτός για σαραντάρες κεφαλιές. Το έκανε, το πανηγύρισε, πήρε και τη νίκη η ομάδα του με 3-2 κόντρα στη Βελέζ.
Λίγο ακόμη ήθελε και θα το… κόλλαγε πίσω από τη σέντρα. Όχι πως δεν το έχει κάνει κι αυτό. Απλά όχι με το κεφάλι. Τίποτα παράξενο εδώ. Ένα τυπικό, καθημερινό σουτάκι από τα 50 -και βάλε- μέτρα…
Στην περίπτωσή του το θέμα δεν εξαντλείται στο πώς και πόσο συχνά σκόραρε. Στο κάτω-κάτω της γραφής ο «Λόκο» έβαλε 249 στην καριέρα του. Ακόμη κι αν χρειαζόταν να κρεμαστεί από τα δοκάρια για να το κάνει.
Μαραντόνα-Παλέρμο, μια σχέση στοργής
Αυτό που παραμένει πραγματικά αξιομνημόνευτο είναι το κάτω από ποιες συνθήκες μπορούσε να σκοράρει. Ο «Titan», όπως ήταν το άλλο παρατσούκλι του εκτός από «Τρελός», επιβεβαίωσε άλλα δύο προσωνύμια μέσα σε ένα βράδυ. Το 2009 επιστρέφει στην εθνική Αργεντινής. Προπονητής της είναι ο Ντιέγκο Μαραντόνα που νιώθει στριμωγμένος όσο ποτέ άλλοτε καθώς η ομάδα βρίσκεται προ ενός ταπεινωτικού αποκλεισμού από το Μουντιάλ. Κόντρα στο Περού χρειάζεται μόνο νίκη για να συνεχίσει να ελπίζει. Ο Ντιεγκίτο επιστρέφει στις ρίζες του -στην Μπόκα Τζούνιορς της οποίας υπήρξε θρύλος- και ρίχνει στη μάχη τον τότε ηγέτη και σύμβολό της, τον Παλέρμο. Κι εκείνος στο τελευταίο λεπτό, έχοντας περάσει νωρίτερα ως αλλαγή, δέκα χρόνια μετά το προηγούμενο του γκολ με την «αλμπισελέστε», σκοράρει. Εκείνη τη στιγμή χαρίζει τη νίκη κι ένα από τους πιο αξέχαστους πανηγυρισμούς κάτω από την καταρρακτώδη βροχή που απειλούσε -μαζί με τον αντίπαλο- να πνίξει την ελπίδα.
Τον αποκάλεσαν «Αθάνατο» και «Άγιο Παλέρμο», στο πλάι του «Θεού» που φιλεύσπλαχνα ανταποδίδει και του δίνει μια θέση στο ρόστερ του Μουντιάλ. Για πρώτη φορά στη ζωή του θα έδινε το παρών σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση.
Και η Ελλάδα… μέσα!
Έτσι στις 22 Ιουνίου κάνει ντεμπούτο σε Παγκόσμιο Κύπελλο και σε ηλικία 36 ετών και 7 μηνών, αλλά δεν μένει σε αυτό. Σκοράρει στο 2-0 επί της Ελλάδας κι έτσι γίνεται ο μεγαλύτερος σε ηλικία σκόρερ στην ιστορία της «αλμπισελέστε» σε Μουντιάλ. Παίρνοντας μάλιστα το ρεκόρ από τον μέγιστο Ντιέγκο, που όλως τυχαίως, είχε σκοράρει πάλι εναντίον της Ελλάδας, στην παρθενική τραυματική συμμετοχή της το 1994. Για να μην λένε κάποιοι πως η συνεισφορά μας στο ποδόσφαιρο εξαντλείται στην κατάκτηση του Euro 2004! Όχι φίλε, χάρη σ’ εμάς χτίστηκε κι ένα κομμάτι από το μύθο του Παλέρμο.
Δύο γκολ για το άψυχο παιδί του
Και αν έφτασες αγαπητέ αναγνώστη ως εδώ δίχως να πειστείς ακόμα πως μάγκες σαν τον Παλέρμο δεν υπάρχουν πια, μάθε και τούτο. Δεν σε αποκαλούν «Τιτάνα» μόνο και μόνο επειδή σκόραρες με κομμένο χιαστό. Ή γιατί πέτυχες 250 γκολ στη ζωή σου που χάρισαν τίτλους και προκρίσεις. Ούτε διότι έχασες κάποτε τρία πέναλτι, έγινες ανέκδοτο και το ξεπέρασες. Όπως και τους αμέτρητους απίθανους τραυματισμούς σου, με αποκορύφωμα εκείνον με την Βιγιαρεάλ, όταν κατέρρευσε το προστατευτικό και το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικό κάταγμα κνήμης, περόνης. Γιατί, ναι, και αυτό έχει να διηγείται από την απίστευτη καριέρα του ο Παλέρμο…
Εκείνο για το οποίο ίσως δεν θα ήθελε πολλά να πει (κι ευθύνεται περισσότερο από κάθε τι άλλο για τον θρύλο του) συνέβη ένα βράδυ του 2006. Δεν έχει περάσει ούτε μια εβδομάδα από τον θάνατο του γιου του, Στέφανο. Ένα παιδί που γεννήθηκε πρόωρα, αλλά δεν άντεξε. Έχοντας βιώσει ό,τι χειρότερο θα μπορούσε ως πατέρας, ο Παλέρμο θεωρείται αδύνατο να παίξει τόσο σύντομα μπάλα. Ζητά ο ίδιος από τον προπονητή του να αγωνιστεί κόντρα στην Μπάνφιλντ. Άγνωστο πώς, βρίσκει τη δύναμη να σταθεί στο γήπεδο και να πετύχει δύο γκολ. Όχι τίποτα σπουδαίο. Δύο απλά γκολ, που όμως πανηγυρίστηκαν όσο κανένα άλλο από τα συνολικά 236 με τη φανέλα της Μπόκα. Δύο γκολ που μετέτρεψαν ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι σε λυτρωτική παράσταση κι επιβεβαίωσαν πως παλικάρια σαν τον Παλέρμο δεν συναντάς εύκολα…