Οι νευρικοί άνθρωποι έχουν τον σεβασμό μου.
Προτιμώ κάποιον που εκρήγνυται -χάνοντας ενίοτε και τον έλεγχο- παρά κάποιον που τα κρατάει μέσα του (και μια μέρα φορτώνεται ένα οπλοπολυβόλο ή μιαν αγκαλιά χειροβομβίδες και αποφασίζει να μας πάρει όλους μαζί του).
Αυτό που θέλω να πω τελοσπάντων είναι ότι καταλαβαίνω κάποιον που μπορεί να παραφερθεί. Ίσως κι επειδή ο ίδιος δεν φημίζομαι για την ψυχραιμία μου, είμαι επιεικής με τα ξεσπάσματα οργής (τουλάχιστον αυτά που δεν περιλαμβάνουν βία).
Αυτό που δεν μπορώ να δικαιολογήσω με τίποτα είναι να μην αναλαμβάνεις την ευθύνη. Να το ρίχνεις (μετά την έκρηξη) στην παλαβή.
Και αντί να παραδέχεσαι «ναι, κύριοι, κατέβασα ομίχλη, δεν συγκράτησα τα νεύρα μου και είμαι απαράδεκτος», να σκαρφίζεσαι γελοίες δικαιολογίες.
Τουλάχιστον αυτό το λάθος λοιπόν δεν το έκανε ο Μανόλο Χιμένεθ. Μετά το περιβόητο κωλοδάχτυλο στη Λεωφόρο ζήτησε συγγνώμη. Και αφού το έκανε τώρα, πιθανότατα το ίδιο θα κάνει και στην απολογία του.
Με αφορμή όμως το συγκεκριμένο κρούσμα, το μυαλό (δεν γίνεται να μην) πάει σε αντίστοιχα περιστατικά που έχουν σημειωθεί στο παρελθόν σε ελληνικά γήπεδο.
Και κυρίως σε γελοίες δικαιολογίες που επικαλέστηκαν έπειτα οι… δράστες (ή οι δικηγόροι των ομάδων) για να βγουν λάδι.
Όλοι θυμόμαστε λοιπόν τις εξής περιπτώσεις:
-Οι Κασάμι και Περέιρα στη ρεβάνς Κυπέλλου με την ΑΕΚ. Ο Ολυμπιακός σκοράρει λίγο πριν τη λήξη της ρεβάνς Κυπέλλου στο ΟΑΚΑ και όλοι σχεδόν οι παίκτες -μαζί με τον Περέιρα- τρέχουν να πανηγυρίσουν στο κόρνερ. Μέσα στο μπούγιο ο (ήδη γνωστός για τη γραφικότητά του) Πορτογάλος και ο Κασάμι μοστράρουν τα καμπανέλια τους. Στην απολογία όμως του δεύτερου ο Ολυμπιακός εξήγησε ότι επρόκειτο περί παρεξηγήσεως. Γιατί ο Κασάμι έδειχνε τον… μηρό του.
-Ο Φερνάντο Νάβας στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Μετά από ένα μαρκάρισμα στον Νινιάδη, ο Αργεντινός βλέπει δεύτερη κίτρινη κάρτα από τον διαιτητή Τσαγκαράκη. Αφού του βγάζει λοιπόν την κόκκινη, αποχωρεί από το γήπεδο επιδεικνύοντας με καμάρι (και περιστροφή σαν αυτή που κάνει ο τέταρτος για να δουν όλοι τις καθυστερήσεις) τις παρανυχίδες των μεσαίων του δαχτύλων. Κάτι που συνέβη -όπως υποστήριξε στην απολογία του η ΑΕΚ- για να δείξει το σκορ που υπήρχε ως τότε στο ματς (1-1).
-Ο Παρασκευάς Άντζας στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Έπειτα από μια κοκορομαχία με τον Εντόι, ο αμυντικός του Ολυμπιακού βλέπει την κόκκινη στη Λεωφόρο. Αποχωρώντας για τα αποδυτήρια, ακούει ολόκληρο το γήπεδο να τον αποδοκιμάζει. Θέλοντας λοιπόν να ανταποδώσει τις φιλοφρονήσεις στην εξέδρα (αλλά ταυτόχρονα να μην γίνει αντιληπτός) νιώθει μια ξαφνική φαγούρα στο κεφάλι και επιλέγει να την ανακουφίσει με το μακρύτερο δάχτυλό του.
-Ο Γιάννης Γκούμας και το σπρώξιμο στον διαιτητή. Σε παιχνίδι με την Κέρκυρα ο αμυντικός του Παναθηναϊκός εξοργίζεται από απόφαση του Κεμπαρίδη και πάνω στα νεύρα του τον σπρώχνει. Αφού τιμωρείται λοιπόν αρχικά με οκτώ αγωνιστικές για τη συμπεριφορά του, στη συνέχεια η ποινή του μειώνεται στη μια, αφού το αρμόδιο όργανο πείστηκε από την εξήγησή του: Ότι δεν ήθελε να απωθήσει τον διαιτητή, αλλά απλά του έκανε… αναπαράσταση της φάσης και του τρόπου με τον οποίο τον είχε σπρώξει ο αντίπαλος επιθετικός.
-Η καρέκλα στον Πιερ Εμπέντε. Κατά τη διάρκεια αγώνα με τη Χαλκηδόνα στη Θεσσαλονίκη, ένα κάθισμα που φεύγει από την εξέδρα πετυχαίνει στο κεφάλι τον τερματοφύλακα των φιλοξενούμενων. Όταν καλείται όμως σε απολογία, ο Ηρακλής εξηγεί ότι δεν υπάρχει καμία ευθύνη των οπαδών του. Γιατί το καρεκλάκι (προφανώς σε ένα στιγμιαίο πέρασμα του τυφώνα Κατρίνα από το γήπεδο της Ευκαρπίας) το… πήρε ο αέρας πριν καταλήξει πάνω στον Καμερουνέζο.
-Το αυτοκόλλητο στον Πολυχρόνη Βεζυρίδη. Σε ματς ΠΑΣ Γιάννινα-ΟΦΗ στους «Ζωσιμάδες» ένας οπαδός μπουκάρει στον αγωνιστικό χώρο και κάνει «πέσιμο» στον τερματοφύλακα των Κρητικών. Αφού ακολουθούν μερικά σφιχταγκαλιάσματα (και κάποιες ψιλές από τον ίδιο και τον Μπερτίν) τον βγάζουν καροτσάκι από το γήπεδο. Άδικα -κατά την απολογία έπειτα του ΠΑΣ. Γιατί το παιδί το μόνο που ήθελε ήταν να… κολλήσει ένα αυτοκόλλητο στον Βεζυρίδη.
-Το «Βούλγαροι» σε ΑΕΚ-ΠΑΟΚ. Σε παλιότερο παιχνίδι των δυο «δικεφάλων» στη Νέα Φιλαδέλφεια, από την εξέδρα ακούγεται το γνωστό αντεθνικό σύνθημα για τους φιλοξενούμενους. Η «Ένωση» καλείται έπειτα σε απολογία για τη συμπεριφορά των φιλάθλων της. Και πιθανώς στην πιο κωμική (αλλά αν μη τι άλλο ευφάνταστη) δικαιολογία όλων των εποχών, ισχυρίζεται ότι οι φίλοι της απλώς επευφημούσαν τον διαιτητή… Βούλγαρη για τις σωστές αποφάσεις του.
