Φαντάζομαι όταν λέω πως οι άντρες που βγάζουν τα φρύδια τους αξίζουν να μην δουν ποτέ στη ζωή τους fuell pass και ντουέτο 50 Cent με Κωνσταντίνο Αργυρό, εκφράζω τη συντριπτική πλειοψηφία του αρσενικού πληθυσμού της Ελλάδας. Και αφού αυτό το ακανθώδες ζήτημα λύθηκε όμορφα και δημοκρατικά, ας περάσουμε στο επόμενο θέμα που είναι το πώς μπορεί να απαλλαχθεί ο ωραίος, ο βαρύς ο άντρας από το μίνι υπόστεγο που διαθέτει πάνω από τα μάτια του. Γιατί ωραία η αντρίλα, δεν λέω, αλλά όχι σε σημείο που η τριχοφυΐα στο μέτωπο να μας οδηγήσει σε έξοδα νομιμοποίησης αυθαιρέτου ή να μας ζητήσουνε κι ΕΝΦΙΑ από πάνω… Για να γλιτώσουμε, απαιτούνται μόλις δύο κινήσεις.
Να βρούμε ένα τέτοιο μαραφέτι (μπάι δε γουέι, ξέρει κανένας χριστιανός αν αυτό το τσιμπιδάκι για τα φρύδια έχει κάποιο ξεχωριστό όνομα ή αν το λέμε απλά τσιμπιδάκι για τα φρύδια);
Μετά, ένα απλό γκούγκλε σερτς προσφέρει λύσεις
Από προσωπική εμπειρία ένα φίλο που τα λέμε, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το τελευταίο δεν υπάρχει. Ο πόνος αποχωρισμού των φρυδιών είναι μεγάλος, οπότε τύποι σαν τον από κάτω εικονιζόμενο που χωρίς ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ πέρα από εκείνη του θεού γεννήθηκαν με το μάτι πεταλούδα, είναι τυχερούληδες…
Το ακριβώς αντίθετο του πρώην επιθετικού του Ολυμπιακού και του Άρη είναι ο Παναγιώτης Κορδονούρης. Όχι αγωνιστικά φυσικά, αλλά σε κάτι άλλο στο οποίο η διαφορά βγάζει μάτι. Κυριολεκτικά!
Δυστυχώς παίκτες σαν τον τίμιο μονόφρυδο δεν υπάρχουν πια στην Ελλάδα. Τους συναντάς μόνο στα παρκέ του ΝΒΑ, απόδειξη του πόσο μπροστά από την εποχή του (και το άθλημά του) ήταν ο τίμιος στόπερ που διετέλεσε και φρυδάτο αριστερό μπακ. Αλλά γατάκι Ντέιβις να θυμάσαι πως ο δικός μας τα κόλπα που κάνεις εσύ σήμερα, τα έκανε πριν 15+ χρόνια. Χωρίς μάλιστα όλα αυτά που τους δίνουν στην Αμερική για να μεγαλώνουν τα μπράτσα και τα φρύδια.
Φυσικά, σαν τον Παναγιώτη άλλος δεν υπάρχει. Ωστόσο πριν έρθουν οι ξένοι παίκτες (με τον νόμο Μποσμάν) και μας πάρουν τα φρύδια μας, πολλοί Έλληνες έκαναν καριέρα (και) χάρη σε αυτό που κουβαλούσαν στο κεφάλι. Όπως, για παράδειγμα, ο Νίκος Σαργκάνης για τον οποίο η επιστήμη αποφάνθηκε πως οφείλει μέρος της επιτυχίας του στο αεροδυναμικό σχήμα που λειτουργούσε ως σπόιλερ σε Όπελ Μάντα και του έδινε την απαραίτητα ώθηση για να κατεβάζει ρολά.
Για να λέμε την αλήθεια το συγκεκριμένο μοντέλο γερμανικού αυτοκινήτου είναι περισσότερο συνδεδεμένο με… λασπωτήρες. Σαν κι αυτούς που ήταν μόδα στα μαλλιά πριν από κάνα δυο δεκαετίες. Στην… γοητεία τους είχε πέσει και ο χαλκέντερος αμυντικός του Ολυμπιακού, Θοδωρής Παχατουρίδης, ο οποίος όπως βλέπουμε από την παρακάτω φωτογραφία, είχε σαν βασικό μοτό ζωής «όσο περισσότερες τρίχες, τόσο το καλύτερο». Γι’ αυτό αρνιόταν να τις αποχωριστεί, ακόμη κι αν του αφαιρούσαν την περιφερειακή όραση που είναι απαραίτητη για κάθε σέντερ μπακ.
Όλα αυτά όμως δεν θα συνέβαιναν στον υπέροχο κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου αν δεν υπήρχαν οι ακάματοι σκαπανείς του παρελθόντος. Παίκτες σαν τον Μίμη Παπαϊωάννου που απέδειξαν φορτώνοντας τα αντίπαλα δίχτυα πως ένα βαρύ και ατημέλητο φρύδι μπορεί να συνδυαστεί με σπουδαία καριέρα. Εδώ ο τεράστιος παίκτης της ΑΕΚ ανταλλάσσει μυστικά για το πώς μπορεί να μείνει το φρύδι σου για πάντα νέο με τον Αχιλλέα Ασλανίδη ο οποίος έκανε περίπου την ίδια μόντα σε μουστάκι.
Δυστυχώς ο Παπαϊωάννου δεν σκέφτηκε ποτέ να αφήσει μουστάκι και ο Ασλανίδης να αφήσει φρύδι. Αν πάντως κάποιος επιχειρούσε να κάνει μία μίξη των δύο, το αποτέλεσμα θα ήταν ένα εξαιρετικό υβρίδιο που θα είχε το πρόσωπο του Μπάμπη Ιντζόγλου. Μοντέρνος οπισθοφύλακας, με σπουδαία καριέρα σε Πανιώνιο και ΑΕΚ.
Οπότε τώρα πια το μόνο που μας λείπει είναι ένας τερματοφύλακας. Κάποιος με σούπερ δυνάμεις. Κάποιος που να αποκρούει σαν να έχει τρία-τέσσερα χέρια και πέντε-έξι πόδια. Ορισμένες φορές δεν χρειάζονται έξτρα μέλη για να γίνει η δουλειά. Ένα και μόνο ενωμένο φρύδι, σαν αυτό του σπουδαίου Κώστα Χανιωτάκη, είναι αρκετό!
