Όταν κάποια στιγμή ο Στέφανος Καπίνο αποφασίσει να κρεμάσει τα γάντια του κινδυνεύει να είναι ένας απλός αστερίσκος, μια μικρή υποσημείωση, αντί για ολόκληρο κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αν κι εφόσον αυτό συμβεί, δύσκολα θα μπορεί να κατηγορήσει κάποιον άλλον εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό. Πήρε τις ευκαιρίες του και προκάλεσε με τις δηλώσεις και τις επιλογές του. Κάτι που ένας αθλητής «επιτρέπεται» και «συγχωρείται» μόνο αν προηγουμένως το έχει κάνει μέσα από εντυπωσιακές εμφανίσεις. Και αυτές ο νεαρός τερματοφύλακας της έκανε όλες μαζεμένες νωρίς-νωρίς, λες και βάλθηκε να δημιουργήσει προσδοκίες τις οποίες δεν θα εκπληρώσει ποτέ…
Με οδηγό το ένστικτο
Τα περισσότερα παιδιά μέχρι τα 12 διαλέγουν την ομάδα που θα υποστηρίζουν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Στην ίδια ηλικία ο Στέφανος Καπίνο κλήθηκε να επιλέξει μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού. Αν και γεννημένος στον Πειραιά, ο πιτσιρικάς θα ποντάρει στο «πράσινο», ίσως λόγω της φήμης που είχαν ακόμη οι Ακαδημίες του τριφυλλιού. Σε συνέντευξή του θα πει ότι η επιλογή της φανέλας έγινε με βάση το ένστικτό του. Στα επόμενα χρόνια θα αποδειχθεί ότι καλά έκανε και το ακολούθησε.
Η εφηβεία του θα εξελιχθεί σε μια εντυπωσιακή προσωπική ρεβάνς απέναντι στα σαφώς δυσκολότερα παιδικά χρόνια. Περνά σαν τυφώνας από όλα τα στάδια και επικυρώνει το στάτους του ως ένα αστέρι σε… αναμονή στην επιστροφή του στον τόπο που μεγάλωσε. Στην… περιφέρεια Πειραιά όπου σηκώνει με τη φανέλα του Παναθηναϊκού το πρωτάθλημα Κ-18 το οποίο επισφραγίζεται με το εμφατικό 3-0 επί του «αιωνίου» αντιπάλου.
Ολόκληρος άντρας
Πριν από έξι χρόνια και κάτι (17/11/2011) ο Καπίνο μπαίνει οριστικά στον κόσμο των μεγάλων. Η μοίρα το φέρνει έτσι ώστε αυτό να συμβεί ξανά στο «Καραϊσκάκης». Στο γήπεδο που θα μπορούσε να μην νιώθει φιλοξενούμενος αν είχε επιλέξει τους ερυθρόλευκους ως παιδί. Αν δεν επέμενε ο προπονητής τερματοφυλάκων του Παναθηναϊκού για το ταλέντο του. Αν δεν έδιναν οι πράσινοι τα λεφτά που οι Πειραιώτες θεώρησαν υπερβολικά (17.000 €) στον Αετό Κορυδαλλό για να τον αποκτήσουν στα 12.
Η εμφάνιση του σ’ εκείνο το 1-1 μένει σχεδόν μυθική και με το σφύριγμα της λήξης πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν πως το ελληνικό ποδόσφαιρο βρήκε στο πρόσωπό του τον πορτιέρε της επόμενης 15ετίας. Τον διάδοχο, ας πούμε, του Αντώνη Νικοπολίδη, το ρεκόρ του οποίου έπαιρνε όταν έκανε επαγγελματικό ντεμπούτο σε ηλικία 17 ετών, 6 μηνών και 19 ημερών. Οι φίλοι του Παναθηναϊκού θεωρούν πως αυτός ο τύπος είναι η απάντηση και η «θεία δίκη» για όσα είχαν συμβεί μεταξύ των δύο ομάδων, με αφορμή τον παλαίμαχο τερματοφύλακα. Αντίθετα από εκείνον, ο Καπίνο είναι ο εκδηλωτικός εκδικητής που πανηγυρίζει μέσα στο Φάληρο ή που παρακολουθεί με πάθος ακόμη και τις μάχες με τους ερυθρόλευκους στο μπάσκετ.
Οι πρώτοι ψίθυροι
Κι ενώ ο Καπίνο βλέπει το όνομά του να γίνεται πρωτοσέλιδο και το ακούει σύνθημα στα χείλη των οπαδών του τριφυλλιού, κάποιοι αρχίζουν τις… μουρμούρες. Άνθρωποι που γνωρίζουν τα της Παιανίας σε off the record συζητήσεις προβάλλουν αντιρρήσεις σχετικά με το μέλλον του. Ενώ για το ταλέντο του οι ειδικοί συμφωνούν πως είναι μοναδικό, εγείρουν αμφιβολίες για το κατά πόσο ο νεαρός είναι σε θέση να διαχειριστεί σωστά όλο αυτό το πράγμα που του συμβαίνει. Υποστηρίζουν ότι σε αντίθεση με τον Αντώνη Νικοπολίδη (του οποίου θεωρείται συνεχιστής) δεν διαθέτει την υπομονή και κυρίως την εργατικότητα που διέκρινε τον γκολκίπερ της Εθνικής στο Euro του 2004. Από τη στιγμή που αυτές οι γνώμες μένουν στο περιθώριο και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας (για το καλό της ομάδας, όπως έλεγαν), ζωή και ο Καπίνο τραβούν το δρόμο τους.
Άλλωστε, με τον νεαρό να χρίζεται διεθνής και να συνεχίζει την πορεία του προς τη δόξα, θα ήταν δύσκολο το ακουστούν οι ψίθυροι για έλλειψη πάθους στις προπονήσεις ή για εξωγηπεδική ζωή που περιελάμβανε μπόλικες από τις φυσιολογικές για έναν νέο, αλλά όχι και για επαγγελματία ποδοσφαιριστή, συνήθειες.
Γύρισε και τα… γύρισε
Όταν έφυγε για Γερμανία του δόθηκε η ευκαιρία για μια νέα αρχή. Για ένα ξεκίνημα στο οποίο δεν θα χρειαζόταν να κουβαλήσει τίποτα από το παρελθόν. Επέλεξε στις αποσκευές του να «στριμώξει» την αγάπη των οπαδών του Παναθηναϊκού, τους οποίους αποχαιρέτησε με εκείνο το «ΑΙΩΝΙΑ ΠΙΣΤΟΣ».
Όπως είναι λογικό, το καλοκαίρι του 2015 (μόλις ένα χρόνο μετά την ανάρτηση) φωτογραφίζεται ως παίκτης του Ολυμπιακού, είναι το πρώτο πράγμα το οποίο φέρνει εύκολα ο καθένας στο μυαλό του.
Στις συνεντεύξεις του εξωραΐζει τα πράγματα. Ή τουλάχιστον το επιχειρεί. Πλέον δηλώνει Ολυμπιακός «από κούνια», αιτιολογεί παλαιότερες αντιδράσεις του και -μέχρι ενός βαθμού- λέει πολλά με τα οποία δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς. Στο κάτω-κάτω της γραφής, ο καθένας ζει και προχωρά με τις επιλογές του. Κάνοντας στην άκρη τα πικρόχολα σχόλια των οπαδών του τριφυλλιού που βίωναν άλλη μια «προδοσία» κι εκείνα των φίλων των ερυθρολεύκων που ένιωθαν να πιστοποιείται η κυριαρχία τους με την αρπαγή του, τι μένει; Μα τα λόγια του ίδιου του Καπίνο. «Υπήρξε ένα διάστημα που είχα ξεφύγει. Έχω διαβάσει ότι βγαίνω στα μπουζούκια, ότι δεν είμαι καλό παιδί ή ότι την έχω ψωνίσει. Πέρασα ένα διάστημα που δεν έριχνα ποτέ φταίξιμο σε μένα, για όλα έφταιγαν οι άλλοι. Ευτυχώς, ήμουν μικρός και το ξεπέρασα γρήγορα», έλεγε αναφερόμενος στον εαυτό του στα 17.
Το τέλος
Η ενημέρωση των ερυθρολεύκων σχετικά με την απόφαση να τον «τελειώσουν» από την ομάδα αναφέρει «αγωνιστικούς λόγους». Ακόμη κι αν κάποιος θεωρήσει πως υπάρχει και κάτι άλλο πίσω από αυτό, θα συμφωνήσει ότι η εικόνα του όχι και τόσο νεαρού πια πορτιέρε, δικαιώνει τους ανθρώπους του Ολυμπιακού. Ουσιαστικά το ντέρμπι με την ΑΕΚ αποτέλεσε την αρχή του τέλους στην προσπάθειά του για καθιέρωση. Αμέσως μετά την ήττα στο ΟΑΚΑ κυκλοφορούν φήμες για επεισόδιο με τον Χάσι και ακούγεται πως έχει ληφθεί απόφαση να μείνει εκτός ομάδας. Τελικά η αντικατάσταση του Κοσσοβάρου από τον Λεμονή και του προπονητή τερματοφυλάκων Αλέκου Ράντου από τον Παναγιώτη Αγριογιαννη (που είχε ανακαλύψει μια δεκαετία πριν τον νεαρό τερματοφύλακα) γίνεται αντιληπτή ως μια «τελευταία ευκαιρία» για… ανάσταση. Αποδείχθηκε πως χάθηκε και αυτή.
Το μόνο παράξενο (αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι) είναι πώς μια ομάδα της οποίας ο βασικός τερματοφύλακας βαδίζει στα 35, αποφασίζει να αποσύρει τα… λεφτά της από αυτόν που έμοιαζε με το πιο σίγουρο στοίχημα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Από έναν τερματοφύλακα που στα 24 του χρόνια δείχνει χειρότερος από ό,τι στα 18 και φαίνεται πως τυφλώθηκε από το φως του αστεριού που έφερε το όνομά του.