Στο 7ο ματς με τους Jazz έπρωξε όσο χρειαζόταν τον Bryon Russell, που σε συνδυασμό με τη σταυρωτή δεν κράτησε την ισορροπία του. Τον είδε σωριασμένος να κρατάει τεντωμένο το χέρι του στον αέρα, μετά το ασάλιωτο για το δεύτερο three peat και το «bigger than the game» φινάλε στην καριέρα του με τους Bulls. Όσοι είχαν κουραστεί από τη συλλογή δαχτυλιδιών του, έσκουζαν επί μέρες (μήνες ή και χρόνια) για επιθετικό φάουλ! Δεν εννοούμε όμως αυτό. Ούτε το κάρφωμα στα μούτρα του Ντικέμπε Μουτόμπο στο 5ο ματς της σειράς με την Ατλάντα στα play-off του ’97. Τότε που κούνησε επιδεικτικά το δάχτυλο στον Αφρικάνο, όπως εκείνος έκανε σε όποιον (του) έσβηνε τα φώτα, βαυκαλιζόμενος ότι «κανείς δεν έχει καρφώσει ποτέ μπροστά μου».
Άλλο ήταν το πιο αμφιλεγόμενο καλάθι στην καριέρα του Μάικλ Τζόρνταν. Για κάποιους ήταν η κορυφαία κίνηση στην ιστορία του μπάσκετ. Για άλλους η πιο υπερτιμημένη. Και για σχεδόν όλους η πιο… αχρείαστη! Ακριβώς για αυτό, το τελευταίο, προκλήθηκαν υποψίες ότι ενείχε και δόση αλαζονείας.
Είναι το δεύτερο ματς της σειράς στους τελικούς του 1991, ανάμεσα στους Bulls και τους Lakers. Με 7’:44’’ να απομένουν για τη λήξη, το Σικάγο οδεύει σε μια άνετη νίκη, έχοντας διαφορά 24 πόντων (95-71). Μετά το break της παρέας του Μάτζικ στο πρώτο ματς, ο MJ είναι αγριεμένος και το 1-1 φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του, με 33 πόντους (15/18 εντός πεδιάς), 13 ασίστ και 7 ριμπάουντ!
Σε εκείνο το χρονικό σημείο παίρνει την μπάλα από τον Κλιφ Λίβινγκστον, σε δευτερεύοντα αιφνιδιασμό. Ο Air απογειώνεται, φτάνοντας φάτσα με το καλάθι, με πάτημα λίγο μπροστά από τη διακεκομμένη. Μπορούσε με ένα τυπικό lay up να αφήσει την μπάλα μέσα, ή να δοκιμάσει το εξεζητημένο: ένα εντυπωσιακό κάρφωμα, όπως στα πρώτα χρόνια του στο NBA, όταν το αίμα του έβραζε.
Δεν κάνει τίποτε από τα δύο. Με ένα σπάσιμο μέσης, περιφρονεί τη βαρύτητα. Περπατάει στον αέρα, επιλέγοντας να αλλάξει χέρι και να πάει κάτω από το καλάθι. Καθαρό ρίσκο. Αφήνει την μπάλα μία στιγμή πριν την προσγείωση. Ταμπλό και μέσα. To «Chicago Stadium» σηκώνεται στο πόδι. Η αντίδραση συμπαικτών και το μειδίαμα έκπληξης του Φιλ Τζάκσον προοιωνιζόταν την ιστορικότητα της στιγμής.
Ο συνδυασμός πλαστικότητας και αρμονίας έμοιαζε βγαλμένος απ’ το ρεπερτόριο του πιο δεινού χορευτή. Ο ίδιος ο Mike το πανηγύρισε έντονα, ήξερε ότι είχε επινοήσει κάτι special. Κάτι που σε χάρη συγκρινόταν μόνο με το περίφημο ανάποδο lay-up του Τζούλιους Έρβινγκ στον αγώνα play-off με τους Λέικερς το 1980. Δύο άλματα με κοινό παρανομαστή: παραπέμπουν χρονικά σε μια… αιωνιότητα.
«Ήταν έτοιμος για lay-up και ξαφνικά άλλαξε χέρι. Πέταξε ακόμα λίγα μέτρα σα να έλεγε “δεν ξέρω τι θέλω να κάνω”. Εν τέλει επέλεξε το ταμπλό. Είναι ικανός για το αδύνατο, το απίστευτο», δήλωσε ο Μάτζικ Τζόνσον, για το καλάθι που θα έμενε στην ιστορία ως «the move».
Ο Τζόρνταν είπε μετά το ματς ότι η αλλαγή κατεύθυνσης του βγήκε ενστικτωδώς, διότι νόμιζε ότι οι αμυνόμενοι (Πέρκινς και Γκριν) θα σηκωνόταν να τον κόψουν.
«Oh! A spe-cta-cu-lar move by Michael Jordan!», αναφώνησε απ’ το μικρόφωνο ο Μαρβ Άλμπερτ, έστω κι αν είχαν δει τόσα τα μάτια του απ’ το Νο. 23.
«Φάνηκε σα να ψάχνει ο Τζόρνταν ένα τρόπο για να χάσει το καλάθι. Αντί να κάνει το απλό, επιχείρησε κάτι πολύ δύσκολο. Αλλά ακόμα κι έτσι τα κατάφερε», είπε ο πρώην κόουτς και τηλεσχολιαστής Μάικ Φρατέλο.
Επέλεξε όντως τον hard way ο Τζόρνταν επειδή… φοβήθηκε τον Έι Σι Γκριν; Δεν ακούγεται τόσο ρεαλιστικό το σενάριο. Στην παραφιλολογία που αναπτύχθηκε, ειπώθηκε και τούτο: Ότι ο MJ αντέγραψε μια χορευτική κίνηση που έκαναν με τα χέρια οι Λέικερς στην προθέρμανση, πριν το ματς, θέλοντας να τους πικάρει.
Μήπως ήταν μία -διά της υποτίμησης- «δήλωση» υπεροχής; Η αλήθεια είναι ότι οι Λέικερς δεν ανέκαμψαν ποτέ μετά απ’ αυτό το ματς, με τρεις νίκες στο «Forum» οι Bulls κατέκτησαν το πρώτο πρωτάθλημα της δυναστείας τους.
Όπως και να ‘χει, ακόμα και αν το χορευτικό του Air εξαγνίστηκε στην κολυμπήθρα της υπεροψίας, ίσως δεν έχει νόημα να το ψάχνουμε περαιτέρω. Στο ερώτημα για ποιον λόγο έκανε το πολύ απλό, πολύ δύσκολο, η απάντηση είναι μία: γιατί ΜΠΟΡΟΥΣΕ!