Με δεδομένο ότι σε μια ομάδα ο προπονητής έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για τη στελέχωση του ρόστερ, ο Πασκουάλ βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα πρόβλημα για τη δημιουργία του οποίου ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος. Από το καλοκαίρι κιόλας εκφράστηκαν επιφυλάξεις για το δυναμικό του Παναθηναϊκού, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τον αντι-Τζέιμς (όπου οι πράσινοι «βολεύτηκαν» με τον χαμηλού προφίλ και αναγνωρισιμότητας Ντένμον) και τη θέση 5, με την απόκτηση του «άγουρου» Όγκαστ.
Ο Καταλανός για καιρό στήριξε τους αθλητές του. Υποβίβασε την ανάγκη προσθηκών, μασκαρεύοντας τις αδυναμίες με τρυκ σε άμυνα και επίθεση. Στήριξε τους παίκτες, δηλαδή τις επιλογές του και -μέσω αυτών- το σχεδιασμό που ο ίδιος έκανε και τον εαυτό του.
Χειρότερο από το να κάνεις ένα λάθος είναι να επιμείνεις σε αυτό
Ο παραπάνω μεσότιτλος είναι ένα -μόνο- από τα κλισέ που χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις όπως αυτή του Παναθηναϊκού. Άλλα, επίσης χιλιοειπωμένα, γνωμικά είναι τα «όλοι οι καλοί χωράνε» ή «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο». Θεωρητικά, δεν υπάρχει ομάδα στον κόσμο που να μην χρειάζεται βελτίωση και το τριφύλλι δεν αποτελεί εξαίρεση. Πρακτικά, υπάρχουν λίγα παραδείγματα ομάδων που να προχώρησαν σε τόσο βαθύ λίφτινγκ στα μέσα Φλεβάρη. Σε μια εποχή, δηλαδή, που συνήθως οι αλλαγές δεν έχουν κοσμογονικό χαρακτήρα.
Όμως με Τζέιμς και Πέιν στο ρόστερ του, ο Παναθηναϊκός δεν κάνει… μερεμέτια, αλλά χτίζει νέα θεμέλια. Είναι, δε, τέτοια η αγωνιστική φυσιογνωμία και το μέγεθος αυτών των δύο που μεταβάλλουν τις ισορροπίες εντός και εκτός ομάδας.
Να σηκώσει την κούπα
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αυτές οι κινήσεις μαρτυρούν έναν στόχο: Την κατάκτηση της Ευρωλίγκας ή έστω τη θεαματική αύξηση των πιθανοτήτων της ομάδας να βρεθεί (σε πρώτη φάση) στο Final-4. Με άλλα λόγια, την κορυφή ενός θεσμού από την οποία η ΚΑΕ Παναθηναϊκός Superfoods εξέφρασε πρόθεση-απειλή αποχώρησης. Μοιάζει οξύμωρο και πιθανότατα είναι, αλλά οι πράσινοι παίζουν τα ρέστα τους για να κατακτήσουν τη διοργάνωση, η παραμονή στην οποία ή όχι θα αποφασιζόταν με δημοψήφισμα. Τουλάχιστον μέχρι πριν λίγες μέρες.
Μπορεί στο μυαλό του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να στριφογυρίζει η ιδέας της εκδίκησης μέσω της υπέρβασης. Είναι πιθανό ο διοικητικός ηγέτης της ΚΑΕ, καθοδηγούμενος και από το συναίσθημα, να αποφάσισε την ενίσχυση του οπλοστασίου του Πασκουάλ για να δείξει ξεκάθαρα τις προθέσεις του. Υπό μία έννοια, τα δίνει όλα στο δικό του «πόλεμο» με την Ευρωλίγκα. Δυναμώνει την ομάδα για να τη νικήσει. Οι προθέσεις του ιδιοκτήτη όμως είναι άσχετες με εκείνες του προπονητή, ακόμη κι αν οι στόχοι τους ταυτίζονται.
Η δουλειά του Πασκουάλ
Το βέβαιο είναι πως ό,τι συμβαίνει, γίνεται τουλάχιστον με τη σύμφωνη γνώμη του Πασκουάλ. Ακόμη ιδανικότερα, καθ’ υπόδειξή του. Έχοντας αυτή τη βάση ως οδηγό, μπορούμε να φτάσουμε στο συμπέρασμα πως τον Καταλανό δεν τον απασχολούν τα διλήμματα που έχουμε εμείς στο νου μας. Οι κανονισμοί είναι σαφείς και δημιουργούν πρόβλημα στο τριφύλλι. Εννιά ξένοι (Λεκαβίτσιους, Ρίβερς, Σίνγκλετον, Λοτζέσκι, Γκέιμπριελ, Ντένμον, Γκιστ, Πέιν και Τζέιμς) για έξι θέσεις. Μιλώντας πάντα για την Α1.
Όλοι εμείς μπορούμε να εικάζουμε, να υποθέτουμε ή να προδικάζουμε τις προθέσεις του προπονητή. Να θεωρούμε δεδομένο πως θα κοπεί ο «λίγος» Ντένμον, να οσμιζόμαστε πως ο ευρισκόμενος μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας Γκέιμπριελ κινδυνεύει ή πως τελικά ο Λοτζέσκι θα πληρώσει την ευπάθειά του σε τραυματισμούς. Άλλοι, πάλι, προβάλλουν το σενάριο να προχωρήσει ο Παναθηναϊκός σε δύο παράλληλους δρόμους (και κατά συνέπεια διαφορετικές ομάδες) σε Ελλάδα και Ευρώπη. Οι προπονητές δεν έχουν τέτοια διλήμματα για καιρό. Παίρνουν αποφάσεις. Το «ναι» του Πασκουάλ σε Πέιν και Τζέιμς προϋποθέτει την ύπαρξη σχεδόν ολοκληρωμένου σχεδίου για την αξιοποίησή τους. Το πώς αυτό θα συμβεί χωρίς να επηρεαστεί η χημεία, είναι δικό του θέμα και λογικά έχει ήδη σκεφτεί το πώς θα το πετύχει.
Αναζητώντας ισορροπία και λογική
Το χρονικό σημείο στο οποίο πραγματοποιούνται οι μεταγραφές δεν προσφέρει στον Καταλανό άφθονο χρόνο για κρίσεις και πειραματισμούς. Με δεδομένο κιόλας πως Τζέιμς, Πασκουάλ και Παναθηναϊκός γνωρίζονται ήδη από την καλή κι απ΄ την ανάποδη, είναι επόμενο να φτάσει κανείς στο συμπέρασμα πως ο Πασκουάλ δεν θα κάτσει τώρα να ζυγίσει τα υπέρ και τα κατά του κάθε σεναρίου. Αυτό το στάδιο το πέρασε όλο το φθινόπωρο, όταν όλος ο κόσμος φώναζε για μούσκουλα στη ρακέτα, και πριν λίγο καιρό όταν επανήλθε ξανά στο προσκήνιο το όνομά του Μάικ Τζέιμς.
Στο άμεσο μέλλον θα γίνουμε όλοι κοινωνοί των σκέψεων και (κατ’ επέκταση) του σχεδίου του. Θα φανεί από τις αποδεσμεύεις και τις ανακοινώσεις της ΚΑΕ, που θα φέρουν τη σφραγίδα του γραφείου Τύπου του συλλόγου, αλλά στην πραγματικότητα την υπογραφή του προπονητή του Παναθηναϊκού. Η δική του συναίνεση σε τέτοιας έκτασης αλλαγές, σε τόσο προχωρημένο σημείο της σεζόν αποτελεί ένα πονηρό κλείσιμο ματιού στη λογική που θέλει τις επιτυχημένες ομάδες να στήνονται πολύ νωρίτερα. Αν τα καταφέρει, θα μπορεί να λέει πως τη νίκησε. Δίνοντας παράλληλα και στη διοίκηση το δικαίωμα να πει με τη σειρά της πως έφτιαξε ομάδα που να νικά και τους διαιτητές. Αυτό, βέβαια, είναι το ιδανικό happy end σε ένα σίριαλ που έχει αρκετά επεισόδια ακόμη και μεσούσης (και βάλε) της σεζόν αποφασίστηκε να βάλει μέσα νέους πρωταγωνιστές και όχι απλούς κομπάρσους.
Αυτό που ρισκάρει να χάσει κι εκείνο που θέλει να κερδίσει
Οι πράσινοι μπαίνουν στο βιράζ πριν την τελική ευθεία με την αίσθηση της υπεροχής απέναντι στον Ολυμπιακό (σε ό,τι αφορά το ελληνικό πρωτάθλημα) και τη συνειδητοποίηση πως βρίσκονται ένα κλικ πιο πίσω από τους βασικούς ανταγωνιστές τους, στην Ευρωλίγκα. Υπό αυτή την έννοια, το δέλεαρ του να διεκδικήσεις με μεγαλύτερες πιθανότητες το ευρωπαϊκό τρόπαιο διακυβεύοντας τη χημεία της ομάδας που έχει το πλεονέκτημα κατάκτησης του εγχώριου, μοιάζει να είναι ένα λελογισμένο ρίσκο. Ένα στοίχημα που αποδέχθηκε ο Τσάβι Πασκουάλ.
Όλα τα φώτα, πλέον, είναι στραμμένα πάνω του.