Σε μια εποχή που τα πάντα αλλάζουν σε ταχύτητες τις οποίες είναι δύσκολο να τις αντιληφθείς καν, ορισμένα πράγματα… αντιστέκονται με πείσμα ανάλογο του χωριού του Αστερίξ στους Ρωμαίους. Κι ενώ στο ποδόσφαιρο οι παίκτες αλλάζουν πια ομάδες πιο γρήγορα κι από το χρόνο που χρειάζεται ο Βαγγέλης Ιωάννου να πει «Σλούκι Λουκ», κάποιοι παραμένουν τόσο δεμένοι με την ομάδα τους, που είναι αδύνατο να τους φανταστείς με άλλη φανέλα.
Λιονέλ Μέσι
Ξεκινάμε από τα εύκολα. Τον Φεβρουάριο του 2001 ο 13χρονος -τότε- Λιονέλ Μέσι μετακομίζει οικογενειακώς στη Βαρκελώνη. Το επόμενο έτος η ισπανική ομοσπονδία του εκδίδει δελτίο το οποίο του ανοίγει επίσημα τις πύλες της Μασία. Το 2004 υπογράφει το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο με την Μπαρτσελόνα, ενώ το τελευταίο (από τα συνολικά 9 με τους Καταλανούς) θα εκπνεύσει το 2021 όταν ο Αργεντινός θα είναι 34 ετών.
Πολύ μεγάλος για να μάθει νέα κόλπα ή για να αλλάξει φανέλα. Και η αλήθεια είναι πως αν στα ποδοσφαιρικά γεράματά του ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου αποφασίσει να κολλήσει ένσημα σε άλλη ομάδα όλος ο κόσμος θα πάθει… σοκ. Μέσι και Μπαρτσελόνα είναι έννοιες ταυτόσημες από τη μέρα που χωρίς να το μάθει κανείς, εκείνο το 12χρονο παιδάκι υπέγραφε προσύμφωνο σε μια… χαρτοπετσέτα που κάποτε είναι βέβαιο πως θα βρει τη θέση της στο μουσείο των «μπαλουγκράνα».
Τζόρτζιο Κιελίνι (αντί για Τζίτζι Μπουφόν)
Είναι βέβαιο πως κάποιοι κράζουν ήδη ανελέητα. «Μα είναι δυνατόν να μην είναι μέσα ο Μπουφόν»; Προφανώς και ο Μπουφόν θα έπρεπε να βρίσκεται σε κάθε τέτοιου τύπου αφιέρωμα αφού πρόκειται για τον τελευταίο των μεγάλων ηγετών. Για ένα μέγεθος του οποίου η σκιά καλύπτει τα πάντα. Ακόμη και τίμιους ήρωες σαν τον Τζόρτζιο Κιελίνι. «Δεν μπορώ ούτε να θυμηθώ πώς ήταν χωρίς αυτόν πίσω μου στο τέρμα, να κάνει τις πιο απίθανες αποκρούσεις να μοιάζουν απλές», είχε πει κάποτε ο 34χρονος μπακ για τον 40άρη γκολκίπερ. Αλλά η αλήθεια είναι πως ενώ οι πιο μεγάλοι έχουν στο νου τους την εικόνα του Ιταλού «πορτιέρε» να έχει ζωή, καριέρα και τίτλους φορώντας τη φανέλα της Πάρμα, το ότι ο τίμιος Κιελίνι έχει περάσει από Λιβόρνο, Ρόμα και Φιορεντίνα, δεν το θυμάται ούτε ο ίδιος.
Ίσως -εν μέρει- η αμνησία να οφείλεται και στα συχνά χτυπήματα στο κεφάλι, που έχουν καταστήσει τον επίδεσμο αναπόσπαστο κομμάτι της εμφάνισης του πιστού «μπιανκονέρο».
Μαρσέλο
Σε άλλη θέση μπορεί. Με άλλη φανέλα ποτέ! Ο μοναδικός διάδοχος των πλάγιων μπακ από άλλο πλανήτη που λάνσαρε η Βραζιλία παλιότερα (Ρομπέρτο Κάρλος, Καφού κλπ) και σημαία -πλέον- της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο… «αφάνας» βάλθηκε να διαψεύσει όλο τον κόσμο μετά το καλοκαίρι του 2014 και τη συντριβή της «σελεσάο» στο Μουντιάλ. Κάθε σεζόν του είναι καλύτερη της προηγούμενης και αυτή η διαρκής βελτίωση είναι η μόνη διαφορά που παρατηρεί κανείς πάνω του. Το μαλλί παραμένει (πάνω-κάτω) το ίδιο, ενώ στη φανέλα το μόνο που αλλάζει είναι το σχέδιο και ο χορηγός. Το έμβλημα είναι πάντα το στέμμα της βασίλισσας στην οποία συμπληρώνει 11 χρόνια! Μόνο μια σεζόν επαγγελματικής καριέρας θυμάται να έχει κάνει αλλού. Εκείνη με την Φλουμινένσε, το πολύ μακρινό 2006. Πιο εύκολα τον φαντάζεσαι χωρίς μαλλιά, παρά μακριά απ’ τους «μερένχες».
Τζέιμι Βάρντι
Όταν το καλοκαίρι του 2012 ο Τζέιμι Βάρντι έκλεινε στην Λέστερ που αγωνιζόταν στην Championship, σίγουρα ονειρευόταν ένα καλύτερο μέλλον σε σχέση με το… αιώνιο αγροτικό του στις πραγματικά μικρές κατηγορίες της Αγγλίας. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να φανταστεί πάντως ότι μερικά χρόνια αργότερα θα κατακτούσε με τη φανέλα της τον τίτλο της Premier League. Ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη στο κορυφαίο δυνατό επίπεδο κι άφησε τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό. Όπως συνέβη και τον Ιούνιο του 2016.
Η Άρσεναλ προσφέρει περίπου 25 εκατ. ευρώ καλύπτοντας τη ρήτρα του και όλοι θεωρούν πως η μετακίνησή του σε μια «μεγάλη» ομάδα είναι θέμα χρόνου. Κι αυτός ο… τρελός απέρριψε τους «κανονιέρηδες» για να συνεχίσει να αγωνίζεται για λογαριασμό των «αλεπούδων». Φαίνεται πως ισχύει το «μια φορά αλεπού, για πάντα αλεπού».
Αρσέν Βένγκερ
Εφέτος συμπληρώνονται 22 χρόνια από τότε που ο Αρσέν Βενγκέρ υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την Άρσεναλ. Για τον Αλσατό ζωηρό ενδιαφέρον είχε δείξει και ο Ολυμπιακός. Εάν τα είχε βρει με τους ερυθρόλευκους, ο Μπάγεβιτς δεν θα μετακόμιζε ποτέ στον Πειραιά και πιθανότατα η μοίρα του ελληνικού ποδοσφαίρου θα ήταν διαφορετική. Όπως κι εκείνη του Γάλλου προπονητή. Αντί για δύο δεκαετίες και βάλε στον ίδιο πάγκο (και κρίνοντας από τη συμπεριφορά των ελληνικών ομάδων γενικότερα), το πιθανότερο είναι πως θα είχε απολυθεί μετά από 4-5 μήνες. Με τον Τάκη Λεμονή να προσλαμβάνεται ως υπηρεσιακός.
Βέβαια, η αλήθεια είναι πως τα 14 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα είναι μπόλικα ακόμη και για τους συνήθως υπομονετικούς Άγγλους. Πράγμα που σημαίνει ότι πληθαίνουν ολοένα και περισσότερο εκείνοι που όντως μπορούν να τον φανταστούν με φανέλα μπουφάν άλλης ομάδας και δεν χάνουν ευκαιρία να το ζητήσουν κιόλας με το περίφημο «Wenger out».