Ο Ολυμπιακός νίκησε σε ένα παιχνίδι επειδή δίπλα στους «στρατηγούς» φώναξαν «παρών» και οι στρατιώτες. Αυτό μαρτυρά ξεκάθαρα το γεγονός πως είδε τους 50 από τους 87 πόντους που σημείωσε να έρχονται από παίκτες του πάγκου, τη στιγμή που ο αντίπαλός του τα περίμενε όλα από αυτούς που έχουν συνηθίσει να βγάζουν το φίδι από την τρύπα όλη τη χρονιά. Κι ενώ είναι βέβαιο πως όλα τα φώτα θα πέσουν στον μέχρι χθες υπό διωγμό Ρόμπερτς, ήταν ένας άλλος κοντός εκείνος που έκανε τη διαφορά. Ο Μπόμπι Μπράουν. Κι ας λένε ό,τι θέλουν τα στατιστικά και οι αριθμοί.
Ένα «σκιάχτρο» για τον Ρόμπερτς
Μιλώντας μετά το 87-85 επί του Παναθηναϊκού, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος δεν συσχέτισε τον ερχομό του Μπόμπι Μπράουν με την αγωνιστική ανάσταση του Μπράιαν Ρόμπερτς. Μπορεί να έχει δίκιο και να πρόκειται για μια απλή σύμπτωση, αλλά ένας τέτοιος συνειρμός είναι αναπόφευκτος όταν ένας παίκτης που φάνταζε να βρίσκεται με το ένα πόδι στην έξοδο από την ομάδα, μετατρέπεται σε πρωταγωνιστή ενός ντέρμπι αιωνίων λίγες μέρες μετά την άφιξη ενός παίκτη που τον «απειλεί» σε όρους χρόνου, συμμετοχής και αναγκαιότητας στο σύλλογο.
Προφανώς και όλη η δόξα για τους 18 πόντους (με 4/5 βολές, 1/1 διπ, 4/4 τριπ) ανήκει στον ίδιο τον Ρόμπερτς. Όμως ό,τι και να υποστηρίζει ο τεχνικός των ερυθρολεύκων, δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να μην μπήκε ο Αμερικανός στο… τριπάκι της αυτοκριτικής και της ανάγκης για βελτίωση όταν είδε τον συμπατριώτη του με την άσπρη κορδέλα στο κεφάλι να προσγειώνεται στο ΣΕΦ. Έστω κι αν αυτό συνέβη ενδόμυχα, ο Ρόμπερτς… προκλήθηκε σε ένα τεστ χαρακτήρα. Και όπως αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος, το πέρασε με απόλυτη επιτυχία.
Σαν παλιά καραβάνα
Όσο ο Παναθηναϊκός έπαιρνε σκορ μόνο από μια χούφτα παίκτες (μέχρι κάποια στιγμή να ευστοχήσουν σε 1/2 βολές Παπάς και Βουγιούκας…) στον Ολυμπιακό συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. Οι δέκα από τους δώδεκα παίκτες είχαν ματώσει ήδη το διχτάκι πριν καν φτάσουμε στο ημίχρονο. Οι μόνοι δύο που δεν το είχαν καταφέρει ήταν ο Μάντζαρης και ο Μπόμπι Μπράουν. Με μία ουσιώδη διαφορά. Ο δεύτερος δεν είχε πάρει χρόνο συμμετοχής.
Όταν τελικά πάτησε στο παρκέ κάθε άλλο παρά δωδέκατος παίκτης έδειχνε. Πολύ περισσότερο, δεν έδειχνε για τύπο που… προχθές πάτησε Ελλάδα και κλήθηκε να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις ενός τόσο κομβικού και ειδικών συνθηκών παιχνίδι. Πιο πολύ έδινε την εντύπωση μιας παλιάς καραβάνας της ομάδας. Ενός παίκτη-κλειδιού που -όταν χρειάστηκε- έκανε στο γήπεδο πράγματα σαν να τα είχε επαναλάβει πολλές φορές στο παρελθόν. Στον ίδιο σύλλογο και με τους ίδιους συμπαίκτες. Αφήνοντας τον Ρόμπερτς να οργιάζει ως σούτινγκ γκαρντ, πρόλαβε σε κάτι λιγότερο από 13 λεπτά να μοιράσει 3 ασίστ, πετυχαίνοντας κι αυτός άλλους 5 πόντους.
Και η άμυνα
Ακόμα ένα στοιχείο που πιστώνεται ο Αμερικανός είναι και η παρουσία του στην άμυνα. Κάτι που φάνηκε όχι τόσο όσο αγωνιζόταν, αλλά από τη στιγμή που έγινε αλλαγή για να περάσει ο Σπανούλης. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού έχει πολύ μεγάλο μερίδιο στη νίκη λόγω της επιθετικής συγκομιδής του, αλλά η αλήθεια είναι πως στα μετόπισθεν είδαμε μια άλλη ιστορία. Δίχως την «ανάσα» του Μπράουν, ο Νικ Καλάθης… ξεσάλωσε με διαδοχικά ποστ πάνω στον Λαρισαίο που κόντεψαν να γυρίσουν το ματς. Και θα το έκαναν εάν το τριφύλλι έβγαζε κι άλλους πρωταγωνιστές στο γήπεδο, πλην των αναμενόμενων Γκιστ (μέχρι να αποβληθεί με 5 φάουλ) και Σίνγκλετον.
Όχι MVP, αλλά κάτι τέτοιο
Όμως με Ρίβερς, Παππά, Λοτζέσκι και Τζέιμς να μένουν για πολλή ώρα στο απόλυτο μηδέν και τον Πασκουάλ σε κακή βραδιά, ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν ένα θαύμα για να νικήσει. Από την άλλη, ίσως να αρκούσε μια στοιχειωδώς καλύτερη εμφάνιση από έναν εξ αυτών. Για κάποιο λόγο όλοι τους εμφάνισαν ένα ξεκάθαρο έλλειμμα αυτοπεποίθησης που αποτυπώθηκε στις κακές επιλογές τους στην επίθεση και στα τραγικά ποσοστά τους. 1/7 σουτ ο Ρίβερς, 0/4 ο Παππάς, 1/5 ο Λοτζέσκι και 3/10 ο Τζέιμς (σε 31 λεπτά συμμετοχής…), στον οποίο χρεώνεται κι αυτό το κάτι σαν επίθεση (που δεν εκδηλώθηκε ποτέ) στο τέλος της κανονικής περιόδου. Ο Καταλανός τεχνικός πήρε το ρίσκο του με τον Τζέιμς, δίνοντας του πολύ νωρίς πρώτο ρόλο και «παίζοντας» με το μυαλό των υπολοίπων.
Κι όσο ο Παναθηναϊκός δεν έπαιρνε σχεδόν τίποτα από τον «κατά παραγγελία» πρωταγωνιστή του, ο Ολυμπιακός έβρισκε τους δικούς του απρόσμενους ήρωες. Δίπλα στους «στρατηγούς» Σπανούλη και Πρίντεζη, αυτοδικαίως κάθεται απόψε ο Ρόμπερτς. Γνωρίζοντας πως οφείλει το… παράσημο και στον κύριο με την κορδέλα. Τον Μπόμπι Μπράουν που συμπεριφέρθηκε όχι σαν πριμαντόνα, αλλά σαν καλός στρατιώτης.