Αν έπρεπε να χωρίσουμε την Ευρωλίγκα σε δύο κατηγορίες, τότε στη μία θα βάζαμε τις ομάδες με στόχους και στην άλλη τις ομάδες που ποτέ δεν είχαν ένα σοβαρό πλάνο. Είχαν μόνο λεφτά και θεωρούσαν ότι αυτό αρκεί. Έπαιρναν 5-6 τρομερούς σκόρερ και στο τέλος της χρονιάς είχαν αποτύχει παταγωδώς. Δεν είναι δύσκολο να βρείτε ποιες εννοούμε. Η Μακάμπι των τελευταίων ετών, η Εφές, η Αρμάνι είναι ομάδες που έφτιαξαν τον παραπάνω ορισμό. Κυρίως είναι ομάδες που φτιάχτηκαν για να ικανοποιούν συγκεκριμένους μπασκετμπολίστες και τις ορέξεις τους. Κοινώς να στήνονται γύρω απ΄αυτούς και να τους δίνουν το ελεύθερο να κάνουν ό,τι κατεβάσει το κεφάλι τους.
Με τους 5 από τους 6 μπασκετμπολίστες που θα δεις να ακολουθούν, το κεφάλι τους συνήθως κατέβαζε καταστάσεις ένας εναντίον όλων. Και για να μην τους αδικούμε, είχαν όντως την ικανότητα να σκοράρουν και με 3 μπασκετμπολίστες να είναι πάνω τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπήρχε λογική στις επιλογές τους. Έχουν οξυμένο το ένστικτο του σκόρερ και κανείς δεν μπόρεσε να τους το χαλιναγωγήσει για το καλό του συνόλου.
Μόνο ο Σλούκας δεν ανήκει σε αυτούς τους μπασκετμπολίστες. Και τότε γιατί μπαίνει στη λίστα; Μπαίνει γιατί δυστυχώς για τις προσδοκίες όλων, δεν επιβεβαίωσε ποτέ αυτό που περιμέναμε. Ιδίως όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό.
Έχει βέβαια 3 Ευρωλίγκες στο βιογραφικό του. Οι υπόλοιποι 4 δεν έχουν ούτε μία και ο Χίκμαν πήρε μία από το πουθενά.
Κιθ Λάνγκφορντ
Είναι τυχαίο ότι όπου κι αν έπαιξε δεν πανηγύρισε τρόπαιο; Είναι τυχαίο ότι σε όλες τις ομάδες του ήταν πρώτος σκόρερ κι αυτό ήταν το μοναδικό επίτευγμα; Πραγματικά θεωρώ μεγάλη τύχη που Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός τον κυνήγησαν και δεν τα κατάφεραν. Το ίδιο θα πρέπει να αισθάνονται κι αυτοί. Οκ, είναι σκόρερ ολκής. Τι να το κάνεις όμως; Αν είναι να παίρνει τις 30 από τις 70 επιθέσεις της ομάδας του, καλύτερα να μην φορέσει ποτέ τη φανέλα.
Σόνι Γουίμς
Ανήκει στην ίδια κατηγορία με τον Λάνγκφορντ, απλώς όχι σε τόσο εκνευριστικό βαθμό. Η αλήθεια είναι πως παλιότερα αποτελούσε μια αρκετά καλή λύση. Ποτέ όμως δεν έδειξε κάτι σπουδαίο παιχτικά. Ακολουθούσε το χρήμα πάντοτε, κάτι που από μόνο του δεν είναι κακό. Όταν όμως βλέπεις ότι ο διψήφιος μέσος όρος πόντων του έχει έρθει μέσα από τριπλάσιες άστοχες προσπάθειες, τότε σκέφτεσαι ότι ο Βαγγέλης Μάντζαρης δικαίως παίρνει 800 χιλιάρικα.
Ρίκι Χίκμαν
Ο Χίκμαν είναι ο μοναδικός αυτής της λίστας που έχει παίξει σε μια σοβαρή ομάδα και έχει κατακτήσει και την Ευρωλίγκα. Μιλάω για τη Φενέρ του 2014-2015 και για την Μακάμπι της περασμένης χρονιάς. Φέτος επίσης παίζει σε ένα καλά δομημένο σύνολο, αυτό της Μπάμπεργκ. Μόνο που όλα αυτά τα χρόνια ο Χίκμαν δεν απέδειξε ποτέ στόφα ηγέτη. Στο ίδιο ματς μπορεί να σου έβαζε 18 πόντους στις αρχές και μετά να εξαφανιζόταν. Ή να ήταν για 3 δεκάλεπτα άφαντος και να τα έβαζε σε σημείο που όλα να είχαν κριθεί. Εκτός αυτού, το ball handling του δεν δικαιολογεί να του δίνουν οι προπονητές το ελεύθερο. Για 3η-4η επιλογή στα γκαρντ να παίζει ένα 12λεπτο το πολύ, θα ήταν κομπλέ.
Σβεντ
Ο μόνος λόγος που φέτος δείχνει ελάχιστα πιο σοβαρός είναι ο Μπαρτζώκας. Και αυτό το λέω εγώ που δεν εκτιμώ ούτε τον έναν ούτε τον άλλο. Γενικά όλα αυτά τα χρόνια ο Σβεντ είχε τις ομάδες τσιφλίκι του. Κυρίως την Κίμκι. Ακόμα και πριν φύγει για ΝΒΑ, στην ΤΣΣΚΑ, ήταν εκνευριστικά ατομιστής. Φέτος το έχει μετριάσει κάπως, για τα δικά του δεδομένα βέβαια. Δηλαδή μπορεί να υπάρξει ένα ματς στα πέντε που δεν θα σουτάρει 40 σουτ και θα δώσει και καμιά πάσα. Όπως χθες με την Εφές που μοίραζε ασίστ σε Γκιλ και Βιάλτσεφ. Το ρόστερ της φετινής Κίμκι είναι αρκετά καλό. Αλλά με ηγέτη τον Σβεντ θα είναι τεράστια έκπληξη αν πετύχει 2 νίκες στους 8.
Κώστας Σλούκας
Ξέρω πολλοί θα διαφωνήσετε. Μιλάμε για έναν παίχτη που έχει πανηγυρίσει 3 φορές την Ευρωλίγκα. Δεν μπορείς να λες υπερεκτιμημένο έναν τέτοιο παίχτη. Πόσοι μπασκετμπολίστες το έχουν πετύχει αυτό; Όντως ο Σλούκας είναι ένας μπασκετμπολίστας που δικαίως βρίσκεται πάντα στην Ευρωλίγκα. Το πρόβλημα με τον Σλούκα είναι ότι όλοι τον περιμένουν ως ηγέτη τόσα χρόνια και δεν έχει εμφανιστεί μια χρονιά να κάνει αξιοπρόσεκτα πράγματα. Τα στατιστικά του είναι ο ορισμός του μέτριου. Κι αν κάποιος πει ότι πέρσι ήταν ο Μπογκντάνοβιτς που του πήρε τη δόξα, φέτος τι δικαιολογία έχει;
Τρίτη χρονιά στη Φενέρ του Ομπράντοβιτς και σε αυτά τα 27 παιχνίδια αν έχει κάνει 4 που να έκαναν τη διαφορά ζήτημα είναι. Το καλοκαίρι με την Εθνική έδειξε ότι φέτος θα έκανε το step up που έπρεπε. Εν τέλει, αντί να γίνει Σπανούλης, εξελίσσεται καθημερινά σε Ζήσης. Όχι ότι είναι κακό. Μια χαρά είναι κι αυτό. Απλώς η προσδοκία είναι που αλλάζει τις εντυπώσεις.
New Entry: Έρικ ΜακΚόλουμ
Το καλοκαίρι τον ήθελε ο Ολυμπιακός. Του είχε κάνει μάλιστα και πρόταση. Η Εφές του πρόσφερε περισσότερα λεφτά και ο Ολυμπιακός στράφηκε στον Ρόμπερτς. Ακόμα και ο φετινός Ρόμπερτς που είναι μία στα πάνω και εφτά στα κάτω του είναι πολύ πιο χρήσιμος από τον ΜακΚόλουμ. Ο τύπος δεν δίνει πάσα με τίποτα. Ακόμα κι αν μέσα στη ρακέτα είναι ο Ντάνστον μόνος ή τον μαρκάρει κάποιος γκαρντ εξαιτίας αλλαγών στα μαρκαρίσματα, ο ΜακΚόλουμ θα προτιμήσει να βαρέσει σκοτωμένο τρίποντο. Και δεν είναι ότι θα βάλει και κανένα. Τις περισσότερες φορές θα είναι κακά σουτ.