Ένα άρθρο του εξαιρετικού καλού μέτριου συναδέλφου (σκέτο) Δημήτρη Πετρίδη (εμ, μ΄αυτά που γράφεις «φίλε», τι περίμενες;) που ανερυθρίαστα αποκαλούσε τον Μάικλ Τζόρνταν υπερτιμημένο, ήταν η αιτία να μπει στη λίστα των πλέον μισητών προσώπων επί της γης για το αναγνωστικό κοινό του menshouse.gr. Αν θέλετε κι εσείς να τον κράξετε, μπορείτε να το κάνετε ελεύθερα εδώ. Φυσικά δεν χρειάζεται καν να διαβάσετε τη δουλειά του και την ανάλυση των επιχειρημάτων του. Άλλωστε επικροτούμε το διαδικτυακό μπούλινγκ εναντίον συντακτών, από όπου κι αν προέρχεται, εφόσον αμφισβητείται (έστω και τεκμηριωμένα) το γεγονός ότι ο MJ είναι ο GOAT. Κάτι που άρχισε να γίνεται αντιληπτό πριν από 28 χρόνια όταν με 69 πόντους έκανε ρεκόρ καριέρας και «σακάταψε» για άλλη μια φορά τους αγαπημένους πελάτες των Μπουλς, Κλίβελαντ Καβαλίερς.
Πελάτες του
Οι Καβς πιθανότατα να είχαν πανηγυρίσει κάνα τίτλο παραπάνω αν δεν έπεφταν πάνω στους καλύτερους Μπουλς όλων των εποχών και κατ’ επέκταση πάνω στον κορυφαίο παίκτη της ιστορίας. Η υπέροχη πελατειακή σχέση (ίσως όχι τόσο μεγάλη όσο εκείνη με τους Πίστονς ή τους Νικς) που αναπτύχθηκε μεταξύ των, φάνηκε ξεκάθαρα το 1989. Η ομάδα του Λένι Γουΐλκενς, έτρεχε ένα 6-0 στην ρέγκιουλαρ σίζον και πίστευε πως στα πλέι οφ θα συνεχιζόταν το ίδιο βιολί, μέχρι…
Μέχρι εκείνη τη μέρα που είδαμε το περίφημο «The Shot»! Την ατομική προσπάθεια του MJ, με την οποία ο απόφοιτος του Νορθ Καρολάινα συστήθηκε ως ένας από τους πιο «κλατσωτούς» παίκτες της ιστορίας και ο κακομοίρης ο Κρεγκ Ίλο κατάλαβε πως ο μόνος τρόπος να βρει θέση στα βιντεάκια του youtube (πριν καν αυτό υπάρξει ως ιδέα καν) θα είναι όταν θα αποτυγχάνει να μαρκάρει το θαύμα της φύσης. Ναι, το ξέρω πως έτσι αποκαλούσαν τον Σαμπόνις, αλλά ας μην κολλάμε σε λεπτομέρειες όταν μιλάμε για τόσο μεγάλους μπασκετμπολίστες του μπάσκετ, όπως σοφά έλεγε ο συγχωρεμένος ο Μάκης Ψωμιάδης.
https://www.youtube.com/watch?v=p5WUOnTxwPw
Να δεις τι είχε για μετά
Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν ξανά… Και ο Τζόρνταν ένιωσε πατώντας στο παρκέ σαν κροκόδειλος μέσα σε ποτάμι, την ώρα που δέκα χιλιάδες γκνου ετοιμάζονται να περάσουν δίπλα από το στόμα του. Στις 28 Μαρτίου 1990, όχι μόνο ο φτωχός Ίλο, αλλά οποιοσδήποτε βρέθηκε απέναντί του, έμοιαζε με αντιλόπη που την έβαζαν στο ίδιο κλουβί με το λιοντάρι. Και κάπου εδώ σταματούν οι μεταφορές από το ζωικό βασίλειο, διότι είναι αλήθεια πως έχουν αρχίσει να κουράζουν.
Εκείνος που δεν κουράστηκε να φορτώνει το αντίπαλο καλάθι ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν. Σε ένα ματς που κρίθηκε στην παράταση, πέτυχε 69 πόντους, οδηγώντας τους Ταύρους (έλα μην κράζετε, αφού έτσι λέγονται) στο τελικό 117-113 επί των Καβαλίερς.
Όταν ξεπέρασε τον εαυτό του
Προερχόμενος από διαδοχικές 40άρες στα περισσότερα από τα προηγούμενα παιχνίδια, ο Τζόρνταν μπήκε πολύ ζεστός στο ματς. Σημείωσε 16 ποντάκια στην πρώτη περίοδο, πρόσθεσε άλλους 15 στη δεύτερη, ανέβασε στροφές στην τρίτη με 20 επιπλέον και στην τέταρτη έβαλε μόνο 10. Σύνολο 61. Σε ένα παιχνίδι απέναντι στους Σέλτικς (στο οποίο οι Μπουλς είχαν ηττηθεί) είχε πετύχει 63, που ήταν και το ρεκόρ του. Το οποίο και ισοφάρισε με ένα τίμιο χαλαρό σουτάκι στις αρχές της παράτασης.
Στα λίγα λεπτά που απόμεναν, σημείωσε 6 ακόμα κι έφτασε στους 69. Για τους εθισμένους στα στατιστικά φίλους της ιστοσελίδας να πούμε ότι εκείνο το βράδυ η Αυτού Μεγαλειότης είχε ακόμη 18 ριμπάουντ, 6 ασίστ, 4 κλεψίματα, 1 τάπα, 62% εντός πεδιάς και 91% στις βολές. Ναι, αλλά οι Πετρίδηδες αυτού του κόσμου έχουν ακόμα αμφιβολίες!
Ωστόσο, έχουν συμβεί και χειρότερα στην ιστορία της δημοσιογραφίας Μήτσο. Για παράδειγμα, παραμονές του αγώνα που έγινε το ρεκόρ καριέρας, συντάκτης εφημερίδας του Κλίβελαντ τόλμησε να βάλει στο πρωτοσέλιδο χτύπημα ότι είχε φτάσει η ώρα να σταματήσει ο Ίλο τον Τζόρνταν…