Αν ήσουν προπονητής του, μπορούσες να μείνεις ήσυχος ότι θα κάνει αυτό που του ζήτησες.
Αν ήσουν συμπαίκτης του, ήξερες ότι θα βάλει τα πόδια του στη φωτιά για χάρη της ομάδας.
Αν ήσουν ο αντίπαλος που επρόκειτο να μαρκάρει, ήξερες ότι μπορούσε να σου δώσει τα δικά σου πόδια… στο χέρι, αν χρειαστεί.
Κι αν ήσουν φίλος της ΑΕΚ την προηγούμενη εποχή που είχε βρεθεί στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου, ήταν σχεδόν αδύνατον να μην τον λατρέψεις.
Γιατί ο Βάιος Καραγιάννης -εκτός από εμβληματική φυσιογνωμία- υπήρξε και μια από τις μεγαλύτερες ψυχάρες που φόρεσαν ποτέ τα κιτρινόμαυρα.
Αντίθετα με αυτό που σε προϊδέαζε το μόλις 173 εκατοστών μπόι του, ο Καρδιτσιώτης αμυντικός «έτρωγε σίδερα».
Υπήρξε μια κινητή (και οδυνηρή ενίοτε για τους αντιπάλους επιθετικούς) απόδειξη του πώς παιζόταν το πραγματικό «man to man».
Και ως ο άνθρωπος των «ειδικών αποστολών», κέρδισε με το σπαθί του (ή με τα τάκλιν του, αν θέλετε) μια θέση στην καρδιά των ΑΕΚτσήδων.
Εξάλλου είναι ένας από τους λίγους παίκτες που πάτησε και στις δυο βάρκες. Έζησε και την περίοδο της μεγάλης ακμής και κυριαρχίας, αλλά και το ξεκίνημα των «πέτρινων χρόνων» που πήραν τέλος με το φετινό πρωτάθλημα.
Με αφορμή λοιπόν την κατάκτηση του φετινού τίτλου από την «Ένωση», ο Βάιος (όπως όλοι στην ΑΕΚ τον αναφέρουν χωρίς να χρειάζεται ποτέ το επίθετό του) τα είπε… χύμα στο Menshouse. Έπαιξε μπάλα -όπως πάντοτε- με την καρδιά του. Και απάντησε σε όλα…
Από την προσπάθεια να αμφισβητηθεί ο τίτλος της ΑΕΚ μέχρι το «ντου» του Σαββίδη και την απορία αν θα μπορούσε κι ο ίδιος να μπουκάρει στο γήπεδο με… καραμπίνα.
Από το κουμπούρι του «καπετάνιου» που είχε δει με τα μάτια του μέχρι την αδυναμία του να μαρκάρει τον Μοστοβόι επειδή… δεν ήξερε ποιος ήταν.
Και από την (προφανή) επιλογή του για το ποιος του θυμίζει τον εαυτό του από τη σημερινή ομάδα της ΑΕΚ μέχρι το περίφημο μαρκάρισμα στον Ρομάριο, όπου ο φακός τον αδικεί δείχνοντάς τον να… αποκεφαλίζει τον Βραζιλιάνο.
Απολαύστε τον…
-Πρωταθλήτρια μετά από 24 χρόνια η ΑΕΚ. Το πήρε δίκαια;
«Ναι, έκανε πολύ καλή πορεία από την αρχή της χρονιάς. Έγινε προσπάθεια μεγάλη από τους παίκτες, τον προπονητή, τον κόσμο και τη διοίκηση. Έδωσαν όλοι και την ψυχή τους. Φαινόταν από την αρχή της χρονιάς στο πρόσωπο όλων ότι η ομάδα είχε πάθος. Εκεί υπερείχε του ΠΑΟΚ. Έκανε κι εκείνος καλή πορεία, αλλά η ΑΕΚ ήταν καλύτερη και πιο ψυχωμένη και έπρεπε να το πάρει».
-Οι φίλοι του ΠΑΟΚ μιλάνε για «πρωτάθλημα στα χαρτιά»…
«Η ΑΕΚ δεν έκανε τίποτα, ούτε πήγε πουθενά. Να ασχοληθεί η ΑΕΚ, για ποιον λόγο; Λένε ότι δεν έπαιξαν ένα παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Η ΑΕΚ τι φταίει όμως; Άλλοι φταίνε και σίγουρα όχι η ΑΕΚ. Υπάρχει πίκρα στον ΠΑΟΚ, το καταλαβαίνω, αλλά νομίζω ότι δίκαια το πήρε η ΑΕΚ».
-Πώς σχολιάζεις το «ντου» Σαββίδη με όπλο στο γήπεδο;
«Δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και το ότι ο διαιτητής δεν έπαιρνε μια απόφαση και μπέρδεψε και τις δυο ομάδες. Καταρχάς στη φάση υπάρχει οφσάιντ. Ο Μαουρίσιο βάζει το τακούνι για να βρει την μπάλα. Θέλει να σκοράρει. Έχω δει τη φάση 100 φορές, δεν πάει να πηδήξει για να αποφύγει την μπάλα. Άσε που κάποιος που δεν θέλει να συμμετάσχει στη φάση δεν πάει προς την μπάλα.
Όσο γι’ αυτό που έκανε ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ, προφανώς και δεν είναι σωστό. Άμα είναι να πάρω κι εγώ την καραμπίνα -σε μια ομάδα που είμαι εδώ στην Καρδίτσα- και να μπουκάρω μέσα στο γήπεδο. Εντάξει, δεν υπάρχει αυτό, είναι εκτός ποδοσφαίρου…»
–Εσένα σου έχει τύχει ποτέ να δεις όπλο στο γήπεδο;
«Ναι, παλιά μου έχει τύχει σε ένα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό με τον Βαρδινογιάννη. Ήμουν στη γραμμή του πλαγίου για να χτυπήσω ένα αράουτ και ξαφνικά έπεσαν πάνω στον λάινσμαν. Ε, και πάνω εκεί φάνηκε το… τσεπάκι που υπήρχε στο σακάκι».
-Οι φίλοι της ΑΕΚ λένε ότι ο μόνος Σαββίδης που έχει σηκώσει πρωτάθλημα στην Τούμπα είναι ο παλιός σου συμπαίκτης ο Γιώργος. Ήσουν μέλος εκείνης της ομάδας που έκανε φιέστα στην έδρα του ΠΑΟΚ…
«Ήταν ένα υπέροχο απόγευμα. Ημέρα τίτλου και πανηγύρια μέσα στην Τούμπα. Ήταν από τις πολύ όμορφες στιγμές που είχα στην ΑΕΚ και το είχαμε χαρεί πάρα πολύ…»
-Αλήθεια, πώς πήγες στην ΑΕΚ; Ισχύει ότι ήσουν οπαδός της από πριν;
«Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν μπήκα πρώτη φορά στα αποδυτήρια. Με το πού άνοιξα την πόρτα και είδα όλους τους αγαπημένους μου παίκτες, σάστισα. Ήμουν οπαδός της ΑΕΚ από παιδί και μόλις μπήκα μέσα και τους είδα, είπα “τι δουλειά έχω εγώ εδώ μέσα”;; (γέλια). Σκέφτηκα να κλείσω την πόρτα και να φύγω, αλλά εντάξει, έμεινα και το ξεπέρασα».
-Στο πρώτο και μοναδικό γκολ που έβαλες με τη φανέλα της ΑΕΚ γνώρισες πρωτοφανή αποθέωση. Το θυμάσαι;
«Ναι, ήταν ένα γκολ με τον Ατρόμητο στο Κύπελλο. Με περίμεναν πώς και πώς οι συμπαίκτες μου και πήγαν να με σηκώσουν στα χέρια, αλλά… την έκανα στο τέλος και δεν τους άφησα».
-Υπάρχει κάποιος παίκτης της σημερινής ΑΕΚ που σου θυμίζει τον εαυτό σου;
«Στην ΑΕΚ υπάρχουν παιδιά που δίνουν και την ψυχή τους μέσα στο παιχνίδι. Εγώ προσπαθούσα να δώσω το 100% σε κάθε αγώνα. Η μαχητικότητα του Βράνιες, ας πούμε, μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι ένα πολύ παθιασμένο παιδί».
-Το παρακάνει, θεωρείς, καμιά φορά;
«Είναι το πάθος αυτό, ξέρεις. Δεν το κάνει επίτηδες. Κι εγώ πάνω στο πάθος μου δεν καταλάβαινα πολλές φορές. Μπορείς να τον περάσεις τον άλλο… από πάνω χωρίς να θέλεις να τον χτυπήσεις ή να μαλώσεις μαζί του. Είσαι τόσο παθιασμένος που δεν καταλαβαίνεις, δεν νιώθεις. Δεν ακούς την κερκίδα, δεν σε νοιάζει τίποτα…»
-Κάτι τέτοιο πρέπει να είχε συμβεί και με σένα στο περιβόητο μαρκάρισμα με τον Ρομάριο…
«Εκείνη την ώρα είχε γίνει μια σέντρα από πλάγια και δεν προλάβαινα με άλλον τρόπο για να βγω πρώτος στην μπάλα. Ήμουν μοναδικός σε αυτό! Δεν προλάβαινα λοιπόν με το κεφάλι και πήγα έτσι! Δεν τον χτύπησα όμως! Γιατί έτσι που το έχει πιάσει η φωτογραφία είναι σαν να τον… αποκεφαλίζω»!
-Είχε πει όμως ότι στη ρεβάνς θα βάλει τρία γκολ και… έβαλε τρία γκολ!
«Ναι, το είπε μετά τη νίκη μας στο πρώτο παιχνίδι και το έκανε! Είχαμε ελλείψεις όμως στη ρεβάνς. Δεν έπαιζε ο Σαμπανάτζοβιτς, οπότε ο Μπάγεβιτς είχε βάλει τον Κασάπη στο κέντρο, εμένα αριστερό μπακ και τους Βασιλόπουλο-Παπαδόπουλο μπροστά από τον λίμπερο Μανωλά. Ήταν καθοριστικός παίκτης ο Σαμπανάτζοβιτς…»
-Το παιχνίδι με τη Σπαρτάκ Μόσχας θεωρούν πολλοί ότι είναι το καλύτερο που έχεις κάνει στην ΑΕΚ. Είχες ένα προβληματάκι όμως με τον Μοστοβόι στο ξεκίνημα, ε;
«Όταν ξεκίνησε το παιχνίδι δεν ήξερα ποιος είναι! Μου είπε ο Μπάγεβιτς να τον μαρκάρω κι εγώ γύρισα στον πάγκο και ρώτησα “ρε παιδιά, ποιος είναι”; Εντάξει, παιδί από χωριό εγώ, δεν γνώριζα πολλά πράγματα. Το θέμα είναι ότι πήγα καλά, πήγε και η ομάδα καλά και στη ρεβάνς πήραμε και την πρόκριση».
-Μιας και το ‘φερε η κουβέντα, ποιος ήταν ο δυσκολότερος αντίπαλος που είχες αντιμετωπίσει;
«Κοίτα, ο Ρομάριο ήταν τότε όπως είναι τώρα ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Μέσι κλπ. Και στην Ελλάδα όμως υπήρχαν σπουδαίοι επιθετικοί: Ο Σαραβάκος, ο Βαζέχα, ο Μπατίστα».
-Ο Δημήτρης Σαραβάκος είχε δηλώσει ότι «για να περάσεις τον Βάιο πρέπει να χρησιμοποιήσεις παραπάνω από το 100% του ταλέντου σου».
«Ο Σαραβάκος είναι ένα σπάνιο παιδί. Ήταν ο μόνος αντίπαλος που δεν μου είχε μιλήσει καθόλου πάνω στο παιχνίδι, όσο δυνατά και να τον έπαιζα. Και ο Βαζέχα το ίδιο…»
-Αλήθεια, υπάρχει κάποιος που να αντέδρασε ποτέ έντονα σε μαρκάρισμα;
«Ναι, γίνονταν αυτά τότε. Για παράδειγμα, με τον Θανάση Δημόπουλο που ήταν πιο εκρηκτικός χαρακτήρας τα είχαμε αυτά. Εντάξει, κανένας δεν θέλει να τον παίζουν man to man και δυνατά. Λογικό είναι να αντιδράσει κάποια στιγμή».
-Σε ποιον είχες κάνει το σκληρότερο μαρκάρισμα που θυμάσαι; Κάτι που να σκέφτηκες μετά ότι μπορεί και να το παράκανες λίγο;
«Δεν ήταν ένας, ήταν… πολλά (γέλια)! Απλά δεν το έκανα σκόπιμα, αλήθεια! Πολλά παιδιά -αντίπαλοι τότε- με είχαν για κακό. Και όταν τύχαινε να γνωριστούμε έξω μου έκαναν πλάκα όλοι. Μου έλεγαν “καλά, είναι δυνατόν ρε”; Μπορεί να έπαιζα δυνατά, αλλά δεν είχα τσακωθεί ποτέ με κανέναν».
-Εκτός από τις διακρίσεις με την ΑΕΚ, ήσουν και μέλος της Εθνικής που πήγε στο Μουντιάλ του ’94. Τι συνέβη εκεί και πήγαν τόσο χάλια τα πράγματα;
«Τότε η Εθνική είχε παιχταράδες. Σαραβάκο, Μαχλά, Αλεξανδρή, Μανωλά, Δημητριάδη, Νιόπλια, Καλιτζάκη. Ποιον να πρωτο-αναφέρεις… Αυτό που έφταιξε ήταν ότι αντί να κάνουμε προπόνηση, μας βάζανε στο αεροπλάνο και κάναμε συνεχώς ταξίδια όπου μας περίμεναν χορηγοί. Κοστουμαρισμένοι όλη μέρα, πτήσεις από ‘δω κι από ‘κει, χωρίς προπόνηση. Δεν ήταν συγκεντρωμένη ομάδα στο αγωνιστικό κομμάτι».
-Πίσω στα σημερινά. Πώς βλέπεις τον τελικό Κυπέλλου; Θα παιχτεί καθόλου μπάλα;
«Είναι οι δυο καλύτερες ομάδες της χρονιάς. Δίνω προβάδισμα στην ΑΕΚ λόγω της ψυχολογίας από την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Και ο ΠΑΟΚ όμως θα έρθει παθιασμένος να αποδείξει ότι δεν έπρεπε να χάσει τον τίτλο. Θα γίνει ένα καλό παιχνίδι και εύχομαι να κερδίσει ο καλύτερος. Από μέσα μας βέβαια λέμε να κερδίσει η ΑΕΚ (γέλια)…
-Ένα μήνυμα για τον κόσμο της ΑΕΚ;
«Ο κόσμος της ΑΕΚ μ’ αγαπάει και τον αγαπάω. Δεν ξεχνιούνται όλα αυτά που ζήσαμε. Τα δύσκολα χρόνια χωρίς τίτλους περάσανε πια. Εμένα τα παιδιά μου δεν έχουν προλάβει να δουν πρωτάθλημα. Η κόρη μου είναι 24 χρονών, γεννήθηκε το 1994 που πήραμε το τελευταίο μας! Οπότε καταλαβαίνεις τι χαρά υπάρχει τώρα».
