Οι πτήσεις της Εθνικής Αργεντινής από τη μια αποτυχία στην άλλη τα τελευταία χρόνια -και αυτό δεν θ’ αναιρεθεί ακόμα και αν περάσει τη φάση των ομίλων φέτος, παρά ΜΟΝΟ αν πάρει το Μουντιάλ- βαραίνουν τις πλάτες όλων των ποδοσφαιριστών που φοράνε τη φανέλα με το εθνόσημό της. Όχι ισόποσα ωστόσο.
Ο Λίονελ Μέσι είναι το όνομα που μπαίνει στο επίκεντρο όλων των επικρίσεων. Ο μεγάλος σταρ της Εθνικής Αργεντινής γεννήθηκε σε μια χώρα που για πολλά χρόνια έψαχνε να βρει τον αντικαταστάτη του Μαραντόνα. Αυτόν που θα πάρει την Εθνική πάνω του.
Αφού οι Αργεντίνοι βάφτισαν «νέο Μαραντόνα» διάφορους απίθανους όπως ο Αϊμάρ ή ο Ορτέγκα (τόση κάψα είχαν να βρουν τον αντικαταστάτη του) κατάφεραν τελικά να βρουν στο πρόσωπο του Μέσι τον ιδανικό διάδοχο του Θεού τους. Κάποιος ξέχασε να τους πει ωστόσο πως οι εποχές έχουν αλλάξει.
Ο Μέσι είναι ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής που έχει αναδειχθεί στα πλαίσια της συλλογικής λειτουργίας της Μπαρτσελόνα και στο επί δεκαετίας απαράλλαχτο σύστημά της. Το συμπέρασμα πως αυτά που πετυχαίνει με την Μπαρτσελόνα ως γρανάζι της μηχανής της θα μπορούσε να τα πετύχει σε οποιαδήποτε μηχανή είναι αυθαίρετο.
Ναι, δεν έχει κάνει καλές εμφανίσεις με την Αργεντινή, αυτό είναι δεδομένο. Αυτό όμως είναι πρόβλημα όσων πίστευαν πως μπορεί να αποδίδει σε υψηλό επίπεδο ανεξαρτήτως συμπαικτών. Και με βάση αυτή την παραδοχή, τώρα είναι που η συζήτηση αρχίζει να γίνεται άβολη για την Εθνική Αργεντινής: το πρόβλημά της δεν είναι ο Μέσι αλλά όλοι οι υπόλοιποι άμπαλοι που φοράνε την φανέλα της τα τελευταία χρόνια.
Η Εθνική Αργεντινής μοιάζει να παραπαίει όχι επειδή δεν τραβάει ο Μέσι, αλλά επειδή δίπλα του έχει παίκτες που ακόμα και αν τους έφερνες στην Ελλάδα δεν είναι και δεδομένο ότι θα έπιαναν. Αντίθετα, όσο ιερόσυλο και αν ακούγεται, μπήκαμε στη λογική να βγάλουμε μια 11άδα από Αργεντίνους που πέρασαν από την Ελλάδα και αν μαζεύονταν στις καλύτερες εποχές τους όλοι μαζί με έναν μαγικό τρόπο παίζει και να χτυπούσαν Μουντιάλ ακόμα και χωρίς τον σούπερ σταρ της Μπαρτσελόνα.
Για να μην μας βρίζετε στα σχόλια να το ξεκαθαρίσουμε: η 11άδα αυτή είναι λίγο αδύναμη από την μέση και πίσω αλλά από το κέντρο και μπροστά είναι ομαδάρα.
Τερματοφύλακας: Σεμπάστιαν Σάχα
Η τερματοφυλακάρα που πέρασε από την ΑΕΚ την τριετία 2008-2011 είναι αναμφίβολα ένας από τους πιο σταθερούς και ποιοτικούς ξένους πορτιέρο που ήρθαν στα μέρη μας τα τελευταία χρόνια. Μπορεί εκείνη η ΑΕΚ να μην περνούσε και τις καλύτερες εποχές της, ωστόσο η κλάση του όχι απλά δεν κρυβόταν αλλά φάνηκε και στα χρόνια του στο αργεντίνικο πρωτάθλημα όταν και ήταν από τους καλύτερους της χώρας του.
Δεξί μπακ: Κάρλος Λουτσιάνο Αραούχο
Έπαιξε μόλις ένα χρόνο στην ΑΕΚ και δεν πρόλαβε να αφήσει το στίγμα του όσο θα μπορούσε -ο συνονόματός του επιθετικός που φόρεσε την ίδια φανέλα μετά από χρόνια τον έχει επισκιάσει ήδη- αλλά επρόκειτο για μεγάλο δεξί μπακ. Άλλωστε, τόσο πριν όσο και μετά το μικρό πέρασμά του από την Ελλάδα, πέρασε από ουκ ολίγες ομάδες στην Αργεντινή όπου και θεωρείται ένας από τους πιο αξιόπιστους δεξιούς μπακ της χώρας. Στο σημερινό Μουντιάλ θα ήταν από τους πιο σκληροτράχηλους στη θέση του.
Στόπερ: Γκάμπριελ Σούρερ
Καψούρα για τους φίλους του Ολυμπιακού στα δύο χρόνια που έπαιξε στο κέντρο της «ερυθρόλευκης» άμυνας- και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Ο Αργεντίνος αμυντικός ήταν ένας αληθινός άρχοντας στην καρδιά της περιοχής, οι εμφανίσεις του στο Champions League έχουν μείνει ιστορικές, ενώ η μακρά καριέρα του στο ισπανικό πρωτάθλημα τόσο πριν όσο και μετά τον Ολυμπιακό αποτυπώνει του λόγου το αληθές. Έναν τέτοιο στόπερ θα το ήθελε πολύ να έχει στη διάθεσή του ο Σαμπάολι…
Στόπερ: Κριστιάν Νασούτι
Ανακάλυψη του Άρη, τις εποχές που η ομάδα της Θεσσαλονίκης έφερνε ολόκληρες «καραβιές» από Λατίνους παικταράδες και στη συνέχεια φόρεσε και τη φανέλα της ΑΕΚ, ο Κριστιάν Νασούτι υπήρξε για ένα διάστημα ένας από τους καλύτερους στόπερ της Ρίβερ Πλέιτ και μάλιστα βρίσκεται στις καρδιές των οπαδών της για το γκολ που είχε βάλει εναντίον της Μπόκα Τζούνιορς σε έναν ημιτελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες. Μαζί με τον Σούρερ θα ήταν απροσπέλαστο δίδυμο…
Αριστερό μπακ: Ροδόλφο Αρουαμπαρένα
Μπορεί στον ένα χρόνο που αγωνίστηκε στην Ελλάδα με τα χρώματα της ΑΕΚ να πέρασε και να μην ακούμπησε, αλλά ο τύπος είχε προέλθει από μια εντυπωσιακή επταετία με τα χρώματα της Βιγιαρεάλ σε μια εποχή που η τελευταία ήταν από τις καλύτερες ομάδες στο ισπανικό πρωτάθλημα και μονίμως τα πήγαινε καλά στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Στην εποχή του ο Αρουαμπαρένα είχε μετρήσει μόλις τέσσερις συμμετοχές με την Εθνική Αργεντινής, αλλά σήμερα που παίκτη με την προσωπικότητά του βρίσκεις με το σταγονόμετρο στις τάξεις της, θα έπρεπε να είναι βασικός.
Εξάρι: Αγκούστιν Πελετιέρι
«Έβγαλε μάτια» στον ένα χρόνο που έκατσε στην ΑΕΚ (για την οποία υπήρξε μεγάλη πολυτέλεια) και στη συνέχεια επέστρεψε στην αγαπημένη του Λατινική Αμερική για να συνεχίσει την καριέρα του σε Αργεντινή και Μεξικό, στα πρωταθλήματα των οποίων υπήρξε εμβληματική φιγούρα στον χώρο της μεσαίας γραμμής. Με παρατσούκλι «Χταπόδι» εξαιτίας των αθλητικών του προσόντων, αυτή η παικτούρα θα όργωνε τα γήπεδα της Ρωσίας ακόμα και σήμερα.
Οκτάρι: Αριέλ Ιμπαγάσα
Τι να πει κανείς για αυτόν εδώ τον υπερπαίκτη, που έπειτα από μια πολύ μεγάλη καριέρα στην Ισπανία ήρθε στην Ελλάδα στα 34 του για να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού και ενώ άπαντες θεωρούσαν πως απλά θα κολλήσει τα τελευταία του ποδοσφαιρικά ένσημα, αυτός έκανε μια καινούρια καριέρα για τα επόμενα πέντε χρόνια «κρεμώντας τα παπούτσια του» στον Πανιώνιο;
Ήταν τέτοια η κλάση του που στην Ελλάδα μπορούσε να παίζει μέχρι τα ποδοσφαιρικά του γεράματα λες και διανύει την ποδοσφαιρική του εφηβεία. Ο Ιμπαγάσα που κάποτε έβγαζε μάτια στην Primera Division (και που στην καλύτερη εποχή του μετρούσε μόλις μια συμμετοχή στην Εθνική Αργεντινής) δεν θα κοιτούσε καν τα γατάκια που παίζουν σήμερα στο κέντρο της ομάδας του Σαμπάολι…
Δεξί χαφ: Λουτσιάνο Γκαλέτι
Άλλη μια υπερπαικτούρα που πέρασε από τον Ολυμπιακό αφού πρώτα είχε κάνει μεγάλη καριέρα σε Ιταλία και Ισπανία. Δεν είναι μόνο το ότι στα τρία χρόνια που έπαιξε είχε καψουρέψει όλο το «Καραϊσκάκης» και είχε σμπαριαλιάσει όλες τις αντίπαλες άμυνες στην Ελλάδα- ήταν και οι εμφανίσεις του στην Ευρώπη, μέσω των οποίων είχε υπογράψει τα πρώτα επικά διπλά του Ολυμπιακού στο Champions League ή εκείνο το αξέχαστο 5-1 επί της Μπενφίκα.
Σπουδαία τεχνική, τεράστια ταχύτητα, σκόρερ και άσος στις ασίστ, θα τον ήθελε πολύ σήμερα η Εθνική Αργεντινής και ας είχε μόλις δέκα συμμετοχές τότε με τη φανέλα της.
Δεκάρι: Εζεκίελ Γκονζάλες
Παίκτης πολύ ιδιαίτερης ποδοσφαιρικής πάστας, παθιασμένος, μπαλαδόρος, ηγετικός, ίνδαλμα στις τάξεις των οπαδών της Μπόκα Τζούνιορς, αδυναμία και σύνθημα στα χείλη των οπαδών του Παναθηναϊκού, ο Γκονζάλες ήταν η απόλυτη σύνοψη του χαρακτηρισμού «παικταράς», ο ποδοσφαιριστής που κάθε οπαδός θα ήθελε στην ομάδα του.
Την γκολάρα με την Άρσεναλ και εκείνες τις επικές εμφανίσεις με Βέρντερ Βρέμης και Μπαρτσελόνα τις κοιτάς σήμερα και αναρωτιέσαι πόσο χρήσιμος θα ήταν στο Παγκόσμιο της Ρωσίας…
Αριστερό χαφ: Σεμπάστιαν Λέτο
Σαν το κρασί: όσο μεγάλωνε και ωρίμαζε τόσο πιο ποιοτικός γινόταν. Ο Σεμπάστιαν Λέτο ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού, «έβγαλε μάτια» τον ένα χρόνο που έπαιξε εκεί ως δανεικός από την Λίβερπουλ αλλά -κακά τα ψέμματα- με τον Παναθηναϊκό έγραψε ιστορία, καθώς με τη φανέλα του μετουσιώθηκε σε μεγάλo ηγέτη και σούπερ σκόρερ.
Αν δεν είχε προβλήματα τραυματισμών είναι δεδομένο πως θα έπαιζε ακόμα σε υψηλό επίπεδο.
Επιθετικός: Νάτσο Σκόκο
Κουβαλάει πολλά καντάρια μπάλας στα δυο πόδια του και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά τόσο οι οπαδοί της ΑΕΚ που τον έζησαν για τρία χρόνια όσο και οι οπαδοί της Ρίβερ Πλέιτ και της Νιούελς Ολντ Μπόις τους οποίους έχει επίσης… κουφάνει με τα ποδοσφαιρικά κατορθώματά του.
Από όλη αυτή την 11άδα είναι και ο μοναδικός που όντως το όνομά του έπαιξε για το Μουντιάλ και, μάλιστα, μετά τις απογοητευτικές εμφανίσεις της Αργεντινής δεν είναι λίγοι εκείνοι που λένε πως έπρεπε να βρίσκεται στην αποστολή.
Άδικο έχουν;