Μετά δυσκολίας του παίρνεις μιλιά. Για να σκάσει το χειλάκι του πρέπει να συντρέχει σοβαρός λόγος. Ακόμα σπανιότερα τεντώνει τις φλέβες του ή σφίγγει τη γροθιά του. Φίλοι και συμπαίκτες τον περιγράφουν εσωστρεφή, φειδωλό, σχεδόν ντροπαλό. Η εκδήλωση συναισθημάτων δεν είναι το φόρτε του Ενγκολό Καντέ. Δεν ήταν από τότε που σε παιδική ηλικία πόζαρε στις ομαδικές φωτογραφίες ως ο κοντορεβυθούλης της ομάδας. Σαν παρείσακτος μπόμπιρας, μισός σε δέμας από τα υπόλοιπα αγόρια.
Αυτός ήταν και ο λόγος που καμία ποδοσφαιρική Ακαδημία στη Γαλλία δεν τον ενέκρινε ως εν δυνάμει άνδρα. Δεν ήταν απλώς κοντός, αλλά σα νάνος μεταξύ των υπολοίπων. Το 1,68 το έφτασε με αναπτυξιακά… άλματα στα τελευταία χρόνια της εφηβείας. Το baby face όμως δεν το αποχωρίστηκε ποτέ. Και είναι αυτό που προβάλλει πλέον ως το απόλυτο κοντράστ στο προφίλ του πιο σεσημασμένου «εξολοθρευτή» στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
«Το 71% της επιφάνειας της Γης καλύπτεται από νερό. Το υπόλοιπο καλύπτεται από τον Ενγκολό Καντέ!», ανέφερε στη διάρκεια της προπέρσινης πορείας πρωταθλητισμού της Τσέλσι, ο παλαίμαχος άσος των «μπλε» και αρχηγός της Εθνικής Γαλλίας, Μαρσέλ Ντεσαγί.
Τα «ανέκδοτα» για την ικανότητα του 27χρονου χαφ να βρίσκεται σχεδόν παντού στο γήπεδο ξεκίνησαν από τον Στιβ Γουόλς, σκάουτερ της Λέστερ, ο οποίος και σύστησε στον Κλαούντιο Ρανιέρι την απόκτηση του με κλειστά μάτια το καλοκαίρι του 2015. «Όταν τον είδα για πρώτη φορά να παίζει στην Καέν, είχα την αίσθηση ότι είναι δύο παίκτες στο σώμα ενός».
Η Καέν ήταν η ομάδα που ανέδειξε τον παντελώς άσημο έως και έξι χρόνια πριν βραχύσωμο μέσο. Παιδί εννιαμελούς οικογένειας μεταναστών από το Μάλι, μεγάλωσε στο προάστειο Γκαρ ντού Νορντ του Παρισιού, απ’ όπου αναχωρεί το τρένο Eurostar για Αγγλία. Σύμβολο πεπρωμένου; Ναι, ωστόσο το ταξίδι προς την Πρέμιερ Λιγκ και την καταξίωση θα γινόταν μετ’ εμποδιών.
Έως τα 19 χρόνια του ο Καντέ έπαιζε στην 8η κατηγορία του γαλλικού ποδοσφαίρου με την ερασιτεχνική (παριζιάνικη) Σιριέν και παράλληλα σπούδαζε λογιστική, αφού δεν διαφαινόταν φως στον ποδοσφαιρικό ορίζοντα!
Η παραίτηση ωστόσο δεν ήταν στο DNA του. Σε πείσμα των διαδοχικών απορρίψεων, ο Καντέ άρχισε να δουλεύει όλο και πιο σκληρά, εξελίσσοντας διαρκώς τα ανασταλτικά χαρίσματα του. Κόντρα στη προβληματική για τους φημισμένους συλλόγους σωματοδομή του, τα πνευμόνια του έμοιαζαν ανεξάντλητα.
Το 2010 ήρθε η πρόταση της Μπουλόν, που μόλις είχε υποβιβαστεί από την Α’ κατηγορία. Ο Καντέ ωστόσο δεν κρίθηκε έτοιμος για τη Ligue 2 και έπαιξε τρία χρόνια στη Γ’ κατηγορία, με τις ρεζέρβες του συλλόγου. Το 2013 πήρε τελικά προαγωγή στη Ligue 2 με τη φανέλα της Καέν. Έπαιξε και στα 38 παιχνίδια, βοηθώντας καταλυτικά στην άνοδο της ομάδας στο Σαμπιονά.
Το νερό είχε μπει στ’ αυλάκι. Ήταν τότε που ένας «δρομέας» με ποδοσφαιρική φανέλα άρχισε να καταπίνει τα χιλιόμετρα σε προβεβλημένο επίπεδο και να κάνει, όσο λίγοι, δύσκολη τη ζωή των αντιπάλων. Τον Αύγουστο του 2014, τέσσερα χρόνια δηλαδή προτού αναδειχτεί παγκόσμιος πρωταθλητής, έκανε την πρώτη εμφάνιση της καριέρας του σε μεγάλη κατηγορία!
Η Καέν παρέμεινε στο Σαμπιονά τη σεζόν 2014-15 και η ποδοσφαιρική Ευρώπη άρχισε να ρίχνει δειλά-δειλά βλέμματα πάνω του. Αν… ήθελε ας έκανε κι αλλιώς. Κανείς παίκτης εκείνη τη σεζόν σε όλη την ήπειρο δεν έκλεψε την μπάλα περισσότερες φορές απ’ ότι αυτός.
Όταν ο Κλαούντιο Ρανιέρι έγινε αποδέκτης της εισήγησης του Γουόλς, αρχικά ήταν δύσπιστος. Το αντίτιμο για την Καέν ήταν 8 εκατ. ευρώ και το αφεντικό της Λέστερ είχε τις ενστάσεις του. Πώς θα μπορούσε να ανταποκριθεί ένας παίκτης 65 κιλών στις απαιτήσεις του πιο physical πρωταθλήματος στον κόσμο, σε μια θέση που ο Ιταλός χρειαζόταν έναν «κυματοθραύστη»;
Το «mea culpa» του Ρανιέρι προς τον Γουόλς όταν τον είδε για πρώτη φορά στην προπόνηση έλαβε διαστάσεις αστικού μύθου, μετά τη δημοσιοποίηση του από την Telegraph. «Στιβ, μην με ακούσεις ποτέ ξανά. Δεν ξέρω τι λέω!».
Ο Καντέ βρήκε στο «King Power» τους Μαχρέζ και Βάρντι, γράφοντας από κοινού την εποποιία της Λέστερ τη σεζόν 2015-16. Ο Αλγερινός αναδείχτηκε κορυφαίος παίκτης της Πρέμιερ Λιγκ, αλλά ήταν κοινό μυστικό ότι ο τίτλος του πραγματικού MVP άνηκε σε έναν παίκτη που δεν νοιάστηκε ποτέ για την προσωπική προβολή του.
Εξίσου αδιάφορο τον αφήνει το τυπικό life style ενός πρωταθλητή Αγγλίας και η απορρέουσα επίδειξη πλούτου. Σε μια ηλικία που οι περισσότεροι σταρ του ποδοσφαίρου σουλατσάρουν με Ferrari ή Lamborghini, εκείνος οδηγούσε ένα Mini και αυτό γιατί πείστηκε να μην πηγαίνει τρέχοντας από το σπίτι στο προπονητικό κέντρο κάθε ημέρα!
Το… χούι όμως του έμεινε. Προγραμματισμένος σαν κομπιούτερ να «σκανάρει» όλες τις επιλογές του αντιπάλου, δεν στέκεται στιγμή στο τερέν, κυνηγώντας την μπάλα με την αφοσίωση που κυνηγά ένα αγρίμι για την επιβίωση του. Σε κανέναν άλλο παίκτη στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο δεν ταιριάζει τόσο πολύ η φράση «απροσπέλαστος».
Η αντίληψη και το διάβασμα του παιχνιδιού όταν αμύνεται δεν έχουν ταίρι, πιθανόν από καταβολής του αθλήματος. Ακόμα όμως κι αν τύχει, από σπόντα, να τον περάσει κανείς, το μόνο βέβαιο είναι ότι θα τον βρει ξανά μπροστά του, αν δεν φροντίσει να ξεφορτωθεί την μπάλα.
«Μερικές φορές, όταν είμαι στο τερέν, νομίζω ότι τον βλέπω δύο φορές. Μια από αριστέρα, μια από δεξιά. Μου δημιουργείται η εντύπωση ότι έχουμε στην ομάδα διδύμους», έχει πει ο Εντέν Αζάρ. Ο Τιερί Ανρί το έθεσε πιο γλαφυρά. «Όταν επισκέφτηκα μια προπόνηση της Τσέλσι, πήγα και στάθηκα μπροστά του. Τον έσφιξα πιάνοντας τον από το στήθος. Ήθελα να διαπιστώσω ότι είναι αληθινός!»
Στην πορεία πρωταθλήματος της Λέστερ, ο Γάλλος διεθνής ηγήθηκε σε τάκλιν (31 περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο παίκτη) και κλεψίματα (+15 από τον δεύτερο) στην Πρέμιερ Λιγκ, συνδυάζοντας σε υπερθετικό βαθμό ενέργεια, θέληση, ευστροφία και προσήλωση.
Η πλειονότητα των «φονικών» αντεπιθέσεων που κατέληγαν στα δίχτυα, κυρίως από τα πόδια του Βάρντι, ξεκινούσε από τη δική του «βρωμοδουλειά», αλλά και την πρόσθετη ικανότητα του να προωθεί άμεσα την μπάλα στην επίθεση.
Το κοινώς λεγόμενο αστειάκι στις παμπ του Λέστερ πήγαινε κάπως έτσι: «πήραμε το πρωτάθλημα γιατί είχαμε τρεις αμυντικούς χαφ: τον Ντρινκγουότερ στη μέση και τον Καντέ δεξιά κι αριστερά του»!
Τα 36 εκατομμύρια ευρώ που έδωσε η Τσέλσι για να τον πάρει από τη Λέστερ το καλοκαίρι του 2016 μοιάζουν πλέον πενταροδεκάρες. Μπαρτσελόνα, Ρεάλ και Παρί Σ.Ζ. βρίσκονται ήδη στο κατόπι του και το νούμερο για την προσέλκυση του θα έχει de facto 9 ψηφία.
Χωρίς αυτόν οι «αλεπούδες» κατέρρευσαν και με αυτόν οι Λονδρέζοι τις διαδέχτηκαν στο θρόνο, με τον ίδιο να αναδεικνύεται τον Μάη του ’17 κορυφαίος παίκτης της σεζόν στην Αγγλία. Έναν τίτλο που είχε προαναγγείλει ουσιαστικά ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον ένα χρόνο νωρίτερα. «Είναι με διαφορά ο καλύτερος παίκτης στο πρωτάθλημα».
Ο Καντέ έγινε ο πρώτος στο Νησί μετά τον Ερίκ Καντονά το 1993 που κατακτά back to back τίτλους με διαφορετική ομάδα. Κάπως έτσι, ήταν ο μοναδικός εκπρόσωπος της Πρέμιερ Λιγκ στην πρώτη οχτάδα των υποψηφίων για τη «Χρυσή Μπάλα» του 2017.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο που ολοκληρώθηκε χθες, ο Ενγκολό Καντέ δεν έκανε τίποτα διαφορετικό απ’ αυτό που κάνει την τελευταία τριετία στην Πρέμιερ Λιγκ. «Η Εθνική Γαλλίας είναι σα να παίζει με 12 παίκτες. Για μένα είναι ο κορυφαίος του τουρνουά. Βρίσκεται παντού. Δεν είναι ο τύπος του παίκτη που συνηθίζουμε να προσέχουμε, αλλά η αξία του είναι αντίστοιχη δύο μέσων», υποστήριξε την παραμονή του τελικού ο Γκάρι Λίνεκερ.
Ο πολύς Λούκα Μόντριτς δεν αναδείχθηκε ανάξια MVP του Μουντιάλ, αλλά αν έπρεπε να τηρηθεί το πρωτόκολλο και να προκύψει αυτός από τη νικήτρια ομάδα, ο Αντουάν Γκριεζμάν, ο Κιλιάν Εμπαμπέ ή ο Πολ Πογκμπά θα ήταν επιβεβλημένο να παραμερίσουν υπέρ του κοντοπίθαρου της ομάδας.
Η αλήθεια είναι πάντως ότι εκείνος δεν θα το χαιρόταν όσο αυτοί. Πιθανόν και να μην έδινε δεκάρα. Θα επεδείκνυε απλώς το κενό ανάμεσα στα δόντια του, αντιδρώντας στα φλας με ένα χαμόγελο και ζαλισμένος από τους ανεπιθυμήτους προβολείς, θα έφευγε να χωθεί στην καταπακτή.
Θα έφευγε φυσικά… τρέχοντας. Παρασυρμένος σε ανομολόγητες σκέψεις περηφάνιας. Περιμένοντας πώς και πώς την ώρα που θα τρέξει -δίχως αύριο- ξανά για να κάνει μάγκες όσους φορούν την ίδια φανέλα με τη δική του…