Όταν γίνονται οι κληρώσεις των ευρωπαϊκών Κυπέλλων το καλοκαίρι δεν σε ενδιαφέρει μόνο με ποιον θα παίξει η ομάδα σου.
Εννοείται ότι σε νοιάζει (και μάλιστα πολύ) με ποιον θα παίξει και ο μισητός αντίπαλος.
Εξάλλου, πέρα από τη χαρά της νίκης, μεγάλη απόλαυση στην μπάλα είναι και η χαρά της καζούρας στους απέναντι.
Όταν γίνεται λοιπόν η κλήρωση θέλεις πάντα να τους πέσει ισχυρός αντίπαλος. Κι αν αυτό δεν συμβεί (και το λιμό που τους έτυχε δεν επιτρέπει αισιοδοξία για διασυρμό τους) τότε ελπίζεις σε κάποιο αξέχαστο καλοκαιρινό τους κάζο.
Σαν αυτά που έχουν πάθει όλοι ανεξαιρέτως οι «μεγάλοι» στην Ελλάδα.
Πιστεύοντας ότι έχουν τον αντίπαλο του χεριού τους και βλέποντας τελικά πολλά χέρια οπαδών τους με ανοιγμένες τις παλάμες να τους… χαιρετούν έπειτα από οδυνηρούς αποκλεισμούς.
Όπως οι εξής:
Παναθηναϊκός με Καμπάλα
Τον Απρίλη του 2014 ο Παναθηναϊκός έκλεισε πανηγυρικά τη χρονιά. Με την τεσσάρα επί του ΠΑΟΚ στον τελικό δεν κέρδισε μόνο το Κύπελλο, αλλά και την αναγνώριση ως η ομάδα που έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στο δεύτερο μισό της σεζόν.
Ε, κάτι παραπάνω από ένα χρόνο αργότερα ο ενθουσιασμός είχε δώσει τη θέση του στην ξεφτίλα. Γιατί αν μη τι άλλο αυτό ήταν για έναν σύλλογο με την ευρωπαϊκή ιστορία του «τριφυλλιού» ο αποκλεισμός από κάποια Καμπάλα.
Η ομάδα του Αναστασίου είχε εμφανιστεί κατώτερη των περιστάσεων από το πρώτο παιχνίδι.
Θες όμως ότι έχασε αρκετές ευκαιρίες, θες ότι το 0-0 τον διατηρούσε απόλυτο φαβορί, όλοι πίστευαν ότι στη ρεβάνς θα καθάριζε. Αμ δε…
Οι Αζέροι αποδείχθηκαν πολύ πιο σκληρά καρύδια απ’ όσο πίστευαν όλοι. Προηγήθηκαν δυο φορές στη Λεωφόρο. Και αποσπώντας το 2-2, έκαναν ανέκδοτο τον Παναθηναϊκό στα χείλη των αντιπάλων.
Αυτά που (βασισμένα στον σκόρερ της Καμπάλα) αναρωτιόνταν: «Το άλλο με τον… Ντοντό το ξέρετε»;
ΑΕΚ με ΑΪΚ Στοκχόλμης
Η σεζόν 1999-2000 ξεκίνησε μέσα στον ενθουσιασμό για την ΑΕΚ:
Η ομάδα θα είχε την ευκαιρία να επιστρέψει στους ομίλους του Champions League, ο Δημήτρης Μελισσανίδης διατηρούσε το μάνατζμεντ από την περιβόητη ENIC, στον πάγκο είχε έρθει ο «καθηγητής» Τουμπάκοβιτς και το αεροδρόμιο είχε γκρεμιστεί (κυριολεκτικά) για την άφιξη του Ντράγκαν Τσίριτς.
Περίπου έτσι όπως γκρεμίστηκαν όλα τα όνειρα των οπαδών της ομάδας σε ένα αυγουστιάτικο βράδυ. Ή μάλλον σε δυο…
Γιατί η κακή μέρα (ή μάλλον νύχτα) φάνηκε από το πρώτο ματς με την άγνωστη ΑΪΚ Στοκχόλμης στην Αθήνα. Τότε που η έκλειψη ηλίου που είχε προηγηθεί σαν να έκρυψε και το… τέρμα από τους «κιτρινόμαυρους».
Με το 0-0 λοιπόν να κλονίζει την πίστη τους ότι ήταν φαβορί, ολοκληρώθηκε η κατραπακιά στη ρεβάνς:
Ο Ατματσίδης έφαγε (όρθιος) το μακρινό σουτ του Νοβάκοβιτς, ο Μαλαδένης έχασε το (κλασικό του σε μεγάλα ματς) τετ-α-τετ και οι αποσκευές της ΑΕΚ κατά την επιστροφή στην Αθήνα δεν περιείχαν το σεντόνι του Champions League, αλλά μόνο γκρίνια και εσωστρέφεια που θα χάλαγε εντέλει όλη τη σεζόν.
Ολυμπιακός με Ανόρθωση
Ποιος να το ‘λεγε ότι ο προπονητής που υπέστη έναν από τους πιο ντροπιαστικούς αποκλεισμούς του συλλόγου θα έφτανε να θεωρείται ένας από τους κορυφαίους που έκατσαν ποτέ στον πάγκο του.
Ότι ο κόουτς που πιάστηκε κότσος από τον… Κετσπάγια θα έφτανε (αφού πανηγύριζε τα πάντα στην Ελλάδα) να καθοδηγεί την Μπαρτσελόνα. Κι όμως! Η θητεία του Ερνέστο Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό ξεκίνησε με ένα οδυνηρό κάζο.
Γιατί ok, στους ομίλους οι Πειραιώτες είχαν πάθει διάφορες νίλες τύπου Ρόζενμποργκ, Μόλντε, Χέρενφεν και Μακάμπι Χάιφα. Να μην παίξουν καν όμως στο Champions League ήταν η πρώτη φορά που τους τύχαινε ως πρωταθλητές. Στο πρώτο παιχνίδι λοιπόν με αντίπαλο την Ανόρθωση οι «ερυθρόλευκοι» θυμίζουν σκορποχώρι:
Στο 20λεπτο έχουν προλάβει ήδη να δεχθούν δυο γκολ. Στο ημίχρονο ο τραυματίας Νικοπολίδης αντικαθίσταται. Και στο 77’ που έχουν την ευκαιρία για το πολύτιμο εκτός έδρας γκολ, ο (πιτσιρικάς τότε) Μήτρογλου αναλαμβάνει… νταηλίκι πέναλτι που κέρδισε ο Γκαλέτι και το στέλνει στο δοκάρι.
Ε, κάπως έτσι στο τέλος είχε και… γλυκό (όπως είχε πει στην αξέχαστη ραδιοφωνική του μετάδοση ο Ηρακλής Αντύπας για το τρίτο γκολ των Κύπριων). Και έκατσε τόσο βαρύ στο στομάχι των Πειραιωτών που δεν κατάφεραν εντέλει με τη νίκη 1-0 της ρεβάνς ν’ αποφύγουν τον αποκλεισμό-σοκ.