Μας ανάγκασαν κάποτε να τρίβουμε τα ματάκια μας. Μοίραζαν υποσχέσεις (μαζί με σακούλες στους αντιπάλους τους).
Γενικότερα μας έκαναν να σκεφτόμαστε «αφού τα κάνουν αυτά πριν κλείσουν τα 20, τι θα κάνουν σε 10 χρόνια από τώρα»;
Χμ…
Μπορεί, βασικά, να κάνουν πολύ λιγότερα. Μπορεί να μη δικαίωσαν τις προσδοκίες. Μπορεί να ήταν πολύ βαρύ τελικά το φορτίο του «next big thing» στο ποδόσφαιρό μας.
Και παιχταράδες που έμοιαζαν ικανοί να γράψουν ιστορία (είτε λόγω τραυματισμών, είτε λόγω κακών επιλογών, είτε απλά επειδή είχαν υπερεκτιμηθεί οι δυνατότητές τους) να παρέμειναν «αιώνια ταλέντα».
Όπως, για παράδειγμα, οι εξής:
Σωτήρης Νίνης
Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση όλων. Ένα από τα μεγαλύτερα «γαμώτο» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όταν ο Βίκτορ Μουνιόθ τόλμησε να τον κάνει βασικό πριν καν κλείσει τα 17, μάγεψε τους φίλους του Παναθηναϊκού. Με τις μεγάλες εμφανίσεις την προσεχή τριετία έκανε ακόμα και τους ουδέτερους να τον θαυμάσουν. Δυστυχώς όμως η πορεία του δεν ήταν η αναμενόμενη. Και η υπερβολική καταπόνηση σε συνδυασμό με σοβαρούς τραυματισμούς και κακές επιλογές δεν του επέτρεψαν να δικαιολογήσει το «νέος Σαραβάκος».
Βασίλης Κουτσιανικούλης
Κοντούλης, ταχύτατος, με λασπωτήρα (τότε) στα μαλλί και άπιαστος από τους αντιπάλους του. Δεν ήθελε και πολύ -στη χώρα της υπερβολής που ζούμε- να του κολλήσει γρήγορα το «Έλληνας Μέσι». Χαζεύοντας κόσμο με τη φανέλα του Εργοτέλη και κάνοντας ματσάρες απέναντι σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, ο μικροσκοπικός άσος φαινόταν να ‘χει γεννηθεί (όχι στη Λάρισα αλλά) στη Λατινική Αμερική. Ωστόσο το μέτριο πέρασμα από τον ΠΑΟΚ και η πορεία του στη συνέχεια διέψευσαν τις ελπίδες για έναν παιχταρά που θα έγραφε ιστορία.
Χάρης Παππάς
Τα πάντα με αυτό το παλικάρι έγιναν γρήγορα. Γρήγορα (ή μάλλον αστραπιαία) έτρεχε στο γήπεδο, αναγκάζοντας μπακ και στόπερ να διακρίνουν μετά βίας τον αριθμό στη φανέλα του. Γρήγορα διέψευσε τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί για εκείνον στον Απόλλωνα Καλαμαριάς όταν έκανε το άλμα στον Ολυμπιακό. Γρήγορα (μόλις σε μια σεζόν) σπατάλησε την τελευταία του ευκαιρία να παίξει σε υψηλό επίπεδο με την ΑΕΚ. Και γρήγορα απέδειξε ότι ο ντόρος που είχε γίνει για πάρτη του ήταν κομματάκι υπερβολικός…
Παναγιώτης Λαγός
Ως μέλος της ομαδάρας του Ηρακλή το 2006, είχε βγάλει τα μάτια όλης της ποδοσφαιρικής Ελλάδας. Οδήγησε όλους τους «μεγάλους» να σφαχτούν ποιος θα τον πρωτοπάρει. Και ανάγκασε την ΑΕΚ να ξηλωθεί 1 εκατ. ευρώ για να τον κάνει δικό της. Κάπου εκεί όμως η τύχη του έγινε… λαγός. Ένας σοβαρός τραυματισμός στον αχίλλειο, που τον άφησε έξι μήνες έξω, δεν του επέτρεψε ποτέ να γυρίσει ο ίδιος. Χωρίς να πλησιάσει λοιπόν εκεί που φαινόταν ότι μπορούσε και χωρίς να κάνει την καριέρα που αναμενόταν στην «Ένωση», κρέμασε τα παπούτσια του ως «αιώνιο ταλέντο» προ διετίας στον Απόλλωνα Σμύρνης…