5 πανηγυρισμοί παικτών στην Ελλάδα που πίκαραν την εξέδρα των αντιπάλων

Όταν το να φάει γκολ η ομάδα σου δεν ήταν το χειρότερο που μπορούσε να σου συμβεί ως οπαδός…

Ένας άτυπος κανόνας fair-play στην μπάλα λέει ότι πως όταν σκοράρεις δεν πανηγυρίζεις μπροστά στους οπαδούς των αντιπάλων.

Ο μεγαλύτερος πρεσβευτής του στην Ελλάδα, ο Ντέμης Νικολαΐδης, διέσχιζε, αν χρειαζόταν, ολόκληρο το γήπεδο για να μην προκαλέσει και να γιορτάσει κάποιο γκολ με τους οπαδούς της δικής του ομάδας.

Πρέπει να το παραδεχθούμε όμως: Το να πικάρεις λίγο τους απέναντι έχει κι αυτό τη χάρη του.

Ακόμα κι αν είναι η δική σου ομάδα που έχει αρπάξει το τεμάχιο, ένα πείραγμα του παίκτη που το ‘βαλε φτιάχνει ατμόσφαιρα.

Ανάβει λίγο τα αίματα. Και φυσικά φτιάχνει υπέροχο έδαφος για απάντηση και καζούρα.

Πριν λίγα χρόνια λοιπόν (όταν το να πανηγυρίσεις προκλητικά μπροστά στην εξέδρα των αντιπάλων δεν κινδύνευες να αποτελέσει το τελευταίο πράγμα που έκανες στη ζωή σου) άνοιγαν χαρακτηριστικές… βεντέτες του σκόρερ με την κερκίδα.

Όπως, για παράδειγμα, οι εξής:

Χρήστος Κωστής με Ολυμπιακό

Έχοντας πετύχει λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα ένα από τα πιο περίεργα γκολ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου (με «γιόμα» του Μανωλά από την άμυνα και μπαγλαμαδιά Στρακόσια και αμυντικών) ο Χρήστος Κωστής σπεύδει στην εξέδρα που φιλοξενούνταν εκείνη τη μέρα οι οπαδοί του Ολυμπιακού. Συγκλίνει τα μεσαία του δάχτυλα προς τα μέσα. Και προφανώς επειδή η φάση της επίτευξης του τέρματος ήταν μπερδεμένη, φροντίζει να διευκρινίσει σε όποιον είχε αμφιβολίες, ότι «εγώ τους γ…σα».

Γιώργος Ανατολάκης με Παναθηναϊκό

Ντέρμπι «αιωνίων». Το ΟΑΚΑ βράζει. Οπαδοί και των δυο ομάδων στις εξέδρες (ναι, κάποτε συνέβαινε αυτό). Στον «τελικό» λοιπόν που θα κρίνει κατά μεγάλο ποσοστό ποιος θα κατακτήσει το πρωτάθλημα της σεζόν 1999-00 ο Γιώργος Ανατολάκης κάνει κάτι σπάνιο για τον ίδιο: Βρίσκει δίχτυα με κεφαλιά, ανοίγοντας το σκορ για τους Πειραιώτες. Πριν πάει όμως στους δικούς τους οπαδούς για να γιορτάσει, δεν παραλείπει να στείλει λίγη από την αγάπη του (με απανωτά φιλάκια) στους φίλους του «τριφυλλιού» που βρίσκονταν πίσω από την εστία.

Λυμπερόπουλος με Ολυμπιακό και η… ρεβάνς Γεωργάτου με Παναθηναϊκό

Μακράν της δεύτερης η πιο χαρακτηριστική περίπτωση. Όχι μόνο επειδή η μία πλευρά προκάλεσε, αλλά επειδή ήρθαν έτσι τα πράγματα που η άλλη μπόρεσε να απαντήσει. Στο πρώτο ματς Κυπέλλου λοιπόν της σεζόν 2000-01 ο Νίκος Λυμπερόπουλος βρίσκει τον μόνο τρόπο που θα έτρωγε γκολ εκείνο το βράδυ ο ανίκητος Ελευθερόπουλος. Και γιορτάζει το απίθανο βολέ με το οποίο έκανε το 1-1 δείχνοντας τη φανέλα του (και συγκεκριμένα το μέρος με το όνομα) στους οπαδούς του Ολυμπιακού που τον αποδοκίμαζαν.

Στο δεύτερο παιχνίδι της Λεωφόρου ωστόσο, όλα πάνε στραβά για τον Παναθηναϊκό. Ο Ολυμπιακός κάνει παρέλαση και ένα από τα πιο θριαμβευτικά διπλά όλων των εποχών με το περιβόητο 1-4. Πέρα όμως απ’ αυτό, το παιχνίδι μένει στην ιστορία και για την απάντηση Γεωργάτου στον Λυμπερόπουλο: Όταν μαζεύει τους συμπαίκτες του για να πανηγυρίσουν με τον ίδιο τρόπο το τρίτο γκολ και δίνει υλικό στην ερυθρόλευκη εξέδρα για το περίφημο σύνθημα «Νικολάκη, ξαναέλα, ξαναέλα να μας δείξεις τη φανέλα».

Αντώνης Νικοπολίδης με ΑΕΚ

Στον πιο δραματικό τελικό Κυπέλλου που έγινε ποτέ στη χώρα μας ΑΕΚ και Ολυμπιακός έχουν στείλει για οξυγόνα τους μισούς τους οπαδούς. Αφού η κανονική διάρκεια λήγει 3-3 και η παράταση 4-4, εκτελούν πέναλτι σχεδόν μέχρι τα ξημερώματα. Έχοντας αποκρούσει λοιπόν το χτύπημα του «χταποδιού» Πελετιέρι κι έχοντας ευστοχήσει στη νικητήρια… 29η εκτέλεση, ο Νικοπολίδης ξεφεύγει. Και πανηγυρίζει έξαλλα την κατάκτηση του τροπαίου μπροστά στους απογοητευμένους φίλους της «Ένωσης».

Μάουρο Ντα Σίλβα με ΠΑΣ Γιάννινα

Σε ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και με σοβαρά επεισόδια πριν και μετά το παιχνίδι, ΟΦΗ και ΠΑΣ Γιάννινα παίζουν την επιβίωσή τους το 2001. Από το μεταξύ τους αποτέλεσμα στο μπαράζ παραμονής που γίνεται στη Ρόδο θα εξαρτηθεί ποια ομάδα θα παραμείνει στην Α’ Εθνική και ποια θα κουνήσει μαντίλι. Κι όταν ο Μάουρο Ντα Σίλβα σφραγίζει τη μεγάλη νίκη των Κρητικών με 2-0, περιφέρει επιδεικτικά το σύστημα αναπαραγωγής του, μέσα σε βροχή από μπουκάλια και αντικείμενα που φεύγουν απ’ την εξέδρα των Ηπειρωτών.