Στο ποδόσφαιρο (όπως και στη ζωή) δεν αποδίδεται πάντα δικαιοσύνη. Υπάρχουν φορές όπου κάποιος δεν παίρνει αυτό που δικαιούται.
Περιπτώσεις όπου είτε με δική του ευθύνη, είτε με εξωγενείς παρεμβάσεις, είτε με έναν συνδυασμό και των δυο, δεν κατακτά αυτό που αξίζει.
Αναμφίβολα λοιπόν και στο ελληνικό πρωτάθλημα έχουν υπάρξει ομάδες που η πορεία τους -και κυρίως το ποδόσφαιρο που έπαιξαν- δεν ανταμείφθηκε με την κατάκτηση του τίτλου.
Πού προσέφεραν κατά κοινή ομολογία το ομορφότερο θέαμα (τουλάχιστον για εκείνη τη σεζόν) ωστόσο δεν σήκωσαν εντέλει την κούπα.
Όπως, για παράδειγμα, οι εξής:
ΑΕΚ της σεζόν 1995-96
Ίσως η θεαματικότερη ομάδα που είδαν ποτέ τα ελληνικά γήπεδα. Έχοντας κατακτήσει τρεις σερί φορές το πρωτάθλημα κι έχοντας γίνει ο πρώτος ελληνικός σύλλογος που έπαιξε στο Champions League με τη σημερινή του μορφή, η ποδοσφαιρική ορχήστρα που είχε φτιάξει ο Ντούσαν Μπάγεβιτς βρέθηκε στο απόγειο της απόδοσής της. Και παρόλο που απέναντί της υπήρχε ένας επίσης φοβερός Παναθηναϊκός (που την ίδια σεζόν αποκλείστηκε στα ημιτελικά από τον Άγιαξ) η μπάλα που έπαιξε ήταν αναμφίβολα ασυναγώνιστη.
Οι «κιτρινόμαυροι» φόρτωναν γκολ τους αντιπάλους, έκαναν 16 νίκες σε 17 ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια (μόνο ο Ολυμπιακός τη γλίτωσε με ισοπαλία) και τελείωσαν τον πρωτάθλημα με 15 γκολ περισσότερα από το «τριφύλλι». Πέρα, δε, από τη νίκη εναντίον του στο «Νίκος Γκούμας» με 1-0, το πέταξε με συνοπτικές διαδικασίες από το Κύπελλο, με νίκη 3-1 στο πρώτο ματς (που θα μπορούσε να είναι πολύ ευρύτερη βάσει της εικόνας του ματς) και ισοπαλία 2-2 στη ρεβάνς (όπου το σκορ ήταν 0-2 στο 7’).
Οι παλινωδίες ωστόσο στο θέμα Μπάγεβιτς και η εύνοια που είχε ενίοτε ο Παναθηναϊκός (την ίδια σεζόν υπήρξε το περιβόητο πέναλτι Σπανέα στη Νέα Σμύρνη) δεν της επιτρέπουν να πανηγυρίσει. Εν μέσω ψιθύρων ότι ο Σερβοέλληνας έχει υπογράψει ήδη στον Ολυμπιακό και με τον ίδιο να παρατάσσει μια από τις πιο επιθετικές ομάδες όλων των εποχών με φουλ αμυντικούς προσανατολισμούς στον «τελικό» του ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός επικρατεί 1-0 με γκολ του Μπορέλι. Σηκώνει εκείνος, λοιπόν, την κούπα και η ΑΕΚ περιορίζεται στο Κύπελλο με μια τελευταία μεγάλη παράσταση στο 7-1 επί του Απόλλωνα.
Παναθηναϊκός της σεζόν 1999-00
Από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ποδοσφαιρικού «γαμώτο». Αν και ξεκίνησε με αμφισβήτηση και πρωτοσέλιδα που χαρακτήρισαν την πρόσληψή του ως «λευκή πετσέτα» από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, ο αείμνηστος Γιάννης Κυράστας φτιάχνει έναν Παναθηναϊκό που «φυσάει» στο γήπεδο. Χορταστικό ποδόσφαιρο, ευρείες νίκες και μια έδρα-φρούριο (με 16 νίκες και 1 ισοπαλία). Με μπροστάρη τον Λυμπερόπουλο, τους Καραγκούνη-Μπασινά στα ντουζένια τους, τον Βαζέχα διαχρονική αξία και ποιοτικούς ξένους όπως οι Μίκλαντ, Ασάνοβιτς και Φλίπσεν, το «τριφύλλι» προσφέρει αναμφίβολα το καλύτερο θέαμα.
Αυτό όμως δεν επρόκειτο να αποδειχθεί αρκετό. Όχι μονάχα επειδή ο Ολυμπιακός διέθετε επίσης ποιοτική ομάδα και μεγαλύτερη εμπειρία στην διαχείριση του ανταγωνισμού για τον τίτλο, αλλά κι επειδή του δόθηκε, όποτε χρειαζόταν, βοήθεια και από τη διαιτησία. Τις φορές λοιπόν που οι «πράσινοι» δεν ήταν αρκετά καλοί, υπέπεσαν στις ελάχιστες γκέλες τους (ήττα από Προοδευτική, ισοπαλίες με Ιωνικό και Καλαμάτα). Δεν συνέβαινε όμως το ίδιο με τον Ολυμπιακό (που μόνες του απώλειες ήταν η εκτός έδρας ήττα από τον Παναθηναϊκό κι εκείνη από τον ανέκαθεν φιλικά διακείμενο στο «τριφύλλι», ΟΦΗ με 2-1).
Έτσι, οι Πειραιώτες φτάνουν με προβάδισμα στο ντέρμπι-τελικό του ΟΑΚΑ. Εκεί ο Παναθηναϊκός κάνει μεγάλη ανατροπή, αγγίζει τη νίκη, ωστόσο ισοφαρίζεται από τον Αλεξανδρή και βλέπει τον Βαζέχα να χάνει τη μεγαλύτερη ευκαιρία της καριέρας του για να του δώσει το τρίποντο-μισό τίτλο. Η ήττα-μαχαιριά από την Παναχαϊκή λίγες εβδομάδες «σκοτώνει» οριστικά τις ελπίδες της ομάδας του Κυράστα και παρόλο που ψηφίζεται παντού ως η καλύτερη της σεζόν και ο ίδιος ως ο κορυφαίος τεχνικός, το πρωτάθλημα πάει ξανά στο λιμάνι.
Παναθηναϊκός της σεζόν 2002-03
Πιθανότατα η πιο πολυσυζητημένη σεζόν όλων των εποχών. Αν όχι για την εξέλιξή της, σίγουρα για την κατάληξή της. Έχοντας προσλάβει τον Φερνάντο Σάντος μετά την εξαιρετική πορεία του στην ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός ξεκινάει ανάποδα το πρωτάθλημα. Όχι απλώς παραπατάει, αλλά γνωρίζει τη χλεύη των αντιπάλων για τις τρεις ήττες του στις ισάριθμες πρώτες αγωνιστικές (από ΠΑΟΚ, Προοδευτική και ΑΕΚ). Εκεί όμως που η σεζόν κινδυνεύει να πάει από νωρίς χαμένη, ο ερχομός του Σέρχιο Μαρκαριάν φέρνει τούμπα το έργο.
Με μια επική αντεπίθεση (στηριγμένη στην ασφάλεια του Χένρικσεν στην άμυνα, τη σταθερότητα των Μπασινά-Καραγκούνη στο κέντρο και τα γκολ των Λυμπερόπουλου-Ολισαντέμπε στην επίθεση) οι «πράσινοι» καλύπτουν το χαμένο έδαφος. Κι ενώ παράλληλα πραγματοποιούν φοβερή πορεία στην Ευρώπη (φτάνοντας στα προημιτελικά του Κυπέλλου UEFA, κάνοντας διπλό στην έδρα της Πόρτο και πληρώνοντας το rotation για χάρη του πρωταθλήματος με οδυνηρή ήττα-αποκλεισμό 0-2 από την ομάδα του Μουρίνιο), φτάνουν στην κορυφή της βαθμολογίας χωρίς να κάνουν άλλη ήττα!
Την προτελευταία αγωνιστική, ωστόσο, όλα αυτά θα πάνε περίπατο. Σε μια από τις πιο μαύρες σελίδες του ελληνικού ποδοσφαίρου και σ’ ένα παιχνίδι που δεν θα ‘πρεπε ποτέ να ξεκινήσει βάσει των καταγγελιών για τις συνθήκες τρομοκρατίας που επικρατούσαν, ο Παναθηναϊκός κατεβαίνει απροστάτευτος στη «ζούγκλα» της Ριζούπολης. Και παρόλο που του αρκεί η ισοπαλία για να πανηγυρίσει τον τίτλο (και ήττα με ένα γκολ για να πάει σε μπαράζ) ισοπεδώνεται 3-0 από τον παθιασμένο Ολυμπιακό. Έτσι, οι Πειραιώτες κατακτούν ένα ακόμα πρωτάθλημα και μια από τις πιο πετυχημένες ομάδες όλων των εποχών διαλύεται σε χρόνο-ρεκόρ στη συνέχεια από τον Παναθηναϊκό.
ΑΕΚ της σεζόν 2007-08
Το πρωτάθλημα που δεν χρειάζεται ν’ αναφερθεί η χρονολογία του για να το προσδιορίσεις. Γιατί έχει μείνει πλέον στην ιστορία ως το «πρωτάθλημα του Βάλνερ». Με τον Ριβάλντο να κυκλοφορεί ελεύθερος μετά την επεισοδιακή αποχώρησή του από τον Ολυμπιακό, η ΑΕΚ δεν χάνει την ευκαιρία και τον ντύνει στα κιτρινόμαυρα. Παράλληλα, εκτοξεύει ακόμα περισσότερο τον ενθουσιασμό του κόσμου ξεκινώντας το πρωτάθλημα με έξι σερί νίκες, στις οποίες δεν δέχεται καν γκολ. Όλα δείχνουν ότι η «Ένωση» πάει φουλ για πρωτάθλημα.
Ωστόσο, οι κολλητές ήττες από Ηρακλή-Παναθηναϊκό, η απώλεια του άτυπου τίτλου της πρωταθλήτριας χειμώνα με γκέλα στην Τρίπολη και τα διαδοχικά στραπάτσα με τον Πανιώνιο στο ΟΑΚΑ και τη Λάρισα στο Αλκαζάρ απειλούν να την πετάξουν εκτός τίτλου. Διότι ο Ολυμπιακός γκελάρει μεν κι εκείνος με ήττα 1-0 από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, αλλά κάνει ένσταση. Εκμεταλλεύεται την αντικανονική συμμετοχή του Αυστριακού Βάλνερ για λίγα λεπτά (και τη μη ειδοποίηση της ΕΠΟ στους Θεσσαλονικείς) και κερδίζει στα χαρτιά το παιχνίδι.
Τι κι αν η ΑΕΚ λοιπόν «αναστήθηκε» μετά την αποχώρηση του Φερέρ και την πρόσληψη του Κωστένογλου; Τι κι αν πέτυχε οκτώ νίκες και δυο ισοπαλίες στα δέκα τελευταία ματς (εκμεταλλευόμενη τις απώλειες και του έτερου συνδιεκδικητή Παναθηναϊκού); Τι κι αν διέλυσε τον Ολυμπιακό με 4-0 και τελείωσε το πρωτάθλημα με περισσότερες νίκες, καλύτερη επίθεση, καλύτερη άμυνα και τον πρώτο σκόρερ; Το τρίποντο που είχαν κερδίσει εκτός γηπέδων οι «ερυθρόλευκοι» (σε έναν αγώνα που έγινε και τον είχαν χάσει) έκανε τη διαφορά ώστε να πανηγυρίσουν ξανά εκείνοι στο τέλος.